Losing My Mind

κεφ.7

"Ω Θεέ μου."αναφωνεί η μαμά όταν της λεω όλη την ιστορία,ή σχεδόν όλη την ιστορία.Της είπα μονο για τον Τρέβορ και τίποτα για τον Ματ.
"Ναι."
"Δεν θα το πίστευα ποτε μου πως είναι τέτοιος ο Τρέβορ.Κρατά αποστάσεις,σε παρακαλώ."λέει με την ανησυχία εμφανή στην φωνη της.
"Ναι,γιατί εγώ θέλω πολύ να βρίσκομαι κοντά του μετά απο όλα αυτά."της λέω ειρωνικά.
"Κορίτσι μου."λέει και με αγκαλιάζει.
"Ολά καλά,μαμά.Τώρα είμαι εδώ,ασφαλής,και θα πάω και στη δουλεια."της λέω χαμογελώντας."Πάω να ετοιμαστω τώρα.Ελπίζω να μην θυμώσει που άργησα μισή ωρα."προσθετω και πάω στο μπάνιο.Ειμαι πραγματικα ενθουσιασμένη με αυτή τη δουλεια,επειδή επιτέλους θα έχω δικά μου χρήματα.Πλενομαι,στεγνωνω τα μαλλια μου και φοραω το ειδικό μπλουζάκι της δουλειάς με ενα τζιν.Σε λίγο βρίσκομαι στην εξώπορτα και αποχαιρετώ την μαμά,πριν βγω εξω.
Σε λιγα λεπτα είμαι ηδη εξω απο το σουπερμάρκετ.Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης είναι καλός και δεν μου λέει τίποτα,εκτός του οτι πρεπει να είμαι προσεκτική και να έρχομαι στην ωρα μου.
"Αυτό είναι το ταμείο,που είναι η μονη σου δουλειά.Αμα κάποιος σε ρωτήσει κάτι για κάποιο προϊόν,να τους προωθεις στον Γκρέγκορ,το ψηλό αγόρι στα ράφια."με πληροφορεί.
"Α,και δουλευεις απο τις εξι έως τις μια,Δευτερα και Τεταρτη."προσθέτει πριν φύγει.Βολευομαι στην καρέκλα μου και τακτοποιω λιγακι τα πραγματα.Οτάν ήμουν πιο μικρή,καθόμουν μερικές φορες στο ταμείο στο καφέ-μπαρ της μαμας μου,οποτε ξέρω να το χρησιμοποιώ.
"Γεια σας,ξερετε που μπορω να βρω εβαπορε γάλα;"με ρωτάει μια ηλικιωμένη γυναικα με ενα παιδάκι.
"Γεια σας,ρωτηστε αυτον εδώ τον κύριο και θα σας δειξει."της λέω χαμογελώντας και δειχνω τον Γκρέγκορ.
"Σε ευχαριστώ."λέει η κύρια και απομακρύνεται.Μετα απο λίγο έρχονται και άλλοι δυο πελάτες,μια κοπελα που αγόρασε σερβιετες και γάλα και ένας κοιλουμπας άντρας που πήρε ολοκληρο κουτι μπύρες.Αυτή ηταν όλη η κινηση σε τεσσερις ολόκληρες ώρες,εαν εξαιρέσουμε τους ανθρώπους που απλως μπήκαν και βγήκαν.Κατα τις εντεκαμιση έρχονται περισσοτεροι άνθρωποι και μια μεγάλη παρέα κοριτσιών και αγοριών μπαίνουν φουριοζοι στο μαγαζί.Οι μισοί πηγαίνουν στα αναψυκτικά και οι άλλοι μισοί στο τμήμα των τσιπς.Μετα απο λίγο εμφανίζονται μπροστά μου με γεμάτα καροτσια.Αρχίζω να χτυπάω τα προϊόντα,όταν ακούω μια γνώριμη βαρια φωνη.
"Ωστε εδώ δουλευεις."λέει και γυρίζω να τον κοιτάξω.Τα πράσινα ματια του Ζεντ με κοιτάνε και μετά περιεργαζονται τον χώρο.
"Τι θες;"τον ρωταω,πιο αποτομα απο όσο ήθελα.
"Αγοράζω τσιπς,δεν βλέπεις;"λέει και παίζει με ενα μαυρο δαχτυλιδι που εχει στον αντίχειρα του.Τον νιώθω να με περιεργάζεται τόσο έντονα,που λίγο μου έμεινε να κοκκινισω.Τον πλησιάζει μια ξανθιά κοπελα και αυτός περνάει το χερι του γύρω της.
"Ελα μωρο μου,γιατί αργουμε τόσο;"του νιαουριζει και ανατριχιαζω.Συνεχίζουν τα γλυκολογα και προσπαθώ να μην δίνω σημασία.
"Βαλ;"φωνάζει κάποιος και καταλαβαίνω πως είναι ο Ματ.Με πλησιάζει με ενα χαμόγελο και ανταποδιδω.
"Γεια."λέω και συνεχιζω την δουλεια μου.Βλέπω την ξανθιά να ανοίγει το στόμα της διάπλατα και μετα να γελάει δυνατά.
"Μωρακι μου,αυτή είναι η βρομικη παρθένα για την οποία μιλουσες;"φωνάζει και μου κόβεται η ανάσα.Νιώθω να κοκκινιζω και τον κοιτάζω με ολον μου τον θυμό να συγκεντρώνεται και να διοχετεύεται στο βλέμμα μου.Αυτός με κοιτάει ανέκφραστος και μετά αρχίζει να γελάει μαζί με την αλλη.
"Βαλ,ηρέμησε."λέει ο Ματ και τον βλέπω να στέκεται δίπλα μου και να με πιάνει απο τον ώμο.Βλέπω και όλα τα υπολοιπα παιδιά να γελανε και να με κοιτάνε παράξενα.
"Είναι μαλακες,μην δίνεις σημασία."συνεχίζει να λέει,αλλά τον αγνοω.Βάζω γρήγορα τα φαγητά σε σακούλες και παίρνω τα λεφτά τους.Γυρίζω να κοιτάξω αυτό το μπάσταρδο αγόρι που για κάποιο λογο με μισεί τόσο.
"Φύγε."λέω όσο πιο ψύχραιμα μπορω και με κοιτάζει για λίγο,πριν κανει μια στροφη και φύγει,με την αλλη κολλημένη πανω του σαν βδέλλα.
"Λυπάμαι τόσο πολύ."λέει ο Ματ και απομακρύνεται.
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τα συμβάντα και συνεχιζω την δουλεια μου,ώσπου σχολαω και πάω στο σπίτι της Τζασμιν.Η οικογένεια της είναι πολύ πλούσια και το σπίτι μοιάζει περισσότερο με κάστρο,παρα με σπίτι.Μπαίνω μέσα και πάω στο δωμάτιο της,ως συνήθως.Και ως συνήθως,οι γονεις της λείπουν.Και ως συνήθως,ετοιμάζεται για κάποιο πάρτι.
"Που θα πας παλι;"την ρωτάω και σωριαζομαι στο κρεβάτι.
"Σε ενα πάρτι φίλου,θες να έρθεις;"λέει και νευω αρνητικά.
"Μπα,είμαι λίγο σκατά και δεν έχω διάθεση."
"Μα αγάπη μου,ακριβως τοτε είναι η πιο κατάλληλη στιγμη να πας σε πάρτι,να ξεχαστεις."μου λέει τραγουδιστά και φοράει ενα βραχιόλι.
"Γιατί ετοιμάζεσαι τόσο νωρίς;"ρωταω και με κοιτάει με γουρλωμενα ματια.
"Τι;Εγώ θα έλεγα αργά!Ξέρεις ποσά έχω να κάνω;Δεν ξέρω αμα θα τα προλαβω όλα!"λέει ανήσυχα και τρέχει στο μπάνιο.
"Ναι καλά.Ξέρεις,λέω να πάω στο χαζοπαρτι σου."αποφασιζω και την ακούω να χτυπάει παλαμάκια.
"Γιουπιιιι"φωνάζει και γελαω.
"Θεε μου,τώρα πρεπει να περιποιηθω και εσένα!"λέει και αναστεναζω.
"Δεν χρειάζομαι περιποίηση."της λέω και πάω προς την ντουλάπα της.Κοιτάζω τα ρούχα της.
"Λοιπον,ας διαλεξω."

**********
Αστερακι και σχόλιο είπαμε ε;😘