κεφ.3

358 10 0
                                    

"Εγώ στο ελεγα πως του αρεσεις."μου λέει για εκατοστή φορά η Τζασμιν,ξαπλωμένη πανω στο μεγαλο της κρεβάτι στο δωμάτιο της,ενω εγώ δοκιμαζω μερικά ρούχα απο το ντουλάπι της.
"Δεν θα το πίστευα μέχρι να το ακούσω απο το στομα του.Δεν το έδειχνε καθόλου!"λέω και γυρίζω να την κοιτάξω.
"Το έδειχνε κατα κάποιο τροπο.Απλως εσύ δεν το έβλεπες."λέει και τεντώνεται.
"Αλλά είναι χαριτωμένος δεν μπορείς να πεις.Πολυ χαριτωμένος."προσθέτει"Δεν αισθάνεσαι τίποτα απολύτως;"
"Μονο φιλικά."ξεφυσαω και κάθομαι δίπλα της.
"Ολους φιλικά τους θες;Κανένα αγοράκι ποτε θα αποκτήσεις;"με ρωτάει και ξανά ξεφυσαω.
"Ε λοιπαμαι που δεν τους αλλαζω σαν τα πουκάμισα όπως εσύ."της λέω και το παιζει θιγμενη.
"Ορίστε;Είμαι σε αναζήτηση γούστου για αυτό το κάνω!"λέει και γελαω δυνατά.
"Ναι καλά."λέω και με σπρώχνει.Η Τζασμιν είναι ενα πολύ ομορφο κορίτσι.Είναι ψιλή,μαυρισμενη και έχει ωραία πράσινα ματια.Λογικό όλα τα αγόρια να τρέχουν πίσω της.
"Εχει πάρτι σήμερα.Και θα έρθεις."ανακοινώνει με ενα χαμόγελο.
"Οχι."της λέω αμέσως και αναφωνεί.
"Γιατί;Εχεις κάτι καλυτερο να κανεις;"με ρωτάει και ανασηκωνω τους ώμους μου.
"Ξέρεις,εγώ δουλεύω κιόλας."
"Στις έντεκα το βράδυ;"
"Οχι αλλα και παλι.Ξέρουμε και οι δυο μας πως καταλήγουν αυτά τα πάρτι."λέω.
"Ελα,σε παρακαλωωω"λέει με ενωμένες τις παλάμες σε στυλ ικεσίας.
"Καλά,θα έρθω,αλλά όχι για πολύ."της λέω και μου δίνει ενα αστραφτερό χαμόγελο.
"Τέλεια.Ας αρχίσουμε να ετοιμαζομαστε.
   
                          *******
Γειαααααα σας😛
Ελπίζω μέχρι στιγμής να τα πάω καλά και αμα δεν σας αρέσει,μην το παρατατε,έρχονται καλά πραγματακια...
Σχολιασε και βάλε αστερακι ε❤

Losing My MindOù les histoires vivent. Découvrez maintenant