κεφ.10

231 9 0
                                    

"Βαλ!Μου ειπες πως δεν θα πας.Μου το ειπες."λέει η Τζασμιν και ξεφυσω.
"Το είπα για να ηρεμισεις και να διασκεδάσεις λίγο.Δεν θέλω να αισθάνεσαι λες και είμαι καμια μικρή αδερφή που πρέπει να προσεχεις."λέω και γουρλωνει τα ματια της.
"Αυτό δεν είναι αλήθεια."λέει.
"Κι όμως.Δεν θέλω να σου γίνομαι βαρος.Και τώρα πρεπει να πηγαίνω σπίτι,γεια."της λέω και βγαινω απο το δωμάτιο.Την ακούω να διαμαρτύρεται απο τις σκάλες,αλλά συνεχίζω να περπαταω.Δε ζει και πολύ μακρια μου,οποτε φτανω γρήγορα και η μαμά κοιμάται,φυσικα.Πηγαίνω αθόρυβα στο δωμάτιο μου και ξάπλωνω πανω στο κρεβάτι.Πως μπήκαν έτσι ξαφνικα στην ζωή μου όλα αυτά;

********
Το ξέρω πως τα δυο τελευταια κεφαλαια είναι κάπως μικρά...αλλά μονο έτσι γινόταν😐
Αμα σου αρέσει βάλε αστέρι και κάνε σχόλιο😙😙

Losing My MindOù les histoires vivent. Découvrez maintenant