the one who can see, everything

Chapter 7

'Class F's- First Mission'

Tanging ang tunog lang ng mataas na sapatos ni Ms. Rhina ang naririnig namin sa gitna ng paglalakad namin papunta raw sa lugar kung saan namin hahanapin yung batang lalaki
kanina.

Hindi ko alam kung paano nila yon itatago. Hindi ko alam kung saan kami maghahanap at hindi ko rin alam kung paano namin siya mahahanap.

All i knew is nagsisimula na ang lahat. This is what our first day is. Ang ine-expect ko pa naman ay telling about yourself, nag-practice pa naman ako.

"Waah, ang creepy," bulong sa akin ni Zheina. Magkasabay kaming naglalakad habang nasa unahan namin si Ms. Rhina na may kasamang dalawang lalaki na may malaking katawan at sa likod naman namin ay yung mag-nobyo at nobya habang nasa pinaka-likod naman yung misteryosong lalake na hindi ko alam kung naiinip ba o naiirita.

Sa wakas ay tumigil na rin kami. Humarap sa amin si Ms. Rhina nang may na ngiti. "My dearest students, only have 45 minutes to find the boy earlier in this abandoned building. Approximately it has 21 rooms na may tatlong palapag. May mga mata sa paligid. Bawal kayong magkakasama or else you'll score will be divided that might cause you to fail." paliwanag niya bago kami pinapasok sa building.

I wouldn't expect this mission would be as easiest as 1-1 to me. I just accidentally read the thought of the guy escorting Ms. Rhina. After a second of eye contact bigla ko na lang nabasa. 2nd floor, Room 12, inside the cabinet.

"Go," sambit ni Ms. Rhina saka ikinumpas ang kamay niya.

Isa-isa naman kaming pumasok sa entrance ng building. Yung misteryosong lalaki ay naunang maglakad na parang wala siyang kasama. Yung magnobyo at nobya naman ay nagtatalo kung maghihiwalay ba sila o hindi.

"See you later, Summer!" paalam ni Zheina saka naunang pumasok sa unang classroom sa harap namin.

Should i just go to the 12th room at the second floor? Pero paano kung magtaka sila, what if they test my ability? What if they'd know about this? I should not trust anyone except Lucas and Ten.

"Uhh, excuse me," tawag ko ng atensyon doon sa mag-nobyo na hindi pa rin nakapagdedesisyon kung maghihiwalay ba sila ng landas o hindi. "What time is it now at anong oras nagsimula ang mission?"

"8:10 a.m, nagsimula. 8:20 na." paliwanag nung babae.

Ngumiti naman ako saka nagpasalamat bago nagsimulang maglakad. I must pretend na parang hindi ko alam kung nasaan ba yung batang lalaki. 8:20 na, so meron na lang akong 25 minutes.

Pumasok lang ako sa kung ano anong classroom. Hindi ko akalaing may nananakot rin pala. Parang totoong totoo dahil may mga tumatawa pang nakakakilabot. May malamig na sasalubong sayo. May bigla na lang malalaglag pero pag-tingin mo wala pala.

Pati pala nararamdaman ay parang nagiging ilussion. It feels like, when we're inside this building we're controlled by someone.

Nag-pretend na lang akong hindi pa rin alam kung nasaan yung bata. Pero totoong ipinapakita kong hindi ako takot sa mga pinapanakot nila, ang childish kasi at hindi ko alam kung bakit nakakaramdam na naman ako ng pagkairita. Parang yung nararamdaman ko bago ako tumakas sa tore.

It feels like i want to hurt someone. It feels like i want to punish... or kill someone. Ipinilig ko na lang ang ulo ko dahil sa mga naiisip ko. Kailan pa ako nahilig sa violence?

From the time i recorded from my mind. There are only 15 minutes left to find the boy. Nasa second floor na ako, 14th room. Kunware ay naghahanap ako pero agad rin akong lumabas at pumasok na sa 12th room. I search everything. Except the cabinet.