Destined [ongoing]

Chapter 18

AUDREY'S POV

I ran away from home. I mean may balak pa naman akong bumalik I just needed some time to think kaya naisipan kong tumakas. Naglalakad lang ako not minding anyone na nakakabangga ko ng biglang may humarang sakin na tatlong lalaki.

"What is an Azares doing at my territory?" Tanong nung lalaking nasa gitna habang nakangising nakatingin sakin.

"Just having a stroll." Sagot ko. I was about to walk away ng biglang magsalita na naman yung lalaki.

"No one dares to not let to finish talking. Ang lakas rin naman ng loob mo noh? Isa ka nga talagang Azares. Sayang at hindi na mapapakinabangan ang ganda mo kasi tatapusin kita." He played with my hair using his fingers.

"At sinong nagsabing hahayaan kong patayin mo ko?" I smirked.

"Someone's feisty. Tapusin niyo na yan." Huling sabi niya bago ako talikuran.

Lahat ng tauhan niya ay sinugod ako at isa isa ko naman silang pinatumba. Easy.

"Well looks like I'm free to go. May lakad pa ako."

"Not so fast. Di mo ba alam? I'm always full of surprises." Nakangising sabi niya.

What? Full of surprises?

Magsasalita na sana ako when I felt something hard hit my head.

Argh! Ang sakit!

Whoever did that didn't get contented and continued hitting me. My vision was getting blurry pero tumayo pa rin ako at sinubukang lumaban. I tried to aim my punch at them pero di ko sila masapak. They punched me at kicked me hanggang sa tuluyan ng manghina ang katawan ko.

They were about to hit me again ng may nagsalita.

"Subukan niyo pang saktan yan at hindi ako magaalinlangan na paputukin yang mga tanginang ulo niyo." May awtoridad na sabi ng isang lalaki habang may kasama pang dalawang lalaki.

He went near me at hinawakan ako sa magkabilang balikat ko. He was staring at me intensely na parang sinusuri ng mabuti ang mukha ko.

"Hang on. We'll protect you." Nakangiting sambit niya saken bago talikuran ako at tulungan ang dalawa niyang kasama para patumbahin ang mga nanakit sakin.

I never felt so weak in my life.

I watched how them punched and kicked them. Makikita mo kung gano sila kafocus sa ginagawa nila. One of them was smiling habang yung isa naman ay nakaigting lang ang panga. Yung lumapit naman sakin ay seryoso lang din pero halata sa mukha niya na gustong gusto niya ang ginagawa niya.

"Don't ever get near her again nor dare land a finger on her. Dahil sa oras na malaman ko na sinaktan mo yang babae na yan ay sisiguraduhin kong mas gugustuhin mo pang mamatay na lang. Alis!" Sigaw nung lalaking lumapit sakin.

Gustuhin ko man na panoorin pa sila ay hindi ko na nagawa dahil unti unti ng sinakop ng dilim ang paningin ko.

................................................

I woke up at nakita kong nasa ospital na ako. I stared at the white ceiling for a couple of minutes not wanting to wander my eyes.

"Gising ka na pala. How are you? May masakit ba sayo? Are you okay Rey?" Sunod sunod na tanong ni kuya sakin habang hawak ako sa magkabilang balikat ko.

"The hell kuya ang ingay mo." Reklamo ko sa kanya.

I rolled my eyes on him. I appreciate that he cares pero ang oa na niya ah. Buhay pa naman at humihinga pa ako.