"Πόσες φορές πρεπει να σου πω πως πρωτα πατάμε το κουμπί και μετά βάζουμε τα χέρια μας μέσα στο πλυντήριο πιάτων;"φωνάζει η μαμά και ύστερα αφήνει εναν μακρόσυρτο αναστεναγμό,ως συνήθως.
"Θα μπορούσες να παθεις ηλεκτροπληξία."συνεχίζει,πιο ήρεμα τώρα.
"Το ξέρω μαμά,συγγνώμη.Παλι το ξέχασα.Ισως αυτή η δουλεια δεν είναι για μένα."ανασηκωνω τους ώμους μου και σκουπίζω τα χέρια μου απο την πόδια μου.Κερδίζω άλλον εναν αναστεναγμό απο το στομα της.
"Μα Βαλ,πρέπει να αρχισεις να δουλευεις και να βγαζεις τα δικά σου χρήματα πια.Πως θα τα καταφέρεις εαν δεν θες να δουλεψεις;"μου λέει και ακουμπάει στον παγκο της κουζίνας του καφέ-μπαρ μας.
"Θέλω να δουλεψω,απλώς όχι εδώ."λέω και της κλείνω το μάτι.
"Και που;"με ρωτάει ενω βγάζω την ποδια απο πανω μου.
"Θα μπορουσα να δουλεύω στο ταμείο του διπλανού σουπερ μάρκετ,ας πούμε."της λέω και βγαινω απο την κουζινα,με εκείνη να με ακολουθεί.
"Είσαι σίγουρη;Εννοώ,ποσο θα σε πληρώνουν εκεί;"με ρωτάει και γυρίζω να την κοιτάξω.
"Μαμά,θα είναι μια χαρά η πληρωμή.Εξάλλου,δεν αγοράζω πολλά πραγματα,το ξέρεις αυτό."
"Καλά,να πας να το συζητήσεις μαζι τους τοτε."
"Θα το κάνω.Φευγω τώρα,μου είχε τηλεφωνήσει ο Νταμιαν και είπε πως θα με περιμένει στο παρκο."της λέω και τη φιλαω στο μάγουλο,πριν βγω εξω στο κρύο απόγευμα.
YOU ARE READING
Losing My Mind
Teen FictionΗ ζωή της Βαλ φαίνεται να μην έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όταν ξαφνικά...γίνεται πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ. Βιώνει μια τραυματική εμπειρία και στην ζωή της μπαίνει τυχαία ένα αγόρι. Ένα αγόρι το οποίο,εάν είχε την ευκαιρία, θα διέγραφε από την...
