Losing My Mind

κεφ.34

                          --ΖΕΝΤ--

"Είναι δικιά μου,οποτε μην σε δω να την πειραζεις."μπαίνω αμέσως στο ψητό,επειδή το ξέρω πως του άρεσε του μαλακα.
"Είναι κούκλα δε λέω,αλλά η Νατάσα κατα την άποψη μου ηταν ακριβως αυτό που χρειαζεσαι.Πως και την αλλαξες;Η πας εναλλάξ με τη καθεμία τους;"λέει ο μαλακας Τέιλορ και κρατιεμαι να μη του χωσω μπουνιά.
"Δεν γαμιεμαι με την Νατάσα εδώ και καιρό.Σου αφήνω το πεδίο κενό,αφού ξερω πως την ηθελες παντα,πουστη."λέω θυμωμένα και γελάει.
"Δεν τη θέλω πια."λέει με ενα ηλίθιο χαμογελακι και τον πλησιαζω και τον πιάνω απο τον λαιμό.
"Μη τυχόν και σε δω κοντά της,θα σε σκοτώσω."του λέω και βλέπω το προσωπο του να κοκκινίζει ανησυχητικά.Τον αφήνω και παιρνει μια μεγάλη ανάσα.
"Είσαι μαλακας!Δώσε μου την τσάντα μου."λέει και την βγάζω απο το ντουλάπι.Του την πετάω.
"Παρε την και α γαμησου."λέω και τον σπρωχνω προς την εξώπορτα.Βλέπω την Βαλ να κάθεται στο παγκο και να τρώει ενα μήλο χωρίς να μας δίνει σημασία.Κοιτάζω τον μαλακα,μα και φυσικά την κοιτάει και αυτός.Θα τον γαμησω!Του δίνω μια δυνατή σπρωξια έως την πόρτα και γυρίζει να με κοιτάξει.
"Ηρέμησε ρε ηλιθιε.Δεν είσαι και ο μόνος της."λέει χαμογελώντας και μου κλείνει το μάτι.Ε όχι,τώρα το παρατραβηξε.Ορμαω πανω του.

---ΒΑΛ---

Ακούω φωνές απο το χολ και τρέχω να δω τι έγινε.Και είναι ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν.Είναι και οι δυο στο πάτωμα,και ο άλλος είναι πανω απο τον Ζεντ και τον χτυπάει στη μύτη,βγάζοντας αίμα.Νιώθω κάτι μέσα μου να σπάει.
"Σταματα!"ουρλιαζω και ο άλλος παει να γυρίσει να με κοιτάξει,και ο Ζεντ το παιρνει αυτο σαν αφορμή για να τον χτυπήσει και να ανέβει πανω του.Αρχίζει να τον γροθοκοπαει χωρίς σταματημό και ο άλλος προλαβαίνει να τον χτυπήσει μονο μια φορά.Βλέπω τα χέρια του να γεμίζουν αίμα με την κάθε φορά που τον χτυπάει.
"Ζεντ,φτανει!"φωνάζω και τον τραβάω απο τον αγκώνα,αλλά αυτός δεν αντιδράει.
"Είναι δικιά μου!"φωνάζει και σηκωνει τον άλλο απο το γιακά.Εξαιτίας μου έγινε ο καυγάς;
"Είναι έτοιμος ακόμα και να σκοτώσει για σένα."γυρίζει και μου λέει ο άλλος χαμογελώντας αλλόκοτα,μετα απο τα χτυπήματα που δέχτηκε,και γεμάτος αίμα.Απλως στέκομαι σιωπηλή και κοιτάζω τον Ζεντ,ο οποίος προσπαθει να ηρεμήσει.Ανοίγει την πόρτα και του κανει νόημα να βγει.
"Εξω!"του φωνάζει και ο άλλος σηκώνεται σβέλτα απο το πάτωμα και σκουπιζει τα αίματα απο το προσωπο του με την ανάποδη του μπουφάν του.Βγαίνει απο το διαμέρισμα και ο Ζεντ βαραει δυνατά την πόρτα πίσω του.Παει στην κουζίνα και βγαίνει στο μπαλκονακι.Στηρίζει τα χέρια του στα κάγκελα και έχει σφιχτά κλειστά τα ματια του.Ερχομαι απο πίσω του και τον αγκαλιαζω απαλά.
"Σε αγαπώ."λέω και ξέρω πως αυτες είναι οι μαγικες λεξεις που τον ξεκλειδωνουν.Γυρίζει να με κοιτάξει.
"Δεν θα με αφήσεις ποτε σου,έτσι;"ρωτάει και πέφτει στα γόνατα μπροστά μου.Ξαφνιαζομαι,αλλά τυλιγω δάχτυλα μου ανάμεσα απο τα μαλλια του και τα τραβάω απαλά.Και σε αυτή την φαση της ζωής μου καταλαβαίνω πως όντως θέλω να είμαι μαζί του για παντα.Εννοώ,δεν μπορω να φανταστώ την ζωή μου χωρις αυτον.
"Ποτε μου."λέω και μου φιλάει τα πόδια.Γελαω δυνατα και μπαίνω μέσα στο σπίτι,με αυτον να με ακολουθεί.
"Θέλω να βγούμε."ανακοινώνω και με τραβάει κοντά του.Αρχίζω να μιλάω,αλλά μου κλείνει το στόμα με το δικο του και με φιλάει παθιασμένα.Στην αρχή δεν ανταποδιδω,αλλά μετα δεν αντεχω και αφηνομαι.Τον νιώθω να χαμογελάει με την νίκη του μέσα στο φιλί μας και τον τσιμπαω.Πιάνει τα χέρια μου και τα κρατάει απο τους καρπούς με το ενα δικο του,ενω με το αλλο με χαϊδεύει εκεί κάτω.Αφήνω μια κραυγουλα και αποτραβιέμαι.
"Οχι."λέω και μουγκρίζει.
"Γιατί;"ρωτάει παραπονιαρικα και τραβάει την λαιμοκοψη της μπλουζας μου για να μου πιπιλησει τον λαιμό,αλλά τον σταματάω.
"Πάμε κάπου."λέω και με κοιτάει.
"Ωραία,που;"λέει και παιζει με τα μαλλια μου.
"Σε κάποιο εστιατόριο.Πεθαίνω της πείνας."λέω και τον τραβάω στο δωμάτιο του.
"Το πρόβλημα όμως είναι το τι θα φορέσω εγώ."λέω και κάθομαι στο κρεβάτι.
"Και για όλα φταις εσύ που ακόμα να μετακομίσεις."λέει και κάθεται δίπλα μου.
"Πρεπει να πάμε σπίτι μου."λέω και μουγκρίζει.
"Σοβαρά;Γιατί απλα δεν παραγγελνουμε να μας φέρουν το φαγητο εδώ;"παραπονιέται και κλείνω το στόμα του με το χερι μου.
"Σταματα να είσαι τόσο γκρινιάρης."λέω και σηκωνομαι απο το κρεβάτι.Πηγαίνω στη κουζινα και πινω νερο,ενω αυτός συνεχίζει να κάθεται στο κρεβάτι.
"Σε περιμένω."του λέω,αλλά αυτός αντί να αρχίσει να ντύνεται,ξαπλώνει στο κρεβάτι και κλείνει τα ματια του.Αναστεναζω και πάω στο δωμάτιο.
"Ζεντ,σήκω."λέω και τον τραβάω απο το χερι.
"Δε θέλω."λέει και ξανά αναστεναζω.Τον τραβάω όσο πιο δυνατά μπορω,αλλά δεν σηκώνεται.
"Καλώς.Θα σε ντυσω μονη μου."λέω και βλέπω ενα χαμόγελο να εμφανιζεται στο προσωπο του.Το αγνοω και του βγάζω τη βερμούδα,και μένει γυμνός.Πάω στο ντουλάπι του και σκυβω να πάρω ενα μποξερακι,όταν έρχεται απο πίσω μου και μου μαζεύει την μπλούζα έως την μέση και με πιέζει εκεί κάτω.Διαμαρτυρομαι και προσπαθώ να μετακινηθω,αλλά με πιανει σφιχτά απο την μέση και με σπρώχνει κοντά του.
"Ζεντ"τον μαλωνω,αλλά μου ανεβάζει την μπλούζα και αφήνει την πλάτη μου γυμνή.Σκύβει και αρχίζει να μου την φιλάει και ζουλαει το στήθος μου.
"Μμμ"μουγκρίζει και με τραβάει να μετακινηθούμε έως το κρεβάτι,οπου με αφήνει και παιρνει ενα προφυλακτικό απο το κομοδινο.
"Σε θέλω."λέει και ανεβαίνει πανω μου.Πετάει την μπλούζα μου στο πάτωμα και με κοιτάει απο πανω έως κάτω,πριν σκύψει και αρχίζει να με φιλάει κατα μήκος του δέρματος μου.Ξεκινάει απο τον λαιμό και φτανει έως τον αφαλο.Κλείνω τα ματια μου και τον νιώθω να μπαίνει.Κάποια στιγμη η αναπνοή μου γίνεται πολύ γρήγορη και αφήνω εναν αναστεναγμό όταν τελειωνω.
"Σε αγαπώ,Βαλ."λέει και πέφτει δίπλα μου στο κρεβάτι.Πιάνω το χερι του και το σφίγγω.Τον κοιτάζω έτσι αναψοκοκκινισμενο,με τα τατουάζ του να κουνιουνται μαζί με το στήθος του,και σκέφτομαι ποσο χαρούμενη είμαι.
"Πείνας ακόμα;"με ρωτάει μετα απο μερικά λεπτα σιωπής.
"Ναι."λέω και σηκωνομαι.Ντυνομαι και του πετάω το μποξερακι που διαλεξα πριν με σύρει στο κρεβάτι.Το πιάνει και παει στο μπάνιο.Πάω στο σαλόνι και κάθομαι στον καναπέ.Σκέψεις για αυτό το άλλο αγόρι ακόμα τριγυρνανε στο μυαλό μου,αλλά τις αποδιωχνω.Μετα απο λίγο μπαίνει στο σαλόνι ντυμένος και φευγουμε.Στην διαδρομή προς το σπίτι μου,έχει συνέχεια το χερι του πανω στον μοιρο μου και χαιδευω ενα τατουάζ πανω στο χερι του αφηρημένα,ώσπου φτάνουμε.Βγαινω απο το αυτοκίνητο και τον βλέπω να διστάζει στην αρχή,αλλά μετα σηκώνεται και με ακολουθεί έως την πόρτα.Ξεκλειδωνω και μπαίνουμε μέσα.Αμέσως ακούω το αγαπημένο τραγουδι της μαμας να παιζει δυνατά και πάω στην κουζίνα,οπου κάθεται σταυροπόδι και διαβάζει ενα κουτσομπολιστικο περιοδικο.Μας ακούει που ήρθαμε και σηκώνεται αμέσως.
"Ω,γεια σας παιδιά!"λέει ενθουσιασμένη και με αγκαλιάζει.Στον Ζεντ περιορίζεται σε ενα απλό σφίξιμο του ώμου.
"Πάω πανω να ετοιμαστω,θα βγούμε με τον Ζεντ."λέω γρήγορα και ανεβαίνω τις σκάλες.Ξέρω πως είναι πολύ άβολο που τους άφησα μονούς τους,αλλά η μαμά θα τα καταφέρει μια χαρά.Εξάλλου,αυτή είναι η μαμά μου και πρεπει να μιλάνε που και που.Ανοίγω την ντουλάπα και αποφασιζω να φορέσω το καινουριο μου κολλητό  τζιν που αγορασα με την Τζας και μια μπλούζα.Χτενιζω τα μαλλια μου και κατεβαινω κάτω.Πάω προς την κουζίνα και τους βλέπω να καθονται στον παγκο και να μιλάνε.Ο Ζεντ κάθεται με την πλάτη προς τα εμένα και η μαμά δεν φαίνεται να με παρατηρεί,οποτε στέκομαι και κρυφακουω τι λένε.Πραγματικα δεν μπορω να φανταστώ για ποιο πράγμα μπορούν να συζητάνε αυτοι οι δυο τόσο ήρεμα.Αφουγκραζομαι,αλλά όσο και να προσπαθώ,δεν ακούω τίποτα.Μπαίνω μέσα και η μαμά μου χαμογελάει.
"Είσαι πανέμορφη."λέει και ο Ζεντ γυρίζει να με κοιτάξει.Με περιεργάζεται και οι ματιές μας κλειδωνουν για λίγο,πριν αποτραβηξω το βλέμμα μου και πλησιασω την μαμά,που μου κανει νόημα.
"Ζεντ αγόρι μου,περιμενε την στο χολ.Ευχαριστώ."λέει η μαμά και αυτός νευει και βγαίνει απο την κουζίνα.
"Τι;"λέω και με κοιτάει σοβαρά.
"Γιατί δεν μου ειπες πως έχετε προχωρήσει τόσο;"με ρωτάει.
"Ποσο;"ρωταω μπερδεμένη και αναστεναζει.
"Θες να μετακομίσεις σε αυτον ή όχι;"ρωτάει.Σχεδόν το ξέχασα πως δεν το ήξερε.
"Οχ,ξέχασα να στο πω,συγγνώμη."λέω και κοιτάει πίσω μου και μετα παλι εμένα.
"Θα πας ή όχι;"ξαναρωταει και την κοιτάζω για λίγη ωρα πριν απαντήσω.
"Θέλω,το θέλω πολύ.Αλλά δεν μπορω να σε αφήσω μόνη σου εδώ.Αποκλείεται."λέω και χαμογελάει.
"Ω,μην ανησυχεις για αυτό αγάπη μου.Αφού έχω τον Πάτρικ,το ξεχασες;"λέει και γουρλωνω τα ματια μου.
"Μένει μαζί μας;"λέω και νευει χαρούμενα.
"Είμαι χαρούμενη για εσένα."λέω και την αγκαλιαζω.Αμα η μαμά αισθάνεται ευτυχισμένη μαζί του,ποια είμαι εγώ να της το χαλασω;Θα μπορούσε πολύ εύκολα να μου απαγορευσει να βγαινω με τον Ζεντ,ο οποίος μονο ευγενικός και καλός δεν είναι.
"Ευχαριστώ παιδι μου.Εσύ ποτε θα μαζεψεις τα ρούχα σου;"
"Εεεμ,δεν ξέρω,όταν γυρίσουμε απο τη βόλτα."αποφασιζω και νευει.
"Καλά.Να προσεχεις,είναι λίγο δύσκολος."λέει και μου κλείνει το μάτι.
"Εμένα μου λες;"λέω και πάμε προς το χολ.Είναι ακουμπισμένος στον τοίχο και κοιτάει τον πίνακα που έχουμε κρεμάσει στην απέναντι μεριά.Μόλις με βλέπει έρχεται και στέκεται δίπλα μου.
"Λοιπον μαμά,εμείς φευγουμε.Να δώσεις χαιρετισματα στον κύριο Πάτρικ."λέω και ανοιγω την εξώπορτα.
"Θα του τα δώσω.Να περάσετε καλά."