White Alpha

White Alpha - 7.

* Waar we gebleven waren bij hfst 6.. *

'Niet slecht' zei ik toen ik buiten stond en over mijn twee dozen heen keek. 'Dank je. Een Renault Megane' zei hij glunderend. 'Fijn om te weten'. 'Niet interessant?' ik schudde m'n hoofd. 'Oké spullen in de auto zetten dan maar'.

We liepen heen en weer en propte zoveel mogelijk in Raoul's auto. Toen Raoul en Nicole net binnen waren hoorde ik iemand zijn keel schrapen. Ik zette mijn doos snel weg en keek voorbij de auto. Daar stonden een aantal leden van Trimble Moon met een behoorlijk pissig uitziende Alfa.

White Alpha - 7.

'Nog steeds hier?' zei Michael met klemmende kaken. Helft van zijn gezicht zat nog vol met schrammen, sneeën en bloed. Maar het was al aan het genezen. 'Ja, nog steeds hier maar zoals je ziet pak ik mijn spullen om te vertrekken' zei ik.

'Jouw spullen?' zei hij kortaf. 'Ja Michael mijn spullen. Ik had niet anders verwacht dat je ons oude huis zou weg geven. Een ramp vond ik het ook niet maar dat je ook van plan was om al onze spullen weg te gooien?. Maar dat maakt nu niet uit want Nicole heeft aardig wat kunnen redden en die neem ik nu dus mee. Daarna ben je van me af en zie je me nooit meer terug'.

Hij zette een aantal stappen naar voren en keek me dreigend aan. 'Dat is maar goed ook want als je hier ooit weer zou terug keren had ik je persoonlijk in stukken gescheurd'. Ik moest een glimlach tegen houden.

Het mocht dan misschien wel een dreigement zijn, erg dreigend kwam hij niet over. In ieder geval, niet meer. Helemaal niet nadat ik hem een klap verkocht had. Als me dat lukt zonder echt voor te bereiden dan zou ik hem zeker aan kunnen met voorbereiding.

'Wat jij wil Michael, wat jij wil. Misschien dat je er niet op zit te wachten maar ik wil je wel mijn excuses aanbieden voor wat ik je net aangedaan heb'. Ik wou niet dat Nicole straks de dupe zou zijn van iets wat ik had aangericht dus probeerde ik de boel wat te verzachten. Hij snoof maar zei niks. Marissa die iets achter hem stond keek mij alleen maar woedend aan.

Nicole en Raoul kwamen met de laatste spullen buiten en bleven gelijk stil staan toen ze zagen wie er allemaal stonden. 'Waarom staat jou auto hier eigenlijk?' vroeg Michael aan Raoul. 'Omdat ik weg ga' zei hij simpel.

Ik moet toegeven, hij had lef om het zo direct te vertellen. Vroeger, als ik hem was geweest, had ik gezegd dat ik diegene ging helpen zodat ik er stiekem vandoor kon gaan. Iets wat Lindsey en ik ook soort van gedaan hadden toen wij vertrokken. Alleen deden wij het totaal onverwachts.

'Je gaat weg' zei hij rustig maar aan zijn toon te horen was hij verre van dat. 'Ja, ik heb niks wat me nog hier houd. Nu pa er ook niet meer is vind ik het tijd om te gaan' legde hij uit. 'Wie zegt dat jij zomaar kan vertrekken'. Ik wilde me er mee bemoeien maar als ik dat zou doen zou het uit de hand kunnen lopen dus hield ik m'n mond.

'In sommige vlakken ben je een goede Alfa Michael maar er zijn een aantal dingen waar ik het niet mee eens ben en die ik niet meer pik dus vind ik het tijd om te gaan'. Michael's handen werden tot vuisten gevormd. 'Jij gaat niet weg' en hij keek kwaad naar Raoul.

'Of anders?. Wat wou je doen om mij tegen te houden. Mij vastbinden?. Mij verrot slaan zodat ik niet tegen je in kan gaan en ik hier wel moet blijven?' ging Raoul tegen hem in. Michael was stil en deed niks. Ineens verschoof zijn blik mijn kant op en wees hij naar mij.

'Jij' zei hij laag. 'Trut dat je er bent, je komt hier, gaat tegen mij in en vervolgens neem je hem mee?!'. Ik stak mijn handen op. 'Ho ho, ik heb niks tegen hem gezegd, dit was zijn idee'. Michael wilde naar voren gaan maar werd tegen gehouden.

'Pap, kom op. Ze gaan al, maak er nou geen gedoe van'. Michael keek zijn zoon kwaad aan en het duurde even maar uiteindelijk liep hij weer iets naar achter al was zijn woede nog niet verdwenen. 'Dank je Alec' zei ik tegen hem. Hij begon vals te lachen.