*(1 წლის წინ)*
იუნგი დაღლილია.
ჯიმინი ენატრება.
რეიც ენატრება.
მაგრამ, მან უნდა იჩქაროს!
თითქმის 7 საათია.
მათი მამა მალე იქნება სახლში.
იუნგი სწრაფად იწყებს სიარულს.
გული გამალებით უცემს.
ჯიმინი ენატრება.
ერთი სული აქვს როდის ნახავს.
იუნგი ბევრს შრომობს.
ჯიმინის და დედამისის ცხოვრება უნდა გადაარჩინოს.
ფული უნდა იშოვოს.
ტელეფონი ურეკავს.
ის უნდა იყოს.
"გისმენთ?"
"გამარჯობა, პატარავ."
იუნგის გული უჩქარდება.
ბედნიერია.
ჯიმინი ურეკავს.
"გამარჯობა."
"აამ.. ვღელავდი. ცო-ცოტა დაგაგვიანდა.."
იუნგი იღიმის.
"კარგად ვარ."
"კარგია."
სიჩუმე.
სიჩუმე.
სიჩუმე.
"მენატრები."
ამბობს იუნგი.
ჯიმინი ბედნიერია.
იუნგიც ბედნიერია.
იუნგი გრძნობს როგორ იღიმის ჯიმინი.
"მეც მენატრები."
სიჩუმე.
სიჩუმე.
სიჩუმე.
"არ მინდა, მანდ რომ იმუშაო."
"რატომ?"
"ადვილად იღლები. თანაც მანდ ბევრი ხალხია. მათ შეიძლება გული გატკინონ, იუნი."
იუნგი ბედნიერია.
ჯიმინი მასზე ზრუნავს.
"ამას ჩვენთვის ვაკეთებ."
სიჩუმე.
სიჩუმე.
სიჩუმე.
"ჯერ 18 წლისებიც არ ვართ. შენ არ უნდა მუშაობდე."
"არაფერია ჯიმინ. მხოლოდ ჭურჭელს ვრეცხავ. ეს დიდად არც მღლის."
იუნგის უნდა თქვას, რომ მისი უფროსი ნამდვილი მონსტრია.
და ხშირად უყვირის.
მაგრამ ის მხოლოდ 13 წლისაა.
მამაცი და ძლიერი უნდა იყოს.
ამიტომ არ უნდა აღიაროს, რომ იღლება.
"შენით ვამაყობ."
სიჩუმე.
"მართლა?"
სიჩუმე.
სიჩუმე.
"ჰო."
"მე.. უნდა წავიდე. მამა მალე სახლში იქნება."
"კარგი."
"კარგი."
სიჩუმე.
"ჯიმინ?"
"გისმენ, პატარავ."
"მენატრები."
სიჩუმე.
ჯიმინი იცინის.
"მეც მენატრები. სახლში გნახავ. ფრთხილად იარე, გარეთ ბევრი მანქანაა."
იუნგი იღიმის.
"კარგი."
სიჩუმე.
"კარგად."
"კარგად."
იუნგი ბედნიერია.
ძალიან ბედნიერი.
და თავის ძმა კვლავ ენატრება.
