Losing My Mind

κεφ.20

"Τι έκανε λέει;"φωνάζει η Τζασμιν και κοιτάζω γύρω μου τους ανθρώπους που καθονται στα διπλάνα τραπεζάκια.Μερικοί με κοιτάζουν για λίγο.
"Μην φωνάζεις!"λέω και καλύπτει το στόμα της με το χερι της.
"Σορυ.Τι είναι αυτά που μου λες τώρα;Εννοώ,κατάλαβα αμέσως απο την περιγραφή πως ο Ζεντ είναι μαλακας,αλλά δεν θα σκεφτόμουν πως θα έκανε και τέτοια.Αφού σε κορόιδευε!"λέει και ανασηκωνω τους ώμους μου.
"Αυτός ο τύπος ειναι καταστροφή.Κρατά αποστάσεις."λέει ο Νταμ και νευω.
"Ναι,και εγώ αυτό θα σου έλεγα."συμφωνεί η Τζασμιν και ξανανευω.
"Εχετε δίκιο.Αυτό θα κάνω."λέω τελικά και πινω λίγο απο το τσαι μου.
"Καλά,εγώ φεύγω"λέει ο Νταμ,"με περιμένει η Αμάντα."
"Τι τρέχει με αυτήν και σένα,τέλος πάντων;"τον ρωταω.
"Είναι μεγάλη ιστορία.Θα σας τα πω αργότερα."λέει γρήγορα και απομακρύνεται.
"Λοιπον,εμείς οι δυο που πάμε τώρα;"την ρωταω εαν και ξέρω ηδη την απάντηση.
"Για ψώνια!"φωνάζει και χτυπάει παλαμάκια.Αναστεναζω και σηκωνομαι,ενω αυτή με τραβάει απο το χερι.
"Σιγά!Μην βιαζεσαι."της λέω και γελάει.
"Η ντουλάπα σου έχει παλιωσει.Πρεπει να σου παρουμε καινούρια ρούχα."μου λέει ενω μπαίνουμε σε ενα μαγαζί εσωρούχων.
"Ειπες ρούχα,αυτά εδώ είναι εσώρουχα."την ενημερωνω όλο ειρωνεία.
"Χρειαζεσαι και λιγα απο αυτά,τώρα που έχεις και τον Ζεντ."λέει και την σπρωχνω.
"Τι λες;"την μαλωνω και γελάει.
"Να,αυτά θα σου πάνε τέλεια."μου λέει και μου τα δίνει,ενω συνεχίζει να γυροφαιρνει στο καταστημα.

Μετα απο ώρες εξάντλησης στα μαγαζιά,φτανω στο σπίτι με το λεωφορείο και ξαπλωνω στον καναπέ.
"Μαμά!"φωνάζω,αλλά δεν ακούω απάντηση.Σηκωνομαι και αρχίζω να την ψαχνω,αλλα δεν είναι πουθενά.
"Θα την καθυστέρησαν στη δουλειά."λέω στον εαυτό μου και την παίρνω τηλέφωνο.Το σηκώνει στο τρίτο χτύπο.
"Ναι;"
"Που είσαι;"την ρωταω και ακούω να παίζει μουσική στο βάθος.
"Αγαπη μου,είμαι σε ενα εστιατόριο,θα γυρίσω σε λίγο."μου λέει και δεν προλαβαινω να πω τίποτα άλλο,αφού μου το κλείνει.Ξεφυσαω και κοιτάζω λίγο την οθόνη του κινητού,πριν το πετάξω στο τραπεζάκι.Πάω να αλλάξω ρούχα και βλέπω το μπλουζάκι του πεταμένο πανω στην καρεκλα.Αποφασισα να το παρω μαζι μου,γιατι σκέφτηκα πως αυτό θα τον θυμώσει.Το παίρνω και το φοραω.Κατεβαινω κάτω και αναβω την τηλεοραση,ενω ακούω μια αστραπή να χτυπάει και ξαφνικα αρχίζει δυνατή βροχή.Αυτό το χειμώνα εχουμε λιγες βροχές,αλλά όταν έχουμε,είναι μια καταστροφή.Κοιτάζω απο το παράθυρο τους ανθρώπους να τρέχουν με ομπρέλες και μερικούς να μπαίνουν γρήγορα σε ταξί και να φεύγουν.Παλι καλά που πρόλαβα να φτάσω σπίτι.Η μαμά τώρα...
Επικεντρωνομαι στην αγαπημενη μου εκπομπη και κάποια στιγμη τα ματοκλαδα μου αρχίζουν να βαραίνουν και ξαπλωνω καλυτερα για να κοιμηθώ,όταν ακούω το κουδούνι να χτυπά επίμονα.Σηκωνομαι αργά και κλείνω τα αυτιά μου.
"Τώρα ρε μαμά!"φωνάζω και ανοίγω την πόρτα,αλλά αυτή δεν είναι η μαμά.Είναι ο καταραμένος ο Ζεντ,βρεγμενος απο την κορυφη έως τα νύχια.
"Τι κανείς εσύ εδώ;"τον ρωταω και τριβω τα ματια μου.Κάνει να μπει μέσα όπως όπως.
"Θα με αφήσεις να μπω;Δεν βλέπεις πως είμαι βρεγμενος;"μου λέει ενοχλημένος και ξανακανει να μπει,αλλά τον σταματω.
"Βλεπω πως είσαι μεθυσμένος."λέω και ξεφυσαει.
"Σε παρακαλώ;Νομίζεις θα ερχομουν σε σένα έτσι απλα;Ερχομαι απο αναγκη."λέει.
"Ναι.Και ειναι τελείως τυχαίο που σταματήσεις κοντά στο δικο μου σπίτι.Εννοώ,έχεις αυτοκίνητο,όταν είσαι μέσα δεν βρεχεσαι,ξέρεις."λέω.
"Θα συνεχίσω να βρεχομαι ή θα με αφήσεις να μπω επιτέλους;"λέει με ενταση.
"Βγάλε τα παπούτσια πρωτα,ρε καημένε."λέω και του κάνω χώρο να περάσει.
"Το παίζεις και δυσκολη τώρα;"λέει χαμογελώντας.Σίγουρα μεθυσμένος.
"Αντε γαμησου."απανταω και με πλησιάζει.
"Μάθαμε να βριζουμε βλέπω."λέει.
"Γιατί ήρθες;"τον ρωτάω και κάθομαι στον καναπέ.
"Σου είπα,αρχισε να βρέχει..."αρχίζει να λέει, αλλά τον διακόπτω με μια κινηση του χεριού.
"Ναι καλά."λέω και κάθεται δίπλα μου.
"Τι βαρετή εκπομπη."αλλαζει θέμα και μου παιρνει το τηλεκοντρόλ και βάζει άλλο κανάλι.
"Οχι!Είναι η αγαπημένη μου!"λέω και το παίρνω πίσω.Ξαναβαζω την εκπομπη μου.
"Κρίμα,όχι η δική μου."λέει και παει να μου το αρπάξει απο τα χέρια,αλλά εγώ το βάζω κάτω απο το μπλουζάκι μου και το κραταω σφυχτα.Παιζει με το μαυρο δακτυλίδι που φοράει στον αντίχειρα του και απο όσο ξέρω,αυτό το κανουν οι άνθρωποι κάθε φορά που βρίσκονται σε υπερένταση.Κάθεται ήσυχος για αρκετή ωρα και χαλαρωνω λίγο την λαβή μου.Κάποια στιγμη γελαω με κάτι που γίνεται στην εκπομπη και βρίσκει την ευκαιρία να χώσει το χερι του κάτω απο το μπλουζάκι και να μου πάρει το τηλεκοντρόλ.Τσιριζω και κατεβαζω την μπλούζα  και τον νιωθω να με κοιτάει για πολύ ωρα.
"Τι;"τον ρωταω.Δεν το πιστεύω πως ειμαι με εναν μεθύστακα στο σπίτι μου το βράδυ.
"Αυτό το μπλουζάκι"αφήνει την πρόταση μισή.
"Είναι δικο σου,ναι,το πήρα μαζί μου καταλάθος.Συγγνώμη."λέω ψέμματα.
"Σου παει."λέει.Φταίει το οτι ήπιε πολύ.Αυτό είναι το μονο σίγουρο.
"Εμ,ευχαριστώ."λέω και κοιτάζω την οθόνη.Είναι ηδη σκοτεινά και νόμιζα πως αποκλείεται να με ξαναπάρει ο ύπνος με αυτον κοντά μου,αλλά έκανα λάθος.Μετα απο λιγο,βυθιζομαι στα μαξιλαράκια και κλείνω τα ματια μου.Τον νιώθω να μετακινείται πανω στον καναπέ και κρυφοκοιταζω στα γρήγορα.Κάθεται οκλαδόν και με κοιτάζει,πράγμα που με ξανά απωθεί απο τον ύπνο.Πως γίνεται να από κοιμηθώ με αυτον να με κοιτάει;Και γιατί το κανει;
"Γιατί με κοιτάς έτσι;"ψιθυριζω,μιας και η ησυχία είναι τόσο έντονη που νιώθω κάπως παράξενα να μιλάω κανονικά.
"Πως;"ψιθυρίζει και αυτός.Αρα δεν είμαι η μονη που νιώθει άβολα.
"Ετσι."λέω και τον δειχνω.
"Απλως,απλως θέλω να σε φιλησω."παραδέχεται και τον κοιτάζω ξαφνιασμένη.Νιώθω αμέσως να κοκκινιζω και την καρδιά μου να χτυπάει τρελα.Παλι καλα που ειναι αρκετα σκοτεινα και δεν φαινεται πολυ.Σκύβει και κρατάει το προσωπο μου με το ενα του χερι.Χαϊδεύει το κάτω χείλος μου και τον βλέπω να ξεροκαταπινει,πριν κολλήσει το στόμα του πανω στο δικο μου.Αμεσως γευομαι το αλκοολ και ανατριχιαζω.Με φιλάει βίαια και δαγκώνει τα χείλη μου τόσο δυνατά,που νιώθω την γεύση του αίματος στο στόμα μου.Κρατάει το ενα του χερι στο προσωπο μου και με το άλλο σηκώνει το μπλουζάκι μου.Κατεβαινει στον λαιμό μου και τον δαγκώνει απαλά και μετα αφήνει φιλια.Προσπαθει να τραβηξει την λαιμοκοψη αλλά είναι πολύ ψηλή,οποτε την σκίζει και αφήνει το μισο μου στήθος ακάλυπτο και γυμνό.Προσπαθώ να καλυφθω,αλλά πιάνει τους καρπούς μου με το ενα του χερι και τους σηκώνει ψηλά.Τι πάμε να κάνουμε τώρα;Δεν νομιζω πως είμαι έτοιμη για αυτό.
"Ζεντ."λέω με κομμένη την ανάσα και μουγκρίζει,αλλά δεν αντιδράει και αρχίζει να δαγκώνει το στήθος μου.
"Ζεντ,δεν είμαι έτοιμη!"ξαναλεω και προσπαθώ να ελευθερωσω τα χέρια μου.Ειναι μεθυσμενος,γι'αυτο τα κανει αυτα.Σταματάει να με φιλάει και με κοιτάζει.Αφήνει τα χέρια μου και σηκώνεται απο πανω μου.
"Συγγνώμη,απλα δεν μπορουσα να αντισταθω."λέει σιγανα και περνάει τα χέρια του μέσα απο τα μαλλια του."Νόμιζα το θες όσο εγώ."προσθέτει και μου γυρίζει την πλάτη.
"Το θέλω,αλλά όχι έτσι.Είσαι μεθυσμένος."λέω και ξαφνιαζομαι απο τα ίδια μου τα λογια.Του είπα μόλις τώρα πως θέλω να κάνουμε σεξ;
"Δεν είμαι."μουγκρίζει.
"Ναι,είσαι.Και επίσης,σου είπα πως δεν θα είμαι μια απο τις πολλές κοπελες σου."λεω και καλυπτω το στήθος μου όσο μπορω.
"Δεν είναι το ίδιο με εσένα."λέει και γυρίζει να με κοιτάξει."Γαμωτο."λεει και περναει τα δαχτυλα του μεσα απο τα μαλλια του.Τι θέλει να πει;Μου κανει κάποιου ειδους εξομολόγηση τώρα;
"Τι θέλεις απο μένα;"τον ρωταω για να το ξεκαθαρίσω επιτέλους στο μυαλό μου.
"Θέλω παρα πολλά απο σένα,Βαλ."λέει.Ολο αυτό είναι όνειρο,δεν είναι αλήθεια.
"Αφού δεν με συμπαθούσες."λέω, τελείως μπερδεμένη.Τι θέλει απο μένα;
"Το ξέρω,γαμωτο."
"Και τι άλλαξε;"
"Δεν ξέρω!Παντα τόσες ερωτήσεις κανεις;"φωνάζει και τρομαζω λίγο απο την ξαφνική αλλαγή της διάθεσης του.
"Απλως δεν μπορω να καταλάβω τι τρέχει μαζί σου!"του φωνάζω και γω και παει προς την πόρτα.
"Αντε γαμησου!Ξεχνά όλα όσα σου είπα!"φωνάζει και βγαίνει εξω.Τρέχω πίσω του και δεν έχω ξανά αισθανθεί πιο θυμωμένη.Ποιος νομίζει οτι είναι;
"Μην ξαναερθεις ποτε σου,μαλακα!"ουρλιαζω και προλαβαινω να κλοτσησω το αυτοκίνητο του με όλη μου την δυναμη,πριν απομακρυνθεί.