KUMSAL

BÖLÜM 9 KORKAK

***Bir ay sonra... ***

'Kırmızı sana çok yakışmış Kumsal.Benim olacağın gece de kırmızı olmalı üzerinde.'

Ağzım şaşkınlıkla, gözlerim korkuyla açılmışken silkelenip etrafıma baktım. Olduğum yerde durup dört bir tarafıma döndüm.  Bir işaret, bir ipucu aradım ama hiçbir şey bulamadım. Çiçekleri kapının önündeki çöpe atıp kartı cebime koydum. Beni izliyorsa sakin olmalıydım. 

-Kumsal, ne oldu? 

Defne'nin sesiyle arkamı döndüm.  Herkesin bana baktığını gördüğümde şaşırmıştım. Bunu birilerine anlatmalıydım ama bu şekilde söyleyebileceğimi sanmıyordum.  Bizi izlediğine göre onları söylediğimi de görebilirdi. O yüzden normal davranmalıyım. Kapıyı sakince kapatıp içeri girdim.

-Bir şey yok. Sadece sevmediğim birinden gelmiş.

Mert,yanıma gelip 

-Kimden gelmiş Kumsal? 

-Sonra konuşalım Mert, şimdi sırası değil.

-Tamam o zaman. 

Defne'nin yanına geçtiğimde Temmuz'un bakışlarını üstümde hissettim. Diğerleri başka şeylerle ilgilenmeye başlamıştı. Gözlerimi Temmuz'a çevirip sorun olmadığını belirtecek şekilde gülümsedim. 

O da bana inanmadığını kaşlarını kaldırarak belli etti.

Bakışlarımı Derin ile Murat'a çevirdim. Derin başını Murat'ın omzuna koymuş, kendi aralarında gülerek bir şeyler konuşuyorlardı. 

Defne'nin kolumu dürtmesiyle ona döndüm.  Gözleriyle işaret ettiği yere baktığımda Sude ile Deniz'i gördüm. Ah be kuzum ya gözlerinin önünde sevdiğini başkasıyla izliyordu. Alçı olayı yüzünden şu planı da uygulayamamıştık. 

Kime:  Burak 

Burak, bizim çocuklarla bizde toplandık. Sen de gel istersen?

Kimden: Burak

Olur gelirim. 

Evet, artık başlasak iyi olur. 

Defne'ye dönüp kolunu dürttüm. Hala onları izliyordu. Hayır bu kadar da belli edilmez ki. 

-Burak'ı çağırdım. 

-Of, Kumsal ya niye çağırdın? 

-Defne, saf mısın kuzum? Ne konuştuk seninle. Böylece durup onları izleyecek değilsin. Deniz Bey'in de bir şeylerin farkına varması lazım artık. Bir aydır ayrılmadılar ya. Ayağım kırık olmasaydı çoktan bitmişti bu iş.

-Offf, tamam. 

Eveet, tamamdır bu iş.  Defne'nin yanından kalkıp Can'ın yanına geçtim. Buğra ile hiç konuşmamıştık.  Sağ tarafımda Temmuz olduğu gerçeğinden bahsetmeyeceğim. 

-  Bir ay oldu Can, hala konuşamadık. Sen konuşma dediğin için bıraktım ama böyle küs mü olacağız hep?

-Kumsal, konuşmanız ne işe yarayacak ki? İkiniz de söylediniz işte hislerini. Değişen bir şey olmadıktan sonra aynı şeyleri konuşmaya gerek yok bence. Yanlış insan, yanlış zaman işte. Seni unuttuktan sonra seninle konuşmaya geleceğini düşünüyorum. Bırak böyle kalsın. 

-Tamam, haklısın. 

-Gel buraya, üzme kendini. 

Kollarımı ona sarıp "Teşekkür ederim bu kadar anlayışlı olduğun için." 

Cevap vermek yerine saçlarımı karıştırmayı tercih etti, ne kadar hoş. 

- Off, Can ya, saçımı bozdun. Gülmesene!