κεφ.42

194 6 4
                                    

---ΒΑΛ---

Έχω αποφασίσει να μην παραδοθω στη κατάθλιψη και βάζω την μουσική στο φουλ.Απο τότε που μετακόμισα εδώ,δεν έχω καθαρίσει ποτέ το σπίτι και τώρα ξεσκονιζω το σαλόνι,όταν ακούω την πόρτα να ανοίγει και κλειδιά να πέφτουν στο τραπεζάκι.Μπαίνει διστακτικά στο σαλόνι και με κοιτάει με χαμηλωμένο το κεφάλι.
Είναι παράλογο που,ενώ είμαι πολύ θυμωμένη μαζί του,η συγκεκριμένη του κίνηση με κάνει να θέλω να ξεσπάσω στα γέλια.Μοιαζει με ένα κουταβάκι που έκανε το χοντρό του στο χαλί και ξέρει πως θα τις φάει όπου να'ναι.Σταματαω να τραγουδάω και τον κοιτάζω από πάνω έως κάτω.Παρατηρώ ευχάριστα πως δεν είναι μεθυσμένος κατά διάνοια.Περίμενα πως θα επιστρέψει πιωμενος με κόκκινα μάτια,ως συνήθως.Κατι άλλο που παρατηρώ είναι ένα μικρό σακουλάκι στο χέρι του.
"Βαλ..."αρχίζει να λέει και με πλησιάζει.
"Ειμαι μαλακας,συγγνώμη.Αυτο ειναι για σενα."προσθέτει και μου δίνει την σακούλα.Την παίρνω και τον κοιτάζω.Παίζει με το δαχτυλίδι του,μια συνήθεια που έχει όταν είναι ανήσυχος.Ανοίγω την σακουλιτσα και βγάζω ένα βαζάκι,ολόιδιο με αυτό που μου είχε σπάσει όταν ήταν σπίτι μου.Ειμαι ενθουσιασμένη,δε λέω,αλλά το θέμα είναι πως δεν έπρεπε να το είχε σπάσει εξ αρχής.
"Ευχαριστώ."λέω και πάω να το βάλω πάνω στο τραπεζάκι μου στο δωμάτιο,όταν με σταματάει.
"Βαλ."λέει και στέκεται μπροστά μου σε  κλάσματα του δευτερολέπτου.
"Συγχώρεσέ με.Σε παρακαλώ."λέει και ακουμπά τα χέρια του πάνω στα μάγουλα μου.Ενώνει τα μέτωπά μας και κλείνει τα μάτια του.
"Απλά σε αγαπώ τόσο..."λέει και δεν μπορώ να αγνοήσω τις πεταλούδες στο στομάχι μου.Αυτο το αγόρι πάντα με κάνει ότι θέλει.Όσο και να προσπαθώ να του είμαι θυμωμένη,παντα καταφέρνει να με γοητεψει.
"Δεν μπορώ χωρίς εσένα."συνεχίζει και τον κοιτάζω.Έχει ακόμα κλειστά τα μάτια και μιλάει τόσο ήρεμα.Χαϊδεύω τον αυχένα του και βυθιζω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του.Κολλαει το στόμα του πάνω στο δικό μου και το φιλί αρχίζει να βαθαίνει.
"Σ'αγαπώ."επαναλαμβάνει συνεχώς μέσα στο φιλί μας και αγκαλιάζει με το ένα του χέρι το πίσω μέρος του λαιμού μου.Τον τραβάω προς τον καναπέ και πέφτω πάνω του.Ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του και αρχίζει να παίζει με τα μαλλιά μου.Καποια στιγμή νιώθω τα ματοκλαδα μου υπερβολικά βαριά για να τα κρατάω ανοιχτά και τον κοιτάζω στιγμιαία,για να δω πως αυτός κοιμάται ήδη.Ξαπλώνω καλύτερα πάνω του και αποκοιμιεμαι στον απαλό ρυθμό της καρδιάς του,ακριβώς κάτω από το αυτί μου.

Losing My MindKde žijí příběhy. Začni objevovat