White Alpha

White Alpha - 27.

* Waar we gebleven waren bij hoofdstuk 26... *

'Misschien is het dan ook een idee om even opnieuw te beginnen met Joshua en jullie Alfa' zei ik voordat Broderick wilde opstaan. Hij keek mij even aan. 'Misschien' zei hij alleen maar en hij stond op. 'Als we wat te bespreken hebben dan wil ik jou er in ieder geval bij hebben. We spreken elkaar dus wel weer' zei hij en hij liep richting de bar en ging daar zitten. Oké, volgens mij is het gesprek nu echt voorbij dacht ik. Ik keek Leroy aan.

'Zullen we dan maar weer terug gaan en Joshua vertellen van het goede nieuws?' zei ik tegen hem.

White Alpha - 27.

Verdomme. Hoe achterlijk zijn die gasten dacht ik kwaad. Dan hebben ze er één, laten ze hem ontsnappen! Stelletje idioten.

'Hoe zag ie eruit' vroeg ik fel. De jongen die bij Broderick stond keek hem vragend aan. Broderick knikte even waardoor de jongen mij weer aankeek en zelfs even slikte. 'Hij zag er gewoon uit. Was lang, best gespierd en had bruin kort haar. Ik zou alleen zweren dat ik zijn ogen zag rood oplichten' zei hij. Rood? Kan dat? Onmogelijk.

'Geen tijd voor grapjes' zei ik kortaf tegen die knul. 'Dat is geen grapje!' zei hij snel. 'Het duurde niet lang maar het was lang genoeg om het te zien' zei hij serieus. Ik wreef met mijn hand over mijn gezicht. Wat is dit voor een roedel en waarom moeten deze nietsnutten nou bij mij aangeklopt hebben dacht ik geërgerd.

'Kom, laten we even naar binnen gaan. Sven wilt je vast nog even spreken' zei Broderick. Met tegenzin volgde ik hem naar binnen.
...
De telefoon ging en ik zag Sven er even naar kijken. We spraken verder en de telefoon bleef doorgaan. 'Pak hem nou maar want dit is nog irritanter' zei ik geïrriteerd. Sven pakte hem op en ik zag zijn wenkbrauwen even bijeenkomen. Blij was hij niet blijkbaar met de persoon die aan de lijn hing.

'Wat heb je te zeggen Joshua' zei hij vriendelijk en hij stond op om iets afstand te nemen van mij. Blijkbaar wilde hij niet dat ik mee ging luisteren. Waarom zou ik? Ze interesseren me toch niet. Hij niet en die Joshua aan de lijn ook niet. Ik zag hem wat knikken terwijl hij luisterde naar die Joshua. Maar mijn blik dwaalde wat af en keek rond in de kamer.

'Serieus?' hoorde ik hem verbaasd zeggen, dat zorgde ervoor dat ik weer naar hem keek. 'Oké, ja dat zou ik graag willen weten' zei hij en hij klonk dankbaar. Hij knikte wat en keek af en toe moeilijk. Daarna zag ik hem ongelovig kijken. Uiteindelijk knikte hij weer wat.

'Heel erg bedankt voor de informatie. Ik zal kijken of dit ons een beetje zal helpen'. Hij zei gedag en hing op. 'Interessant dit' zei hij terwijl hij even naar zijn telefoon keek en het vervolgens terug op het bureau legde.

'Wat is' vroeg ik. 'Ze hebben iemand bij hun en die kent de roedel waar wij problemen mee hebben. Ze schijnen de Black Blood te heten en het één en ander al veroorzaakt hebben ergens anders' legde hij uit. Hij ging weer zitten en ik zag hem denken.

'Als ze daar al last van hun gehad hebben, waarom hebben ze er dan niet wat tegen gedaan?' vroeg ik. Sven haalde zijn schouders op. 'Ik heb natuurlijk niet alles te horen gekregen dus of daar wel of niet sprake van is geweest weet ik niet. Maar we weten nu in ieder geval hoe ze heten en we konden hem nog terug bellen en vragen naar die persoon als we meer wilden weten' zei hij.

'Wie is die persoon dan?' vroeg ik. 'Ene Alex' zei hij alleen. 'Dan zou ik hem er maar eens bij gaan halen. En terwijl jullie dat doen, ga ik weer terug' en met dat stond ik gelijk op. 'Je gaat?' vroeg hij verbaasd. 'Ja, waarom niet. Julie hebben die andere roedel en die persoon Alex. Daar hebben jullie wel genoeg aan. Jullie hebben ons hier niet voor nodig' zei ik schouderophalend.