Losing My Mind

κεφ.27

Φτάνουμε στην πολυκατοικία του και βγαινουμε απο το αυτοκίνητο.Μετα βίας τον προλαβαινω και αναγκάζομαι να τρεξω για να τον φτάσω.Πάμε με τα σκαλιά και μπαίνουμε στο διαμέρισμα του.Ολη αυτή την ωρα συμπεριφερεται λες και δεν είμαι εδώ και βγάζει το μπλουζάκι του και το πετάει στο πάτωμα.Παει στο ψυγείο και βγάζει μια μπύρα.Την ανοίγει και την πίνει γρήγορα και μετα την πετάει με δυναμη.Παιρνει ενα γυάλινο ποτήρι που βρισκόταν στον παγκο και το πετάει και αυτό,και γίνεται χίλια θρυψαλλα.Αναπηδαω απο την τρομάρα,αλλά μετα συγκεντρωνομαι.Δεν πρεπει να τον αφήσω να το κανει αυτό στον εαυτό του.
"Ζεντ."λέω και τον πλησιαζω.Με αγνοεί και παιρνει και άλλο ενα ποτήρι και το ρίχνει στον τοίχο.Μου βγαίνει μια κραυγουλα και στέκομαι μπροστά του.
"Ζεντ,σταματα!"φωνάζω και του παίρνω ενα πιάτο απο το χερι.
"Φύγε!"φωνάζει και με σπρώχνει.Παραπαταω και πεφτω κάτω.Νιώθω κάτι να με τσουζει στο αριστερό μου χερι και όταν το κοιτάζω,βλέπω αίμα.Ενα μεγαλο κομματι γυαλί απο ενα ποτήρι έχει μπει στην παλάμη μου για τα καλά.Τον βλέπω να περνάει τα δάχτυλα του μέσα απο τα μαλλια του.
"Να,βλέπεις!Οτάν βρίσκεσαι κοντά μου παντα συμβαίνει κάτι κακό!"φωνάζει και πέφτει στα γόνατα δίπλα μου.Παιρνει το χερι μου και το εξετάζει.Βγάζει αργά το γυαλί και κλείνω τα ματια μου.Το πετάει στο πάτωμα και σηκώνεται.
"Βαλ,απλως φύγε!"φωνάζει για εκατοστή φορά και σηκωνομαι και γω.
"Οχι,Ζεντ!Βαρεθηκα να φεύγω!"φωνάζω και τον πλησιαζω.
"Μπορείς να μου εξηγήσεις τι γίνεται στο κεφάλι σου;"τον ρωταω.
"Δεν είμαι καλός για σενα,δεν το βλέπεις;Θα σε κάνω να πονάς συνέχεια και δεν μπορω να το αλλάξω,εντάξει;"φωνάζει και μένω να τον κοιτάζω.
"Αμα νοιαζοσουν τουλαχιστον λιγάκι,δεν θα τα παρατουσες τόσο εύκολα."λέω σιγανα και κλαίω για αλλη μια φορά.Αυτό το αγόρι πραγματικα με κανει να κλαίω συνέχεια.
"Νοιαζομαι για σένα που να πάρει,δεν το καταλαβαίνεις;Εχω αυτό το γαμημενα παράξενο αίσθημα και δεν ξέρω τι στον πουτσο να κάνω!Δεν μπορω να κάνω τίποτα με τον χαρακτήρα μου.Λυπάμαι,αλλά επεσες στο λάθος αγόρι!"φωνάζει και παει στο σαλόνι.Αισθάνεται αυτό που αισθάνομαι και εγώ;Τον ακολουθω.
"Μπορείς να σταματήσεις να απομακρύνεσαι απο μένα;"φωνάζω και με κοιτάζει.
"Θέλω να απομακρυνθω απο εσένα!Σταματά να με ακολουθεις και ασχολησου με την ζωή σου επιτέλους!Δεν θέλω να εχουμε καμια σχέση, καταλαβαίνεις;"φωνάζει.Έτσι λοιπόν.
"Σε μισώ."λέω σιγανα και παίρνω μια βαθυα ανάσα."ΣΕ ΜΙΣΩ!"ουρλιαζω όσο πιο δυνατά μπορω.
"Και εγώ σε μισώ!"μου φωνάζει πίσω και με πλησιάζει.
"Για ποιον πουστη λογο φασωθηκες με τον άλλο τον μαλακα;Και αυτό το φόρεμα,γιατί εβαλες αυτό το γαμημενο φόρεμα,το ηξερες πολύ καλά πως όλοι οι άντρες θα τρέξουν πίσω σου σαν τα σκυλακια!"
"Α ναι;Και εσύ γιατί με κοροϊδεψες για την παρθενια μου,γιατί με ταπεινωσες μπροστά σε τοσα ατομα,γιατί με εδιωξες χωρίς λογο,γιατί με απατησες τόσες φορες,ενω μου υποσχεθηκες πως δεν θα εχεις σχέση με καμια αλλη,και τώρα που απλως προσπαθώ να φτιαξω τα πραγματα,με ξανασπρωχνεις μακρια σου;"τον ρωταω και με κοιτάει για λίγο με πόνο στα ματια.
"Γιατί αυτός είμαι εγώ και δεν μπορω να το αλλάξω,Βαλ!Σε θέλω,Θεέ μου,σε θέλω τόσο γαμημενα πολύ,αλλά ξέρω πως θα σε πληγωσω,και δεν το θέλω.Γαμωτο,το εκανα ηδη τόσες πολλές φορες!"λέει και περνάει τα δάχτυλα του μέσα απο τα μαλλια του για χιλιοστή φορά και μου γυρίζει την πλάτη.
"Το φόρεμα το φορεσα για σένα."λέω σιγανα και σκουπίζω τα δάκρυα μου.
"Τι ειπες;"ρωτάει και γυρίζει να με κοιτάξει.
"Το φόρεμα"λέω και το δειχνω,"για σένα το φορεσα."
Οι ματιές μας κλειδωνουν και ξέρω πως αυτή την στιγμη φαινομαι τόσο χαλιά,με την μασκαρα πασαλημενη και το φόρεμα γεμάτο αίμα.
"Δεν μπορω να καταλάβω γιατί δεν με εχεις παρατήσει χίλιες φορες μετα απο όλα όσα σου εκανα.Είμαι τοσο σκατά."παραδέχεται.Τον κοιτάζω για λίγο χωρίς να μιλάω.
"Δεν είσαι κακός άνθρωπος.Απλως δεν υπήρξε κανένας στην ζωή σου που να νοιαστηκε για σένα πραγματικα."λέω αργότερα και τον πλησιαζω.
"Τι βρήκες σε μένα;"με ρωτάει και βάζει μια τούφα απο τα μαλλια μου πίσω απο το αυτί μου.
"Τα παντα πανω σου έχουν τον τροπο τους να με γοητευσουν."λέω και νιώθω το κοκκίνισμα να ανεβαίνει στα μάγουλα μου.Χαμογελαει αχνά.
"Κοιτά σύμπτωση.Και μένα τα παντα πανω σου."λέει σοβαρά και με κοιτάει βαθυα στα ματια.
"Το ξέρεις πως θα σε πληγωσω."λέει,παρα ρωτάει και ενώνει τα μέτωπα μας.
"Προσπάθησε να μην το κανεις."λέω και τον φιλαω.Ανοίγει το στόμα μου με την γλώσσα του και με κολλάει πανω του.Αποτραβιέμαι όταν δεν μου φτανει το οξυγονο και ανασαινω βαριά,όπως και αυτός.
"Ηθελα να μείνω μακρυά σου,αλλά ήξερα πως δεν θα το καταφέρω ποτε μου.Δεν θα πηγαινα σε αυτό το κωλοπαρτι εαν δεν ήσουν εσύ η ξεροκεφαλη."λέει και χαμογελαω.
"Αλήθεια,τι είχε αυτό το πάρτι και δεν ήθελες να πάω;"τον ρωταω και ακουμπαω τα χέρια μου πανω στους κοιλιακούς του.
"Πουλάνε ναρκωτικά."
"Ε και;Σε όλα τα πάρτι πουλάνε ναρκωτικά."λέω μπερδεμένη.
"Ναι,αλλά σε εκείνο το πάρτι ξέρω αυτον που το κανει και ξέρω επίσης και το γούστο του στις κοπελες.Κανει άσχημα πραγματα."λέει και με φιλάει στον λαιμό.
"Και νομίζεις εγώ είμαι στα γούστα του;"σταματάει να με φιλαει και με κοιτάει στα ματια.
"Εισαι στα γουστα του καθε αντρα.Δεν ήθελα να σε πειράξει ουτε με το μικρο του δαχτυλακι.Σε έβλεπα που καθοσουν στο μπαρ ήρεμα και ωραία,απαρατήρητη,αλλά μετα άρχισες να χορευεις και,γαμωτο,ποιος δεν θα σε παρατηρούσε έτσι;"λέει και γελαω.
"Ευχαριστώ."λέω ντροπαλά.
"Οχι,αυτό δεν είναι καλό,είναι κακό."λέει και γουρλωνω τα ματια μου έκπληκτη.
"Εμ,συγγνώμη που είμαι όμορφη!"λέω και γελάει.
"Είσαι ψωναρα."λέει και τιναζω τα μαλλια μου.
"Οχι μεγαλύτερη απο σένα,κύρια Ζεντ."λέω και μένει με το στόμα ανοιχτό.
"Με αποκαλεσες κύρια Ζεντ μόλις τώρα;"ρωτάει και νευω γελώντας.
"Ναι!"λέω και τρέχω προς το δωμάτιο του.
Ξαπλωνω στο κρεβάτι και ανεβαίνει πανω μου.
"Βαλ,γαμωτο σου!"λέει και με κοιτάζει.
"Τι;"ρωτάω και κοιταζομαι.
"Μου κανεις την ζωή άνω κάτω."λέει και του χαϊδευω το μάγουλο.
"Και εσυ την δική μου."λέω και τραβάω την βερμούδα απο πανω του,μαζί με το μποξερακι.Μου βγάζει το φόρεμα αδέξια και γελαω με την ανυπομονησία του.
"Αντε γαμησου."μου λέει και το πετάει στο πάτωμα.Μου βγάζει και το εσώρουχο.
"Αυτό και θα κάνω."λέω και τον τραβάω κοντά μου.

"Βαλ"τον ακούω να λέει το όνομα μου και ξυπναω.Ανασηκωνομαι και τον κοιτάζω.
"Τι;"ρωταω και τριβω τα ματια μου.Είναι το απόλυτο σκοτάδι.
"Βαλ!"φωνάζει και τιναζομαι απο την τρομάρα.
"Ζεντ,τι τρέχει;Γιατί φωνάζεις;"λέω,αλλά δεν παίρνω απάντηση.Αναβω το φως στο κομοδινο και βλέπω πως κοιμάται.Με φώναζε στον ύπνο του;Ψιθυρίζει κάτι που δεν καταλαβαίνω και κουνιεται.
"Αστην!"φωνάζει και κανει μια απότομη κινηση με το χερι του.
"Ζεντ,ξυπνα!"λέω και τον ταρακουναω.Πετάγεται όρθιος και κοιτάζει γύρω του.
"Βαλ"λέει όταν με εντοπίζει και ξεφυσαει.Ξανά ξαπλώνει και τυλιγει τα χέρια του γύρω μου.Είναι ιδρωμένος λες και έχουμε σαράντα βαθμούς.
"Θες να το συζητησουμε;"τον ρωταω.Δεν θέλω να τον πιεζω πολύ,ηδη έκανε την προσπαθεια του και μου εκφράστηκε πιο νωρίς.
"Οχι."λέει αμέσως και με σφίγγει γύρω του.
"Εντάξει."λέω και κλείνω τα ματια μου.

                        -------------
Άμα σας άρεσε βάλτε μια καρδούλα και σχολιάστε πλιζ!😶😙