White Alpha

White Alpha - 13.

* Waar we gebleven waren bij hfst 12... *

'Nooit' zei ik snel. 'Wat jullie doen en hebben gedaan is zoveel meer dan alleen maar datgene doen wat hoort, zoals wat ik gedaan heb. Wat jullie doen is persoonlijker. Het is niet alleen jullie huis openstellen, jullie openen ook jullie harten en dat vind ik belangrijker'. Olivia stond op en kwam naar me toegelopen.

'Kom eens hier' zei ze zachtjes. Ik stond op en werd gelijk vastgehouden in een warme omhelzing. 'Geen dank' fluisterde ze. 'Ik doe wat elke moeder zou doen'. En daar was ik haar enorm dankbaar voor.

.

White Alpha - 13.

'Ik wil ook mee' zei Lindsey. Het was gelijk doodstil aan tafel. Olivia had mij en Evan uitgenodigd om te blijven eten. Chris was ondertussen terug van zijn patrouille en op de hoogte gebracht door Jack. Hij vroeg zich namelijk af waar Lindsey was dus kwam het ter sprake.

'Ik heb je gezegd waarom het niet kan Lin. School is belangrijk. Als ze er nog is dan kan je altijd nog haar kant op. Is ze er niet, dan is ze er niet. Dan zijn het Evan en ik die voor niks op weg zijn gegaan en niet jij. Jij die dan een tijdje afwezig was van school'.

'Toch wil ik mee' mopperde ze. Dit was echt een moment dat ik haar wel even kon wurgen. Koppig door blijven gaan op iets waarvan ik niet wilt dat ze het gaat doen.

'Mijn antwoord blijft nee' zei ik rustig en ik at verder door. De rest bleef stil en at zwijgzaam door. Ik zag hun ogen wel heen en weer gaan. Blijkbaar nieuwsgierig naar hoe we zouden reageren op elkaar. Zelf hield ik Lindsey ook wat in de gaten maar dan minder opvallend.

'Waarom bepaal jij dat!' zei ze fel en ze keek me over de tafel boos aan. Ik trok droogjes een wenkbrauw op. 'Goh, ik zou geen flauw idee hebben' zei ik sarcastisch. 'Ik ben oud genoeg om te bepalen of ik wel of niet mee mag' ze keek nog steeds boos. 'Niet in mijn ogen' mompelde ik.

'Aarghh!' schreeuwde ze en ze sloeg haar bestek op tafel neer en stond op. 'Soms wou ik dat ik de oudste was! Dan had jij te luisteren naar mij!' zei ze kwaad.

'Is dat zo!' zei ik nu boos terug. 'Prima! Dan zorg jij maar dat er geld komt op de rekening. Dood je anderen van onze eigen soort, zoek je een roedel uit die geschikt is en loop jij rond als een kip zonder kop omdat je niet weet wat er met je aan de hand is!'.

'Oké, dan doe ik dat toch?!' riep ze terug. Haar gezicht was rood aangelopen en het zou me niks verbazen dat ik dat ook was.

'Lindsey kom op het is j-' begon Chris. 'Bek houden!' schreeuwde ze en kapte hem daarmee af.

LINDSEY!

Ze kromp ineen en greep naar haar hoofd.

Waag het om zo tegen hem te praten. Hij is je Beta!

Iedereen keek bezorgd naar Lindsey die haar hoofd vasthield en weer was gaan zitten.

'Bied je excuses aan' zei ik tegen haar. Ze keek opgelucht op en draaide wat naar Chris. 'Sorry' zei ze tegen hem. 'Ik ging te ver' daarna keek ze mij aan. 'Ook mijn excuses naar jou. Ik vind het gewoon niet leuk dat je weer gaat zonder mij mee te nemen' mompelde ze. 'Maar doe dat nooit weer, die stem. Dat doet zeer!' en ze wreef nog even over haar hoofd alsof ze daar een bult had zitten die ze weg wilde wrijven.

Stem? Ik riep alleen hard haar naam! Meer niet. Ze moet ook niet gaan overdrijven. Ze bleef even een tijdje moeilijk kijken en soms mij aan waardoor ik me af vroeg of ik het niet te hard had geroepen. Ik weet nog dat als mam erg kwaad was en riep als we veranderd waren, dat het ook erg zeer deed. Verder had ik dat niet met anderen meegemaakt dus wist ik niet of dat hoorde. Nou ja, zo komt de boodschap in ieder geval over.