Love with difficulties »Star Wars«

Część 10: Ucieczka

Poe pov.;
Szczerze mówiąc, było mi żal Tracy. Najpierw nie była sobą, a potem była bita praktycznie za nic. Teraz miałem ja na rękach, a ona tuliła się do mnie. Miałem przeczucie, że to nie koniec „opętań", na pewno Kylo zrobi coś, by Tracy prędzej czy później umarła. Ale ja na to nie pozwolę! Nigdy w życiu!
-Poe, tak mi przykro.... - powiedziała Tracy i popłakiwała z bólu i smutku.
- Nie musisz się martwić. Nie byłaś sobą. Wiem jak to jest....- powiedziałem. Pamiętam, jak ratowała mnie z sideł Kylo Rena.
Wbiegłem do hangaru, gdzie zostawiłem mój X-Wing. Ale był rozwalony w kawałki. HUX! Wiedziałem! Ten cymbał chciał się zemścić, za to że źle mówiłem jego nazwisko.
-Jasny szlag! -wrzasnąłem.
-Co? - spytała Tracy.
- Hux rozwalił mój X-Wing, więc nie mamy jak uciec!- powiedziałem i postawiłem Tracy.
Podbiegłem do wraku mojego statku. Znalazłem kartkę na której pisało:

„I kto się teraz śmieje, Dameron?"

-Kur... - nie dokończyłem, nie chciałem przeklinać przy Tracy.
- I co teraz? - spytała smutna Tracy.
Na całe szczęście BB-8 został w bazie więc nic mu się nie stało.
- Jedyne wyjście, to ukraść jeden z TIE-fighterów. Inaczej nie damy rady.- powiedziałem, lekko zły.
- Jakie jest ryzyko? - spytała.
- Cholernie wielkie! - krzyknąłem zły.
- Poe, uspokój się. - powiedziała Tracy i do mnie podeszła. - Jakoś uciekniemy. Ja to wiem. - i mnie przytuliła.
„Zawiodłem wszystkich. Cały Ruch Oporu... to moja wina." Pomyślałem. Poczułem że kilka łez spływa mi po policzkach.
- Poe... czy ty płaczesz? - powiedziała Tracy- Drżysz i nie jestem pewna czy wszystko dobrze...
- Nic mi nie jest... - powiedziałem i przytuliłem ją.
- Jeśli coś jest nie tak, możesz mi powiedzieć. Ja tobie ufam, pytanie czy ty ufasz mi....
„Ufam jej bezgranicznie." Pomyślałem.
-Jaki mamy plan? - spytała mnie po chwili.
-Jeszcze żaden. Ale zaraz coś wymyślę. - burknąłem i wstałem.
Byłem zły na siebie samego. Zawiodłem Generał Leię... Finna.... Rey... Rose... BB-8...
To wszystko MOJA wina.
W końcu nie wytrzymałem i ze złości walnąłem pięścią w ścianę. Walnąłem tak mocno, że z mojej pięści zaczęła lecieć krew.
-Poe!?! Co do? Jasny gwint!!- krzyknęła Tracy. - Masz apteczkę w swoim X-Wingu?
- To nie będzie konieczne - powiedziałem. Widziałem, że jej na mnie zależy. Krew z mojej pięści zaczęła lecieć szybciej i mocniej.
- Poe, ja się martwię. Może poszukam apteczki, zanim się wykrwawisz?- spytała zdenerwowana.
-Tak... - odparłem. Faktycznie, czułem się słabo. Zaczęło mi się kręcić w głowie, więc usiadłem na jakiejś skrzynce.
Po pięciu minutach Tracy znalazła apteczkę. Powoli zaczęła opatrywać mi rękę.
- Poe, ja rozumiem że źle ci na sercu, ale nie możesz walić pięścią w ścianę od tak sobie. Jesteś silny, może przez to się coś stać.
Siedziałem cicho i patrzyłem jak Tracy opatruje mi rękę.
-No! Powinno być w porządku.- powiedziała po chwili i pocałowała mnie w policzek. - Nie rób tak więcej, ok?
- Ok... - powiedziałem i rozczochrałem jej włosy.
-Ej! Przestań! - krzyknęła i zaśmiała się. Po tym dała mi kuksańca. Przytuliłem ją.
-Hej! Puść mnie! - powiedziała.
-Nie ma mowy! Jesteś moja! - powiedziałem i oby dwoje zaczęliśmy się śmiać.
-Dobra, dość wygłupów. Spróbujmy jakoś się stąd wydostać...
- Racja. - powiedziała Tracy.
- Hangar w którym są TIE-fightery, jest tuż obok.- powiedziałem i wstałem.
- Chodźmy! - powiedziała i podała mi rękę. Dałem jej moją rękę i zaczęliśmy biec.
Wyjrzeliśmy zza rogu do hangaru. Pusto. Zero szturmowców.
-Biegniemy!- powiedziałem.
Po jakiejś chwili byliśmy w środku TIE-fightera.
- Dasz radę? - spytałem Tracy i zdjąłem moją kurtkę.
-Chyba.... - powiedziała
- Po lewej masz spust, po prawej wybierasz pocisk, kierowanie ogniem masz pośrodku. - wytłumaczyłem szybko.
- Trochę to skomplikowane.... - powiedziała zmartwiona.
- Nie martw się. Finn to załapał, ty też dasz radę. - powiedziałem
-Dobra... Raz kozie śmierć. - powiedziała. - Czekaj!
-Co? - spytałem.
-Jak podejdziemy do naszej bazy?
- O co ci chodzi?
- Chodzi mi o to, że jak nasi zobaczą TIE-fighter, to napewno zaczną ostrzał!
-Niech mnie wszy po udach gryzą! Racja! Kurczę, trzeba było to przemyśleć... No trudno...
Wystartowaliśmy. Odpiąłem łańcuch, którym był przyczepiony myśliwiec.
Zbliżaliśmy się do bazy. Nagle nawiązałem łączność z porucznik Connix.
- Tutaj Poe Dameron. Proszę o pozwolenie do lądowania.
-Oczywiście, kapitanie Dameron.- odparła Connix.
Po chwili wylądowaliśmy. Wziąłem moją kurtkę z podłogi i ją ubrałem.
-Poe! Wróciłeś! - generał Leia była zachwycona tym, że wróciłem. W oczach miała łzy ze szczęścia.
- Tak, oczywiście! - odparłem.
Za nią stali, Rey, Rose i Finn. Byłem na nich zły.
- Przepraszam, pani Generał. Muszę zamienić słowo z Rey, Finnem i Rose.
- Rozumiem.- odpowiedziała Generał Leia i podszedłem do nich.
- Jak mogliście mnie zostawić?! - wrzasnąłem.
-Mieliśmy natychmiast wracać do bazy... - powiedziała Rey. - Pani generał nam kazała...
Westchnąłem.
-No dobrze. Daruje wam tym razem. - powiedziałem i uśmiechnąłem się porozumiewawczo.
- A jak Tracy? - spytała Rose.
- Z Tracy wszystko dobrze. - odparłem.
- Ej, a co z twoją ręką? - spytał mnie Finn i wykazał na moją obandażowaną dłoń.
- Długo by mówić.- Powiedziałem i mrugnąłem do Tracy, a ona się zarumieniła.
- Muszę porozmawiać z Tracy. - powiedziałem i podszedłem do niej.
- O co chodzi?- spytała zdziwiona. Ja tylko przytuliłem ją mocno.
- Dzięki że mnie wspierasz.... - wyszeptałem i kilka łez spłynęło po moich policzkach.
- Nie ma za co. - uśmiechnęła się i też mnie przytuliła. Po chwili przestaliśmy.
- Do jutra, cukiereczku. - powiedziałem.
-Nie nazywaj mnie tak! - powiedziała i delikatnie zarumieniła.
- Bo? - spytałem.- Jesteś słodka jak cukierek, wiec myślałem że będzie pasować.
-Nieważne. Do jutra. - powiedziała i uśmiechnęła się. Po chwili weszła do swojego pokoju.
Mam nadzieję, że Tracy nie jest na mnie zła. Przynajmniej jest znów sobą. Niech tak będzie jak najdłużej.