Losing My Mind

κεφ.14

Μετα απο αρκετή ωρα βλέπω το γκρι αυτοκίνητο του Νταμ να σταματάει μπροστά μου.Σηκωνομαι και ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού,ρίχνοντας μια τελευταια ματια προς το μπαλκόνι και μου φαίνεται πως βλέπω τις κουρτίνες να κλείνουν γρήγορα.Μπορεί όμως να ηταν απλως ο αέρας που τις κούνησε.
"Τι έκανες ακριβως εδώ;"με ρωτάει και ξεφυσαω.
"Τίποτα.Πήγα σε εναν φιλο."λέω και με κοιτάει καλά καλά.
"Ποιον φιλο και δεν τον ξέρω;"λέει με ύποπτο βλέμμα.Οτάν γνωρίστηκα με τον Ματ και όλα τα σχετικα ο Νταμ έλειπε σε διακοπές και δεν ξέρει τίποτα απο αυτά που συνέβησαν.
"Τον γνώρισα πρόσφατα."του λέω και ακουμπαω το κεφάλι μου στο παράθυρο.
"Τι ειδους φίλος είναι που σε άφησε μονη στα σκοτάδια;"συνεχίζει τις ερωτήσεις και ξεφυσαω δυνατά.
"Νταμ,σε παρακαλώ.Είμαι κουρασμένη."του λέω και κλείνω τα ματια.Δεν λέει τίποτα και απλως βάζει μπρος και φευγουμε.

"Ελα,ξυπνα."μου λέει ο Νταμ και με σκουνταει."Φτάσαμε."
Ανοίγω τα ματια μου και κοιτάζω εξω απο το παράθυρο το σπίτι μου.Βγαινω απο το αυτοκίνητο και τον πλησιαζω.
"Σε ευχαριστώ πολύ."λέω και τον αγκαλιαζω.Αιφνιδιάζεται,αλλά μου ανταποδίδει την αγκαλιά.
"Τίποτα."λέει και μπαίνει στο αυτοκίνητο.Πηγαίνω προς το σπίτι και ανοίγω την εξώπορτα.Η μητέρα μου είναι στην κουζίνα και γυρίζει να με κοιτάξει.
"Που ήσουν;"με ρωτάει και με πλησιάζει.
"Στου Ματ."απανταω και βγάζω τα παπούτσια μου.
"Και ποιος είναι αυτός;"
"Είναι ένας καινούριος φιλος."λέω απλα και ανεβαίνω τις σκάλες.
"Πολλους καινούριους φιλους δεν εχεις τελευταία;Αυτός ηταν χθες βράδυ;"με ρωταει.
"Οχι,ηταν ο Ζεντ.Λυπάμαι αμα σε ξύπνησε."λέω.
"Τι έκανε στο δωμάτιο σου τα μεσάνυχτα;"ξαναρωταει και αναστεναζω για εκατοστή φορά.
"Τίποτα το ιδιαίτερο."απαντάω.Αναστεναζει και αυτή και σκουπιζει το πρόσωπο της.
"Εχεις δουλεια σε μια ωρα."μου υπενθυμίζει και νευω.
"Το θυμάμαι.Πάω να ετοιμαστω."