White Alpha

White Alpha - 21.

* Waar we gebleven waren bij hfst 20 ... *

'Ik zal het nooit helemaal zeker weten want ze reageerde nooit op mijn brieven, maar ik zou zeggen dat ze dit gewoon achter haar wilde laten. Geen contact betekent geen gedoe. Gedoe met haar titel en gave. Ze was meer een type voor de rust, simpelheid en dat soort dingen. Dat wat wij hebben is dat niet' zei ze met een kleine glimlach.

Dat was dit zeker niet dacht ik.

White Alpha - 21.

Ik wilde ze hier weg hebben en wel nu. Nadat ik tegen Lisa had gezegd dat ze daar weg moest hing ik de telefoon op en stormde naar de woonkamer toe. Daar zaten Broderick en iemand waarvan ik eigenlijk niet de moeite nam om zijn naam te onthouden samen met Mitch en Kyle. 'Ga' zei ik laag en alle vier de mannen keken mijn kant op.

'Sorry?' zei Broderick verward. 'GA WEG!' schreeuwde ik. De mannen keken mij geschrokken aan. 'Je had gezegd dat je ons zou helpen?!' zei Broderick. 'Ja eerst wel maar nu niet meer want één van de twee roedel leden die bij jullie onderzoek zou doen is vermoord!' riep ik naar hem. Ook al kan ik af en toe een kreng zijn, ik jaag mijn eigen roedel leden niet de dood in! Waar zij ook mee te maken hebben, wij bemoeien ons er niet meer mee.

'Wat?!' zei hij verbaasd. 'GA!' riep ik weer en ik keek ze kwaad aan. 'Maar we hebben je hulp nodig!' zei hij wanhopig. 'Jij bent degene die ons kan helpen. Jij bent degene die de gave beheerst'. 'De gave?' vroeg ik hem ter verduidelijking. Waarom heb ik het gevoel dat zij dachten dat ik veel meer kon dan dat werkelijk was.

'Ja! Jij kan de weersomstandigheden oproepen!' zei hij met volle overtuiging. 'De weersomstandigheden. Welke dan precies als ik vragen mag?' ik sloeg mijn armen over elkaar en wachtte op zijn antwoord. 'Nou, de donder, dat is zeker, maar ook regen en de wind. Jij kan ook praten met je leden als je niet veranderd ben' legde hij uit. Waar heeft hij dat nou weer van dan?

'Hoe weet je dat?' zei ik, ik zei niet dat ik er maar één op kan roepen. 'Dus het is waar?' vroeg hij verbaasd. Dreigend stapte ik op hem af en greep zijn shirt en trok hem van de bank af. 'Waar heb je deze informatie vandaan' zei ik met klemmende kaken en keek hem kwaad aan. Er zijn er nog maar weinig die weten van dit en ook maar weinig die weten wat anderen als ik kunnen.

'We hebben iemand gepakt en die vertelde er iets over. Wat hij zei was helemaal op toepassing van jou' zei hij. Hij trok daarna mijn hand los en stapte naar achter. 'Wat? Jullie hebben iemand gevangen genomen zonder het mij te vertellen?!' riep ik naar hem. 'Met alle respect Alysha, jij bent niet onze Alfa, wij zijn dus niet verplicht om jou alles te vertellen' zei Broderick rustig.

'Jullie zijn degene die bij mij hebben aangeklopt!' herinnerde ik hem. Broderick keek me alleen maar aan. Arrgh.. hoe interessant het eerst ook klonk, ik wist nu weer waarom ik nooit samen wilde werken met een andere roedel. Ik telde tot tien om de volgende vraag rustig te stellen. 'Jullie houden dus iemand vast. Mag ik diegene spreken?' vroeg ik hem. Hij knikte alleen maar. 'Breng me dan naar hem toe' zei ik tegen hem. Dat vroeg ik al niet eens meer.

'Auto staat voor' zei hij. Gelijk stapte hij langs me heen en liep richting de voordeur en werd gevolgd door de andere kerel. Ik keek Mitch even aan en die schudde met zijn hoofd. 'Wat' zei ik kortaf. 'Ik heb je gewaarschuwd' zei hij. 'Dat je je gave niet in het openbaar moest gebruiken. Kijk wat er van komt' zei hij beschuldigend.

'Bek houden jij' sneerde ik naar hem. Ik liep ook naar de voordeur en hoorde dat Mitch mij volgde. Ik draaide me om en hield hem tegen. 'Jij blijft hier voor de anderen. Ik ga alleen' zei ik. 'Moet je dat wel doen?' vroeg hij. 'Ik red mezelf wel Mitch, zorg jij er nou maar voor dat hier niks gebeurd' daarna draaide ik me weer om en liep naar buiten.