White Alpha

White Alpha - 19.

* Waar we gebleven waren bij hfst 18 ... *

Ik neem aan dat je wel weet wat dit betekent dan hè? hoorde ik haar zeggen toen ik hem open trok.

Dat was het gedeelte wat ik dus verwarrend vond maar ik had al wel een vermoeden. Nu zij het zo zei bevestigde ze het dus eigenlijk. Ik draaide me om en keek haar nog even aan voordat ik weg ging.

Ja, ik denk dat ik wel weet wat dit betekent.

.

White Alpha - 19.

'Waar heb je het allemaal over gehad?' vroeg Evan toen ik hem opzocht. 'Je hebt een lange tijd in die kamer gezeten'. 'Dat leg ik later nog wel uit' ik moest het eerst nog verwerken dacht ik. Het was zoveel. Ik liep via de voordeur weer naar buiten en werd gevolgd door Evan.

'Alles in orde?' zei hij bezorgd. 'Ja hoor, het was alleen nogal veel wat ik allemaal te horen kreeg' gaf ik aan. 'Wat je te horen kreeg? Huh? Wat....' meer zei hij niet want ik keek hem al aan. 'Je zou het later zeggen ja, ik wacht wel dan' zei hij uiteindelijk. 'Dank je'.

'Hebben jullie nu wel tijd?' hoorde ik iemand ineens achter ons zeggen. Evan en ik draaiden ons meteen om. Daar stond Joshua ons afwachtend aan te kijken. 'Ja, sorry' zei ik gelijk. Hij had ons gister ook al benaderd maar oma wimpelde hem weg met dat wij tweeën het te druk hadden. Ik vond het nogal apart dat zij daar wat over te zeggen had. Hij was tenslotte de Alfa dus hoorde je daar naar te luisteren.

'We hebben alle tijd' zei ik tegen hem. 'Mooi, dan mogen jullie even met mij meelopen' zei hij en hij wenkte ons om te komen. Evan en ik keken elkaar even aan voordat we hem volgden en naast hem gingen lopen.

'Bevalt het jullie hier een beetje?' vroeg Joshua. 'Ja hoor. Niet dat we veel van uw roedel gezien hebben aangezien we merendeel binnen zaten' zei ik tegen hem. 'Dat is waar' mompelde hij een beetje. 'Hoe lang zijn jullie onderweg geweest?' vroeg hij daarna.

'Net iets langer dan een week' zei Evan. 'Dan wonen jullie een aardig eindje van ons af'. Evan en ik knikten met onze hoofden. Nadat we wat tussen de huizen door waren gelopen kwamen we bij een redelijk groot huis aan.

'Kom binnen' zei hij en hij deed de deur voor ons open en wachtte totdat wij naar binnen waren gelopen. We stonden gelijk in de woonkamer zag ik. 'Loop maar even mee richting de keuken. Jullie willen vast wel wat te drinken' zei hij. Hij vroeg het niet maar zei het gewoon, ach ik vond het allemaal maar prima, zolang hij ons maar niet weg stuurde.

'Ga zitten' zei hij zodra we de keuken in liepen. Er stond een tafel met wat stoelen maar er was ook een soort van bar waar je op wat krukken kon zitten en zo kon kijken naar wat degene bij het aanrecht deed. Aangezien ik Joshua aan wilde kijken tijdens het spreken nam ik maar plaats aan de tafel zodat hij tegenover mij kon zitten. Hij schonk ons wat te drinken in en kwam naar de tafel toe gelopen.

'Nou vertel maar hoe jullie hier zijn gekomen en waarom' zei hij direct. Oké, gelijk met de deur in huis vallen dus. Evan en ik namen om de beurt het woord en vertelde Joshua waar we vandaan kwamen en wat we hier wilden doen. Mijn achtergrond liet ik wat achterwege, het mysterieuze althans, de rest konden we wel vertellen.

'Jullie zijn daar doorheen gekomen?' vroeg Joshua verbaasd toen we het over het dorp hadden waar we weg gestuurd werden. 'Ja, hoe hadden we het dan moeten doen?' bracht Evan er tegenin. 'Er omheen?' stelde Joshua voor. Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'We kennen de omgeving niet en dit is wat de gps ons opdroeg dus deden we dat' zei ik. 'Wat is daar aan de hand eigenlijk? We zaten net een paar minuten in een restaurant en voor we het wisten stonden we ook zo weer buiten. Het barst daar trouwens ook van de weerwolven, ik rook geen enkele mens' zei ik vervolgens.