"Baba..."
Jennie başını babasının eline yaslarken ona bakıyordu. Babası'nın durumu ciddiydi kalb'i kötü durumdaydı, bu Jennie'yi endişelendiriyordu. Babası'na annesini öldürdüğünü söylemek istiyordu ama tek korkusu öğretmeniydi. Eğer söylerse kendisine zarar verebileceğinden emindi, babasını bir kaç kere ziyarete geldiğinde ona söylemeye çalışmıştı ama her seferinde başarısız olmuştu.
"Jennie artık ağzında ki baklayı çıkarmıyacakmısın?"
Jennie başını kaldırırken dolu gözleri ile babasına baktı. Yutkundu, babası ne tepki vericekti? Belki de hiç tahmin etmediği bir tepki vericekti. Kalbi hızlanmaya başlamıştı, bunu söylemesi düşündüğünden daha zordu. Baba'sının elini tuttu ve dudaklarını yaladı.
"B-Ben bir şey yaptım"
Babası beklentili bakışları ile ona bakarken Jennie yanmaya başlayan gözleri ile konuştu.
"Baba ben...b-ben...a-annemi ö-öldürdüm"
Bay Kim'in dudakları aralanırken Jennie hıçkırarak başını yatağa yasladı, babası onunla gurur duymayacaktı. Bay Kim sadece duyduklarının şokundaydı, kızı cidden bunu yapmışmıydı? Kaç gündür karısından haber alamamasının nedenini şimdi öğrenmişti. Ama kızına kızamıyordu, o kadın ikisini de çok çektirmişti. Bir yandan da içinde ona karşı olan sevgi kırıntıları bu olayı kızına konduramıyordu, Bay Kim'in bir yanı onun değişebileceğini söylüyordu mantığı ise bunun imkansız olduğunu. Boşta olan elini kızının başına koydu.
"Sorun değil Jennie, elinde sonunda bir gün bunu birimiz yapıcaktık"
Jennie başını kaldırırken babasının elini kavradı, kesik bir nefes alırken yaşlar akan gözlerini sildi ve konuştu.
"Baba yemin ederim yapmak istemezdim ama bir anda boÅŸl-"
"Sen insansın Jennie, nefsine engel olamamak senin suçun değil sana bu konuda kızmıyorum ama önemli olan bundan sonra ne yapacağın"
Jennie gözlerini kırpıştırırken titrek sesi ile konuştu.
"B-Bana kızmadın mı?"
Bay Kim yerinden doğrulurken şefkatli gülümsemesi ile kızına baktı. Jennie ağlayarak babasına sarılırken Bay Kim gözlerini kapadı ve biricik kızının kokusunu içine çekti. Hayatında sadece bir kişi kalmıştı ve onu da kaybedemezdi. Kendisi ölene kadar kızının yanında durucaktı, Jennie babasının omzunda ağlamaya devam ederken babası onun sırtını sıvazladı.
"Sana nasıl kızabilirim Jennie, sen benim bu hayatta tek tutunma kaynağımsın"
Bay Kim göz yaşlarını tutmaya çalışıyordu, kızının yanında güçlü olması gerekiyordu. Bu aile tablosunu dışardan nefret bakışları ile izleyen Yoongi ise sinirli adımlarla hastane koridorun da yürümeye başladı. Jennie aptalca bir adım atmıştı ve bunun bedelini ödemeliydi.
.
Jennie onda olan yedek anahtar ile kapıyı açarken üstünde ki ceketi fortmantoya astı. Evde klasik bir müzik hakimdi, Jennie kaşlarını çattı. Koridorda ilerlerken başına geliceklerinden habersiz salona girdi. Öğretmeni elindenki kahve fincanı ile koltukta otururken boşluğa bakıyordu, bu Jennie'yi korkutmuştu.
"Bay Min?"
Yoongi yerde ki bakışlarını öğrencisine çevirirken Jennie yutkundu, bu bakışları daha önce de görmüştü. Annesi'ni gömerken de bu bakışlar vardı öğretmeninde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyond The Truth
Fanfiction○ Jennie çığlık atmak istiyordu ama bunu yapamadı, onu itmek yeniden saldırmak istiyordu ama geçirdiği şok buna engel oluyordu. Yoongi onun dudaklarına küçük bir öpücük kondurduktan sonra kulağına doğru eğildi âdeta ölümü fısıldayarak konuştu. ...
