the one who can see, everything

Chapter 2

'Investigation'

Summer

"So, you're saying you've been locked up in a tower for 18 years?" tumango naman ako sa sinabi niya. Maya-maya pa ay humawak siya sa tyan niya saka unti-unting humalakhak. Palakas ito ng palakas. "What are you? Hahaha, nag-i-imagine ka ba, Miss? Do you think you're Rapunzel? And your life was kinda fairy tale~" tumawa ulit siya at tinuro-turo pa ako.

Ang lalaking kasama niya na nakatayo sa gilid ng pintuan ay nag-iwas ng tingin sa akin pero mahina ring tumawa. Pagkatapos niyang hilahin ako palayo sa mga lalaking masasamang tao raw kanina ay dito niya ako dinala. It is a sort of investigation room para sa mga ibibilanggo base on what i see.

Tinanong niya ako ng identity ko. I told him the truth and now, tumatawa siya sa sinabi ko?

"Who is Rapunzel?" curious kong tanong.

Tumigil siya sa pagtawa niya saka nilingon ang lalaking nasa pintuan. Nagkatinginan naman sila at hindi pa nagtagal ay humalakhak ulit siya. Napa-irap ako sa kawalan. Naiyukom ko ang mga kamay ko. Does he think this is funny?

Hinampas ko ng malakas ang kamay ko sa lamesa at akmang aalis na palayo pero hinarangan niya ako saka pina-upo ulit sa kina-uupan ko kanina. "Okay, okay. Chill. Hindi lang kasi talaga ako sanay na ganito ang identity ng isang tao." alam kong nag-pipigil siya ng tawa at anytime ay magb-break down na din siya at tatawa na naman. He looks like an idiot in front of me.

Isang maling aksyon mo pa, I am going to hurt you. Curse this guy, please.

Ang lalaking nakatayo sa may pintuan ng silid ay naglakad na rin papalapit sa amin. "May i ask the reason of your mom kung bakit ka raw niya kinulong ng labing-walong taon sa tore na yon?" marahan niyang tanong.

In a few seconds, i decided to read his mind para naman malaman kung dapat ko ba talaga siyang pagkatiwalaan. Ipinikit ko ang mga mata ko saka muling nagmulat at tinitigan ang mga mata niya. I saw a lot of good things in his personality. His name is Ten. Itinigil ko na rin agad ang pagbabasa, i should not invade someone's privacy. "It would be dangerous for me if she would let me go in this cruel world."

Umupo naman sa upuan niya yung lalaking mukhang tanga na humila sa akin kanina at dinala ako dito at walang ibang ginawa kung hindi ang tawanan ako. Atleast, itong isa ay may sense kausap. Unlike him, he looks professional on his suit but the way he acts? Abnormal.

"You have supernatural powers, aren't you?" sabay kaming napalingon ni Ten sa lalaking bigla na lang naging seryoso all of a sudden.

Hindi ako sumagot at tinignan ko lang siya. Ever since, alam ko nang may kakayahan akong magbasa ng isip ng isang tao. Pero hindi sa lahat ng oras ay na-p-practice ko ito. Palagi kasing naka-lock ang isip ni mom. Minsan lang niya ako pinapayagang basahin ito at kakaunting oras lamang. I don't know if she's hiding some secrets from me but i just keep saying to myself, its for my own sake.

At ngayon, naguguluhan na talaga ako kung ano ba talaga ang reyalidad. Kung totoo ba talaga ang lahat ng mga sinabi sa akin ni mom. That this world is cruel. It would just hurt me. Walang magandang mapapala sa lugar na ito. Puro masasama ang nabubuhay rito. Puro sakim. Puro galit. Puro pagka-inggit ang namumutawi sa mundong ito.