White Alpha

White Alpha - 18.

* Waar we gebleven waren bij hfst 17 ... *

'Dat weet ik niet precies' zei ik. 'Maar daar kom ik ooit nog wel achter' zei ik fel. Daar wilde ik het nu niet over hebben dacht ik. 'Het zou fijn zijn als je zoiets niet weer zou doen' zei ik vervolgens streng tegen Colin. Hij keek mij even onbegrijpelijk aan.

'Sorry, dat had ik niet moeten doen' zei hij na een paar seconden. 'Maar wie het ook gedaan heeft' begon hij en hij vormde zijn handen tot vuisten. 'Ze zullen ervoor boeten' dreigde hij.

.

White Alpha - 18.

We waren hier nu twee dagen. In die tijd heb ik oma beter leren kennen en zelfs al aardig wat besproken met mijn oom. Ondanks de foto's en alle verhalen van vroeger vond ik het toch raar om die twee mijn oma en oom te noemen. Ik had gewoon familie.

Colin had aangegeven dat hij nog even wilde wachten met de kennismaking van zijn zonen. Hij wilde mij eerst een beetje leren kennen en overhoren over mam voordat dat ging gebeuren. Heel erg vond ik het niet want ik vond het alleen al geweldig dat ik met hun kon spreken. Het zou er uiteindelijk toch van komen want je kan ze moeilijk ontwijken als je in het huis logeert van hun oma, onze oma.

Het moest nog twaalven worden toen ik al buiten zat met een kop thee in mijn handen. Ik was me aan het afvragen of oma het moeilijk zou vinden om mijn vragen te beantwoorden. Misschien zit er wel iets in waardoor mam is vertrokken want ze was er nog steeds niet over begonnen ondanks dat ik het haar toch al heb laten weten wat de vragen waren. Misschien moet ik het maar nog een keer aankaarten. Ik hoorde een deur achter me open en dicht gaan en een bekende geur m'n neus binnen komen.

'Je kwam hier naartoe voor vragen' hoorde ik haar achter me zeggen. Ik draaide me even om en zag haar met een kop koffie in haar handen staan. 'Ja klopt' zei ik en ik keek weer naar voren naar de bergen die achter het bos omhoog staken. Heeft ze me horen denken ofzo? Ik hoorde wat geschuifel en uiteindelijk stond ze naast me. Ik wilde opstaan maar zij kwam al langzaam naar beneden.

'Ik wil ook wel staan hoor!' gaf ik snel aan. 'Onzin' zei ze en ging zitten. 'Zolang ik niet al te snel moet opstaan komt het wel goed' zei ze lachend. Daarna bleef het even stil. Als ik antwoorden wilde hebben dan was nu een mooie gelegenheid om ze te krijgen. 'Door de dingen die Lindsey en ik hebben meegemaakt zijn er een aantal dingen gebeurd met ons, merendeel met mij eigenlijk en ik weet niet hoe dat komt. Waar het vandaan komt en of het iets ernstigs is' zei ik.

'Wat is er precies met jou en Lindsey gebeurt' vroeg ze zachtjes en ze keek me van opzij aan. 'Ik gaf van de week toch aan dat we roedels tegenkwamen die niet altijd op ons zaten te wachten? Dat sommigen ons liever dood zagen?' vroeg ik, ze knikte. 'Nou, dat waren ze ook echt van plan. Ik heb dus dingen moeten doen waar ik niet blij van wordt. Maar als zoiets gebeurd dan zou ik het zo weer doen' zei ik serieus. Ik voelde een hand op mijn knie die er vervolgens eventjes in kneep.

'Je hebt anderen gedood' zei ze zachtjes. Ik knikte alleen maar wat. 'Hoeveel' vroeg ze vervolgens. Ik snoof even en keek naar de grond. 'Ik weet niet hoeveel ik er gedood heb, teveel in ieder geval' gaf ik aan. Ze pakte daarna mijn hand en kneep daar nu zachtjes in. 'Ik neem aan dat je dat gedaan hebt vanwege je eigen veiligheid en die van je zusje?' vroeg ze. 'Ja' mompelde ik. 'Dan heb je gedaan wat je moest doen Alex'.

'Maar je vragen' drong ze vervolgens aan. 'Ja, mijn vragen. Dat zijn er nogal wat. Ten eerste, mijn grootte. Toen ik vertrok van Trimble Moon werd ik nog groter dan ik al was, waarom? Geldt ook voor mijn snelheid. Bijna niemand haalt me in. Dan de kleur van mijn vacht want blijkbaar word dat doorgegeven van moeder op dochter en ga zo maar door. Mijn geur en de link tussen mij, Lindsey, Evan en u! Hoe kan het dat ik met jullie kan praten zonder te veranderen?'. Ik hoorde haar even zuchten.