White Alpha

White Alpha - 24.

* Waar we gebleven waren bij hfst 23...*

Na lang gezeten te hebben, want het begon al te schemeren, kwam ik erachter hoe het werkte. De controle erover had ik nog niet maar ik begreep het nu. Blijkbaar had ik een doel nodig om dat te kunnen. Mijn hoofddoel was uiteraard om met de wind om te kunnen gaan maar ook om de Black Blood hier weg te krijgen. Ik wil niemand hier verliezen omdat zij weer ergens mee bezig zijn.

Deze keer zorg ik ervoor dat de Black Blood voorgoed verdwijnt, al moet ik het in mijn eentje doen.

White Alpha - 24.

'Nog een keer!' riep ze. Ik kreunde en kwam overeind. We waren nu een aantal dagen verder nadat we erachter kwamen dat de Black Blood het dreigement had geuit. We hadden verder niks gehoord van Joshua. Colin liet ook niks los. Ik klopte mijn kont af terwijl ik naar haar keek.

'Maar ik kan niet meer' klaagde ik. Ik was er even bij gaan zitten want we waren al een tijdje bezig. 'Ik zei toch ook dat je er geen bewegingen bij hoefde te doen' zei ze. 'Ja maar dat maakt het voor mij makkelijker om het te sturen' gaf ik aan.

'Nog een keer dus' zei ze en ze ging er weer klaar voor staan. Ik zuchtte even en hield voor deze keer de handen in mijn zakken. 'Ik kan je niet beloven dat ik je omver krijg op deze manier' zei ik tegen haar terwijl ik me schrap zette. 'Doe nou maar' zei ze ongeduldig. 'Ja, ja' mompelde ik.

Ik voelde de wind aanwakkeren. Mijn haar wapperde een beetje en hoe langer ik afwachtte hoe harder het begon te waaien. Ik moest de kracht soort van verzamelen en dan toeslaan. Op dit moment zou ik mijn handen gebruiken. Ze zouden naast me hangen en rustige ronde bewegingen maken. Daarna zou ik ze naar voren doen alsof ik de wind oma's kant op gooide. Maar nu moest ik het allemaal in mijn hoofd doen.

Uiteindelijk had ik genoeg kracht, dacht ik, en stuurde ik het richting oma. Ze kneep haar ogen tot spleetjes, haar haar werd naar achter geblazen en ze zette een aantal stappen naar achteren. Teleurgesteld liet ik mijn schouders hangen. Ik kon het wel zonder handen maar voor mijn gevoel was het minder krachtiger dan met.

'Je kan het wel' zei ze met een glimlach. Ze kwam mijn kant op gelopen. 'Je moet gewoon even oefenen, dat is alles. Dat heb ik moeten doen, je moeder en nu jij. Niemand van ons wist al meteen hoe het moest. Gewoon zo door blijven gaan en dan heb je het gauw onder de knie, slecht doe je het niet hoor' en ze gaf me een schouderstootje.

'Dank je' zei ik zachtjes. 'Kom laten we naar binnen gaan. Ik heb het koud gekregen van al die windvlagen en bovendien heb ik wel zin in iets' zei ze en ze liep bij me weg. Ik volgde haar al snel en gezamenlijk liepen we naar binnen. Nadat we middag eten op hadden trokken Evan en ik ons even terug. Gewoon even simpel tv kijken op onze slaapkamer. Nu ik zo bezig was met oma had ik dat niet veel kunnen doen met hem.

'Nog steeds niks gehoord over de Black Blood van Joshua of Colin?' vroeg hij na een lange tijd. 'Nee niks, maar ik ga straks weer eens even vragen. Misschien dat ze wat te horen hebben gekregen van de Sentinels. Ik wil gewoon weten hoe het verder gaat' ze ik tegen hem. 'Vraag het dan wel rustig en ga geen antwoorden eisen' zei hij. Ik begon te grijnzen toen hij dat zei.

We zaten een tijd op de kamer toen ik besloot om maar eens naar Joshua te gaan. Ik ging van het bed af en Evan zei: 'Jij gaat naar Joshua?' 'Ja dus ik ben zo terug' ik gaf hem snel een kus en vertrok. Ik trof Mario alleen aan in de woonkamer.

'Waar is oma dan?' vroeg ik hem. 'Bij Joshua, ze wilde wat vragen' zei hij. 'Oh ik ga ook die kant op'. 'Zou je dan aan haar willen vragen waar ze in vredesnaam de uien heeft gelaten? Ik wilde net aan het eten beginnen maar ik kan ze nergens vinden' zei hij. 'Is goed, zal ik doen'.