Losing My Mind

κεφ.35

   --ΖΕΝΤ--

Στέκομαι εξω απο το σπίτι της και σκέφτομαι να την ξυπνησω ή να την κουβαλησω έως το κρεβάτι της.Κοιμάται βαθιά και δεν είχε κοιμηθεί πολύ χθες.Χρειαζεται υπνο.Ανοίγω την πόρτα και την παίρνω αγκαλιά.Πλησιαζω το σπίτι της και χτυπώ το κουδούνι.Μηπως τελικά έπρεπε να πάμε στο διαμέρισμα;Η μάνα της θα αρχίσει τώρα τις ερωτήσεις ρε γαμωτο.
Η εξώπορτα ανοίγει και ένας άντρας εμφανιζεται μπροστά μου.Απο το βλέμμα του καταλαβαίνω πως εκπλησσεται που με βλέπει.Αρα με θυμάται.Είναι ο γκομενος της μάνας της,εκείνος ο Πάτρικ.
"Ω,γεια σου."λέει,αλλά δεν κανει στην άκρη για να περάσω.Αρχίζω να εκνευριζομαι.
"Τι έγινε;"ρωτάει και κανει νόημα προς την Βαλ.
"Τίποτα δεν έγινε.Θα κανεις στην άκρη να περάσω;"λέω μέσα απο τα δόντια μου και φεύγει απο μπροστά μου.Ανεβαίνω τα σκαλιά και φτανω στο δωμάτιο της.
Την αφήνω απαλά πανω στο κρεβάτι και την σκεπαζω.Κάθομαι δίπλα της και της φτιάχνω το μαξιλάρι.Ετσι όπως ηταν,θα της πόνουσε ο λαιμός το πρωι.Σπαστικη μαλακια.Απομακρυνω ξανθές  τούφες μαλλιών απο το προσωπο της και σηκωνομαι  να φύγω.Τρομαζω στιγμιαία όταν βλέπω την μάνα της να στέκεται στη πόρτα και να με κοιτάει.Πόση ωρα στέκεται εκεί;
"Γεια Τζούλι."την χαιρεταω ψιθυριστά και φαίνεται να χαίρεται που με βλέπει.Δεν παει καλά αυτή η γυναικα άμα με θέλει κοντά στην κόρη της.
"Γεια σου αγόρι μου."λέει και μου κανει νόημα να βγω απο το δωμάτιο.
"Αποκοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και είπα να μην την ξυπνησω."λέω,πριν προλάβει να με ρωτήσει η ίδια και νευει.
"Μάλιστα.Θες να φας κάτι;Εχω ετοιμάσει μια μηλοπιτα,εάν  πείνας."μου προσφέρει και κουναω το κεφάλι μου.
"Οχι,φαγαμε πριν λίγο."λέω και ενα χαμογελακι εμφανιζεται στο προσωπο μου,μόλις θυμάμαι τον πατατοπολεμο.Δεν μου θύμωσε καν για την Στέλλα,αντίθετα,μου έφτιαξε την διάθεση.Γαμωτο,γιατί πρεπει να είναι τόσο καλη;Υπερβολικά καλη για μένα,που να πάρει.
Κατεβαινουμε κάτω και πάμε προς την κουζίνα,οπου είναι και ο μαλακας.Με βλέπει και μου χαμογελάει άβολα και εγώ απλα κοιτάζω απο την αλλη.Δεν τον πάω καθόλου αυτον.
"Μήπως θες να πιεις καφέ ή τσάι;Εχουμε και φυσικο χυμό."λέει και το σκέφτομαι.
"Εχεις μπύρα;"ρωταω όσο πιο φυσιολογικά μπορω και την βλέπω να διστάζει στην αρχή,αλλά μετα παει προς το ψυγείο και μου δίνει ενα κουτάκι.
"Ευχαριστώ."λέω και κάνω δυο γουλιες.
"Θα μείνει εδώ σήμερα;"με ρωτάει υστερα απο λίγο και κάθεται απέναντι μου με ενα κομματι μηλοπιτα.
"Ναι.Δεν θέλω να την ξυπνησω τώρα."λέω και νευει.
"Να εισαι καλός μαζί της,σε αγαπάει πραγματικα.Πρόσεχε μην κανεις καμια βλακεία και την πληγωσεις.Θα εχεις να τα βάλεις μαζί μου μετα."μου λέει σοβαρά και αυστηρά μετα απο λίγη ωρα ησυχίας.
"Δεν θα την πληγωσω."λέω και πινω την μπύρα που έμεινε.Την αγαπώ.
Σηκωνομαι και με κοιτάει μπερδεμένη.
"Φεύγεις κιόλας;"λέει και κουνάω το κεφάλι μου θετικά.
"Πρεπει να πηγαίνω σιγά σιγά.Εμ...μπορω να την δω;"ρωταω,κάπως άβολα.Δεν μου αρέσει που είναι και αυτη εδώ και δεν μπορω να κάνω ο,τι διάολο  θέλω.
"Πήγαινε."λέει με ενα γλυκό χαμόγελο και της ανταποδιδω με ενα σφιχτό.Ανεβαίνω τα σκαλιά και μπαίνω ήσυχα στο δωμάτιο της.Ακόμα κοιμάται έτσι όπως την άφησα.Κάθομαι δίπλα της και την κοιτάζω για λίγο,είναι τόσο ήρεμη.Σκυβω και την φιλαω απαλά στο μάγουλο και τώρα ξέρω πως μπορω να γυρίσω σπίτι ήσυχος.Σηκωνομαι και πριν φύγω,βγαζω το κινητό μου απο την τσέπη μου και την τραβάω φωτογραφία.Βγαινω απο το δωμάτιο και κατεβαινω τις σκάλες.Βλέπω τον Πατρικομαλακα να κάθεται στον καναπέ του σαλονιού και να παρακολουθεί μια εκπομπη με την Τζούλι στην αγκαλιά του.Ξεφυσω και τους αποχαιρεταω,πριν βγω στην κρύα νύχτα.
Οταν φτανω σπίτι,κάνω ενα ντουζ και πεφτω στο κρεβάτι.Μου λείπει κιόλας.Γαμωτο,γιατί στον πουτσο γίνομαι τόσο απελπισμένος όταν δεν είναι κοντά;Ξεφυσαω και ξαπλωνω καλυτερα.Μετα απο βασανιστικά αρκετή ωρα αποκοιμιεμαι.