Losing My Mind

κεφ.36

--ΒΑΛ--

Ξυπναω απο εναν επίμονο,ενοχλητικό ήχο.Ανοίγω τα ματια μου και ανακαθομαι,όταν βλέπω κάτι που σίγουρα δεν περίμενα.Είναι η μαμά μου στο δωμάτιο με τον Ζεντ και πακετάρουν τα ρούχα μου σε βαλίτσες.Με τον Ζεντ;Ανοιγοκλεινω τα ματια μου αρκετές φορες για να εξαφανιστεί η εικόνα,αλλά αυτό δεν συμβαίνει.Οντως είναι εδώ και βοηθάει την μαμά!Βλέπω την μαμά να σηκώνει ενα άσπρο φανελάκι μου στον αέρα και να το κοιτάνε και οι δυο,πριν πουν κάτι και το βάλουν μέσα στην βαλίτσα.Ουαου,αυτό είναι οτι πιο γλυκό έχω δει ποτε μου.Τα δυο ατομα που αγαπώ περισσότερο να κανουν κάτι μαζί.
"Καλημέρα."λέω χαμογελώντας και γυρίζουν να με κοιτάξουν ταυτόχρονα.
"Καλημέρα αγαπη μου."ανταποδίδει η μαμά και ο Ζεντ με πλησιάζει και με φιλάει πεταχτά.Ε,αυτό δεν το περίμενα.Νιώθω να έχω γίνει κατακόκκινη και η μαμά έχει γυρίσει απο την αλλη και κρατιέται μην χαμογελάσει.Τον κοιταω με γουρλωμενα ματια και γελάει,πριν ξανασκυψει και με αγκαλιάσει με φορά,ρίχνοντας με πίσω.Προσπαθώ να συγκρατηθω απο το να αρχίσω να του φωνάζω πως είναι η μαμά μου εδώ και απλα τον σπρωχνω στο πλάι και σηκωνομαι όρθια.Του αρέσει να με ντροπιάζει,αυτό είναι ολοφάνερο.

"Πάω να ετοιμαστω."τους ενημερωνω και μπαίνω στο μπάνιο.Παλι καλά δεν με ακολουθεί και κάνω τα παντα με την ησυχία μου.Γδυνομαι και μπαίνω κάτω απο το καυτό νερό.Είναι μια από αυτές τις κουραστικές ημερες πριν την περίοδο,που η διάθεση σου αλλάζει σε κάτι δεύτερα.Ξεφυσαω και αρχίζω τα σαπουνιζω το σωμα μου.
Οτάν κάνω όλες τις ετοιμασίες,βγαινω και η μαμά έχει ηδη φύγει και έχει μείνει μονο ο Ζεντ.Είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου χωρίς μπλούζα,αποκαλύπτοντας όλα του τα μαύρα τατουάζ.Εχει βυθίσει το κεφάλι του στο μαξιλάρι μου και δεν με βλέπει.Παίρνω γρήγορα το κινητό μου και τον βγάζω μια φωτο,προσθέτωντας αλλη μια στο άλμπουμ 'Ζεντ'.Ξαπλωνω πανω του και μουγκρίζει.
"Μμμμ,σήκω ρε."λέει,αλλά δεν κανει απολύτως τίποτα όταν γελαω και δεν κουνιεμαι ουτε εκατοστό.Περναω το δάχτυλο μου πανω απο ενα δέντρο απο μελάνι και ανατριχιαζει.
"Είσαι έτοιμος για την συγκατοίκηση μας;"τον ρωταω αφηρημένα.
"Πανετοιμος."λέει και γυρίζει ξαφνικα προς το μερος μου.Κάνω στην άκρη για να ξαπλώσει ανάσκελα και με τραβάει ξανά πανω του.Περιμένω να πει κάτι,αλλά αυτός δεν λέει τίποτα και απλα με κοιτάζει.Μετα σηκώνεται και παει προς την πόρτα.
"Που πας;"τον ρωτάω,αλλά δεν απαντάει και απλα την κλειδώνει και με πλησιάζει.Σκύβει και ενώνει τα χείλη μας.Τυλίγει τα χέρια του γύρω απο την μέση μου και με ρίχνει πίσω,αλλα αποτραβιέμαι.
"Είναι η μαμά κάτω."λέω,αλλά μου κλείνει το στόμα με το δικο του και μου βγάζει την μπλούζα.
"Δεν θα καταλάβει τίποτα."λέει και δαγκώνει το κάτω χείλος μου.Αφήνω έναν αναστεναγμό άθελά μου και χαμογελάει.Παντα λιωνω οταν με αγγιζει.Τελικα αφηνομαι και του βγάζω το σορτς.Με φιλάει στο στήθος και βάζω τα δάχτυλα μου μέσα στα μαλλια του και τα τραβάω.Μουγκρίζει μέσα στον λαιμό μου και σφίγγει την μέση μου δυνατά.Ανασηκωνω την λεκάνη μου και κουνιεμαι για να δημιουργήσω τριβή,πράγμα που τον κανει ακόμα πιο σκληρό και τον ακούω να ανασαίνει γρήγορα.
Κατεβάζει γρήγορα το σορτσάκι μου μαζί με το εσώρουχο και σκύβει για να πάρει ενα προφυλακτικό απο την τσέπη του πεταμενου του σορτς.Παει να κατεβάσει το μποξερακι του,αλλά πιάνω το λάστιχο και το τραβάω κάτω μονη μου,κοιτώντας την επιρροή μου πανω του.Ανεβαίνει πανω μου και μπαίνει μέσα μου ανυπόμονα.Μου ξεφεύγει μια κραυγουλα και μου κλείνει το στόμα με την παλάμη του.
"Σσσς"λέει και με φιλάει στο μάγουλο.Νευω και συνεχίζει με πιο γρήγορους ρυθμούς.Κλείνω σφιχτά τα ματια μου και παλευω να μην βγάλω αχνά όσο με κανει να νιώθω απλα τέλεια.Είναι λες και παντα βρίσκει το σωστο σημείο.Δεν υπάρχει αμφιβολία γιατί όλος ο γυναικείος πληθυσμος θέλει να το κανει αυτό μαζί του και απλα δεν τον πιστεύω πως εγώ σημαίνω όντως κάτι για αυτον.Πως με αγαπάει.
Μπαίνει μέσα μου με τέτοια φόρα που νομιζω οτι κουνιεται όλο το δωμάτιο και φτανω στην αποκορύφωση.Αναστεναζω και χαλαρωνω,όταν μετα απο κάτι δευτερόλεπτα τελειώνει και αυτός.
"Βαλ γαμωτο,ουτε καν προκαταρκτικά δεν προλαβαινω να σου κάνω."λέει και νιώθω να κοκκινιζω.Με βλέπει και γελάει.
"Σταματά να κοκκινιζεις με αυτό τον τροπο ή θα σε ξαναριξω εδώ και τώρα και δεν θα σου κλείσω το στόμα αυτή τη φορά."λέει και στριφογυριζω τα ματια μου.Ακουμπω το κεφάλι μου πανω στο στήθος του,που ακόμα ανεβοκατεβαίνει γρήγορα και τον αγκαλιαζω.
"Ποτε φευγουμε;"με ρωτάει και παιζει με μια τούφα μαλλιών μου.
"Θα φάμε και θα φύγουμε,υποθέτω."απανταω σκεπτική και σηκωνομαι όρθια.Φοραω γρήγορα τα ρούχα μου και του πεταω τα δικά του.
"Ελα,ντυσου."λέω και ξεφυσαει βαριεστημενα.Μετα σηκώνεται και ντύνεται και αυτός.Κατεβαινουμε κάτω και η μαμά με κοιτάει παράξενα.
"Τι;"την ρωταω και κάθομαι στο παγκο.
"Λάμπεις ολόκληρη."απαντάει και της χαμογελαω.
"Ευχαριστώ."
Καθόλη την διαρκεια του πρωινού επικρατεί άβολη ενταση και η μαμά όλο και προσπαθει να ανοίξει μια συζήτηση με τον Ζεντ,αλλά δεν ανταλλάσσουν παραπανω απο δυο λέξεις στην καθεμία.Καταλαβαίνω πως ο Ζεντ καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπαθειες να φαίνεται ευγενικός και ήσυχος και βάζω το χερι μου πανω στο δικο του κάτω απο το τραπέζι.Σε λίγο ετοιμαζομαστε να φυγουμε.
"Θα περάσουμε να κοιτάξουμε το διαμέρισμα αύριο το πρωι."μας ενημέρωσε η μαμά και συμφωνησαμε.Η τουλαχιστον εγώ,μιας και ο Ζεντ δεν είπε τίποτα.

Φτάσαμε στο διαμέρισμα και πήγα στο μπάνιο για ενα γρήγορο ντουζ.Ο Ζεντ φυσικά ήθελε να μπει μαζί μου,αλλά μετα απο αρκετή προσπαθεια,έμεινε στο σαλόνι.Οτάν βγηκα, ξαπλωσα στο κρεβάτι και τον φωναξα,αλλά δεν ανταποκρίθηκε.Σηκώθηκα και εκανα το γύρο του σπιτιού,δεν είναι πουθενά.
"Ζεντ;"φωναζω και στέκομαι στην μέση του σαλονιού,όταν βλέπω πανω στο τραπεζάκι ενα χαρτί.Το παίρνω στα χέρια μου και το διαβάζω.
"Θα έρθω σε λίγο."γράφει.Αναστεναζω και πεφτω στον καναπέ.Που μπορεί να πήγε;Και αμα πήγε στο κλαμπ;Μπορεί να είναι με τους φιλους του...εκεί είναι και η Νατάσα.Οχι,δεν θα αρχίσω να ανησυχω τώρα.Είπε πως θα ερθει σε λίγο.Ξαπλωνω καλυτερα και αναβω την τηλεόραση.
Θα ερθει.

______________________________________
Γειά σας !!!! Γύρισα 😊.
Αυτή είναι η συνέχεια, ελπίζω να σας αρέσει!