Losing My Mind

κεφ.28

Ξυπναω και δεν είναι εδώ.Σηκωνομαι και τον ψάχνω παντού,αλλά δεν τον βρίσκω.
"Ζεντ;"φωνάζω και βγαινω στο μπαλκόνι.Το αυτοκίνητο του λείπει.Ξεφυσαω και πάω προς το ψυγείο.Είναι σχεδόν άδειο:δυο μπανάνες,αυγά και τέσερα κουτιά γιαούρτι.Επισης μια δεσμη με μπυρες.Παίρνω το ενα κουτάκι γιαουρτι και κάθομαι στον καναπέ.Στην τηλεοραση παιζει μια πρωινή εκπομπη και την παρακολουθώ.Η εκπομπη έχει τελειώσει πια,όταν ακούω την πόρτα να ανοίγει και κλειδιά να πέφτουν στο τραπεζάκι.Συνεχιζω να κάθομαι στον καναπέ όταν με προσπερναει και παει στην κουζίνα.
"Που ήσουν;"τον ρωταω απλά και τον βλέπω να έχει κάτι τυλιγμένο γύρω απο το μπράτσο του.
"Εκανα τατουάζ."απαντάει και κάθεται δίπλα μου.Ξαπλώνει πίσω στον καναπέ και κλείνει τα ματια του.
"Αλήθεια;Και τι έκανες;"ρωταω και προσπαθώ να δω μέσα απο το περιτύλιγμα.Το βγάζει γρήγορα και μου δείχνει το καινουριο του τατουάζ.Είναι μια ζυγαριά,που στο ενα μέρος της έχει λεφτά και στο άλλο ενα χαμογελαστό πρόσωπακι και ισορροπούν.
"Είναι ωραίο."λέω και το εξετάζω."Γιατί δεν με πήρες μαζί σου;Θα ήθελα να δω πως το κανουν."
"Ηταν νωρίς το πρωι."λέει και ανασηκώνει τους ώμους του.
"Κι αν δοκιμασω και εγώ;"ρωταω περισσότερο τον εαυτό μου,παρα αυτον.Ανασηκώνεται και με κοιτάζει.
"Τι;Δεν νομιζω."λέει γελώντας.
"Γιατί;Θέλω και γω!"λέω και κουνάει το κεφάλι του αρνητικά.
"Και τι θα κανεις;Αυτά είναι για παντα."λέει και σηκωνομαι.
"Θέλω...θέλω μια βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί."λέω ενθουσιασμένη και χτυπάω παλαμάκια και γελάει.
"Και πως σου ήρθε αυτό;"με ρωτάει και με τραβάει να κάτσω πανω του.
"Ετσι θα καταλαβαίνουν όλοι πως δεν είμαι ενα μικρο κοριτσάκι;"λέω.
"Ε τοτε καλυτερα να κανεις ενα ποδι με κοκκινο τακούνι."λέει και τον κοιτάζω μπερδεμένη.
"Γιατί αυτό;"
"Γιατί είσαι σέξυ."λέει και γελαω.
"Γιατί γελάς;"με ρωτάει και κρύβω το προσωπο μου στον λαιμο του,πριν προσέξει πως έχω γίνει κατακόκκινη.
"Είσαι παρα πολύ καυτή,Βαλ."λέει και τον τσιμπαω.
"Σταματα."λέω και τον αγκαλιαζω.Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μου αρέσει να είμαστε μαζί.
"Βαλ"λέει,μετα απο αρκετή ωρα σιωπής.
"Μμμ;"
"Είναι ενα μέρος που πρεπει να δεις."λέει και σηκώνεται,με μένα πάνω του.
"Τι,τώρα;"γκρινιαζω και γραπωνομαι απο πανω του.
"Ναι τώρα."λέει και με κατεβάζει."Ντυσου και φευγουμε."
"Να βάλω τι;Το χθεσινο μου φόρεμα;"τον ρωταω και ξεφυσαει.
"Βάλε αυτό το φόρεμα,ταιριάζει στην περίσταση.Πρεπει να μετακομίσεις όμως."λέει και σταματάω.
"Τι;"ρωταω έκπληκτη.
"Πρεπει να μετακομίσεις σε μένα επιτέλους."λέει και τον κοιτάζω αιφνιδιασμενη.
"Μου ζητάς να μείνω μαζί σου;"ρωταω και ξεφυσαει.
"Αυτό νομιζω πως είπα."λέει απλα και μου πετάει το φόρεμα μου.
"Δεν ξέρω.Πως θα το πω αυτό στην μαμά;Δεν έχει ιδέα!"λέω και τριβω τους κροτάφους μου.
"Πες της πως βρηκες ενα γαματο αγόρι με το οποίο θα ζεις απο δω και στο εξης."λέει και ανασηκώνει τους ώμους του.Το λέει τόσο χαλαρά,λες και δεν είναι τίποτα.
"Μα είμαστε τόσο λίγο καιρό μαζί,δεν μπορω να μείνω σπίτι σου!"
"Ναι,μπορείς.Ετσι κι αλλιως κοιμάσαι εδώ,οποτε τι  σε νοιάζει;Θέλω να μενω μαζί σου."λέει και με φιλάει στο μέτωπο."Εσύ θες;"
"Θέλω."συμφωνω και πάω στην τουαλέτα και κάνω όλες τις ετοιμασίες.Χωρίς μακιγιάζ είναι ζορικα, αλλά το προσωπο μου έχει καθαρίσει απο τα σπυρακια εδώ και δυο χρόνια,οποτε δεν έχω μεγαλο  πρόβλημα.Τελειωνω και φευγουμε για το μέρος που λέει ο Ζεντ.Είμαι ακόμα σε υπερενταση απο την ιδέα να μένω μαζι του και δεν μπορω να σταματήσω να χαμογελαω.
"Πρέπει να σε συστησω στην μαμά."ανακοινωνω.
"Είναι υποχρεωτικό αυτό;Αφού έτσι κι αλλιως με ξέρει."
"Ναι,αλλά σε ξέρει ως τον μαλακα της υπόθεσης."λέω και χαμογελάει πικρά.
"Ευχαριστώ Βαλ."λέει και γελαω.
"Συγγνώμη κιόλας."
Στην τελική συμφωνεί να ντυθεί καλά και να ερθει σπίτι μου για 'γνωριμία'.Δεν έχω και πολύ άγχος,η μαμά δεν είναι απο τους ανθρώπους που θα μου το απαγόρευαν.Μην πω πως η ίδια μου έχει πει πολλές φορες να βρω αγόρι.Απλως δεν ξέρω αμα θα της αρέσει η επιλογή μου.Εξωτερικά δεν είναι και ο πιο καλός άνθρωπος του κόσμου,και αυτό δεν αφορα μονο τα τατουαζ του.Ακόμα και από το προσωπο του καταλαβαίνεις πως δεν έχει και ολους τους καλούς τρόπους.Αναστεναζω και κοιτάζω εξω απο το παράθυρο.Κάποια στιγμη σταματάει εξω απο ενα κτήριο γεμάτο ανθρώπους και με οδηγει να μπω μέσα.
"Τι είναι αυτό το μέρος;"τον ρωταω,αλλά απαντάω η ίδια στην ερώτηση μου.
"Εκθεσή βιβλίων."λέω,μόλις βλέπω σπουδαία βιβλια να ποζάρουν παντού τριγύρω.Ο Ζεντ είχε δίκιο,το φόρεμα μου όντως ταίριαζε στον χώρο,αλλά ο ίδιος είχε βάλει ενα απλό μαυρο μπλουζάκι απο λεπτο ύφασμα και μαύρη αθλητική βερμούδα,ως συνήθως.Δεν είναι απο τους ανθρώπους που νοιάζονται για την εμφάνιση τους,ακόμα και το μπουκλιστο μαλλι του είναι ακριβως έτσι όπως όταν μόλις ξύπνησε.Παρολα αυτα,είναι πανέμορφος.Με ακολουθεί με τα χέρια στις τσέπες,ενω κοιτάζω το κάθε βιβλιο ξεχωριστά.
"Ζεντ,πως το βρήκες το μέρος;Δεν ήξερα πως ασχολεισαι με εκθέσεις βιβλίων."λέω,ενω ξεφυλιζω ενα.
"Δεν ασχολούμαι.Απλως το είδα όταν πηγαινα για τατουάζ και σκέφτηκα πως θα σου αρέσει."λέει και του χαμογελαω.Με παρατηρεί απο πανω έως κάτω καθόλη την διαρκεια και τα πράσινα του ματια  αστραφτουν κάτω απο το φως.
"Ο Θεέ μου!Αυτό το βιβλιο είναι το αγαπημένο μου."λέω και το αγκαλιαζω.Ρίχνω κλέφτες ματιές και τον βλέπω να χαμογελάει,να χαμογελάει πραγματικα.
Ξεφυλιζω και τα τελευταια βιβλία και τον κοιτάζω χαμογελώντας.
"Σε ευχαριστώ."λέω και τον αγκαλιαζω.
"Βαλ"λέει και με κοιτάει βαθυα στα ματια.
"Τι;"
"Θέλω να σε πάρω εδώ και τώρα."λέει ξαφνικά και κατεβάζει το χερι του στον πισινό μου.
Κοιτάζω γύρω μου εαν το άκουσε κανεις,αλλά όλοι μιλούσαν και δεν μας έδιναν σημασία.
"Πας καλά;Εχει τόσο κοσμο."λέω και με πιάνει απο το χερι και με τραβαει πίσω απο εναν τοίχο.Υπάρχει μια πόρτα και μπαίνουμε μέσα.Δεν είναι τουαλέτες,όπως νόμιζα,αλλά μια αποθηκη.Κλειδώνει την πόρτα και με κολλάει πανω της.Με φιλάει βίαια και τυλιγω τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του.Δεν το πιστευω πως το κανουμε αυτο σε μια εκθεση!
Τραβάει το φερμουάρ του φορέματος μου και μου το βγάζει.Γδυνεται γρήγορα και παρακολουθώ τον τρόπο με τον οποίο τα μάγουλα του αναψοκοκκινιζουν κάθε φορά που είναι έτοιμος.Βγάζω το εσώρουχο μου και το αφήνω πανω στο φόρεμα.Πάω να τον φιλησω,αλλά με πιάνει απο την μέση και με γυρίζει με την πλάτη σε αυτον.
"Θέλω να σε πάρω έτσι αυτή τη φορά."λέει και με σπρώχνει να σκυψω.Δισταζω αλλα το κάνω και πιανομαι απο το πομολο της πόρτας.Τον ακούω να ξεφυσαει και να λέει το όνομα μου.Με πιάνει απο την μέση και την σπρώχνει προς το μέρος του ενω μπαίνει μέσα μου.
"Γαμωτο,Βαλ,έτσι είναι ακόμα καλύτερο."λέει αναστεναζοντας και σφίγγω το πομολο.Επιταχύνει τις κινήσεις του και αναγκάζομαι να κρατιεμαι πολύ καλυτερα για να μην χτυπησω το κεφάλι μου απο την πόρτα.Μαζεύει τα μαλλια μου στο ενα του χερι και με φιλάει στον λαιμό και στους ώμους.Μου ξεφεύγει ενας μεγαλος αναστεναγμός και μου κλείνει το στόμα με την αλλη παλάμη του.
"Ησυχία."λέει και μπαίνει μέσα μου με ολη του την δυναμη,πριν τελειώσει μαζί με μένα.Βγαίνει και βαριανασαινουμε για λίγο.
"Σου αρεσε,ε;"ρωτάει και με φιλάει.
"Μμμ"λέω και ντυνομαι."Δεν το πιστεύω πως το εκανα σε μια έκθεση βιβλίων."
"Παρε το θετικά.Εκανες τα δυο αγαπημένα σου πραγματα ταυτόχρονα."λέει και τον σπρωχνω.
"Είσαι αηδιαστικος."λέω και γελάει.Με βοηθάει με το φερμουάρ και αρχίζει να ντύνεται και ο ίδιος.
"Δεν μπορουσα να συγκρατηθω με αυτό το φόρεμα."λέει και αναστεναζω.
"Πάμε να φύγουμε,πριν μας υποπτευθούν."λέω και γελάει.Τα μάγουλα του είναι κόκκινα και αναπνέει γρήγορα.Που να μην μας καταλάβουν;
"Φαίνεται απο το προσωπο σου πως μόλις σε πηδηξα."λέει και του κλείνω το στόμα.Και εσένα Ζεντ,και εσένα.
"Σκασε!"λέω και φεύγουμε απο την έκθεση.

                          ~~~~~
"Και βάλε τα καλά σου!"του λέω για χιλιοστή φορά,ενω στεκόμαστε εξω απο το σπίτι μου.
"Ναι ναι,κατάλαβα."λέει και με τραβάει απο την μέση.Σκύβει στον ώμο μου και ακουμπάει το κεφάλι του πανω.Χωνω τα δάχτυλα μου μέσα στα μαλλια του και τα ανακατευω.Στεκόμαστε για λίγη ωρα έτσι.
"Μήπως να πάμε μαζί να αγοράσουμε αυτές τις...μαλακιες."λέει και κουνάει τα χέρια του νευρικά.
"Το κοστούμι εννοεις."τον διορθωνω και νευει.
"Οκευ,γιατί όχι;"λέω χαμογελώντας και ενώνει τα μέτωπα μας.
"Θα έρθω να σε πάρω στις τρεις."
"Οοοχι όχι όχι.Στις τεσσερις καλυτερα,αλλιως δεν θα προλαβω να ετοιμαστω!"του λέω και βάζει τούφες μαλλιών που είχαν ξεφυγει πίσω απο τα αυτια μου.
"Τι στο πουτσο κάνετε τόση ωρα εσείς τα κορίτσια;"ρωτάει ενοχλημενα.Αποτραβιέμαι και τον κοιτάζω με γουρλωμενα ματια.
"Εχουμε παρα πολλά να κάνουμε!Πρεπει να ξυριστουμε,να βαφτουμε,να φτιάξουμε τα μαλλια μας,και πολλά αλλά!"λέω και τα απαριθμω πανω στα δάχτυλα.
"Ναι,αλλά εσύ δεν χρειάζεσαι τίποτα απο όλα αυτά.Θα ήσουν πανέμορφη και με σακί απο πατάτες."
"Αυτό δεν είναι αλήθεια."λέω και παίζω με την άκρη της μπλουζας του.
"Ω ναι είναι."λέει και τον κοιτάζω.
"Προσπαθεις να φλερταρεις μαζί μου;"τον ρωταω και γελάει.
"Ναι,σκεφτόμουν να σε γαμησω στο αυτοκίνητο,ξέρεις."λέει απλα και τον σπρωχνω.
"Οποτε κανονίστηκε.Σε παίρνω στις τεσσερις για να αγοράσουμε όλες τις μαλακιες που εσύ θεωρεις απαραίτητες για να με συμπαθήσει η μανα σου,αν και ξέρουμε και οι δυο πως μόλις με δει,θα πιστέψει πως σε έχω γαμησει με κάθε πιθανό τροπο."λέει και γελαω δυνατά.
"Απλα να είσαι ευγενικός."του λέω και τον φιλαω.

Μπαίνω μέσα στο σπίτι και η μαμά κάθεται στον καναπέ και παρακολουθεί μια εκπομπη μαγειρικής.
"Ποιος ηταν αυτός;"λέει αμέσως χωρίς καν να γυρίσει να με κοιτάξει.
"Ο Ζεντ."λέω νευρικά και σκέφτομαι πως να της το πω ακριβως.
"Και τι,είναι το αγόρι σου τώρα;Ο Νταμ είναι πολύ καλύτερος έχω να πω."λέει και γυρίζει να με κοιτάξει.
"Μαμά,αυτό ήθελα να σου πω.Εμ,εγώ και ο Ζεντ είμαστε σε σχέση και σκέφτηκα να κάνουμε ενα γεύμα,έτσι για γνωριμία."λέω και δεν μιλάει για λίγο.Μετα γυρίζει να με κοιτάξει με ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη.
"Αυτή είναι πολυ καλη ιδέα,αγάπη μου.Απλα μου ελεγες πως είναι κάπως...και τώρα είστε σε σχέση;Γιατί δεν μου ειπες τίποτα;"λέει ελάχιστα πληγωμένη.
"Ολά έγιναν γρήγορα,συγγνώμη που δεν στο ανεφερα."λέω και κάθομαι δίπλα της.
"Δεν πειράζει.Ελπίζω να του αξιζεις."λέει και μου τρίβει τον ώμο.
"Δουλεύουμε πανω σε αυτό το θέμα."λέω και μου χαμογελάει.
"Ενα έχω να σου πω:μην κανεις γρηγορα συμπεράσματα."λέει και της χαμογελαω.
"Ευχαριστώ μαμά."λέω και την αγκαλιαζω σφιχτά.
"Και ποτε θα το κάνουμε αυτό;"με ρωτάει όταν σηκωνομαι.
"Σκεφτήκαμε να το κάνουμε αύριο στις εξι."Νεύει.
"Ωραία."