*(5 წლის შემდეგ)*
ცხოვრება იუნგისთვის აღარაფერს ნიშნავს.
გულნატკენია.
თავის ძმა ენატრება.
მართლა უნდა, რომ დაივიწყოს
თუმცა არ შეუძლია.
არაფრის გრძნობა არ უნდა.
არც ემოციის.
არც რაიმე განცდის.
არც სიყვარულის.
არც სიძულვილის.
არც ბედნიერების.
არც მწუხარების.
არაფრის.
იმ უცნაური ინტერვიუს შემდეგ ერთი წელი გავიდა.
იუნგი ისევ ჯეიმსთან ერთად ცხოვრობს.
ჯეიმსს სძინავს.
05:43
იუნგი კი ვერ იძინებს.
თავის ძმა ენატრება.
რაღაც უნდა მოიმოქმედოს.
საწოლილიდან დგება.
და კომპიუტერს ეძებს.
მოღუშული სახით ელის მის ჩართვას.
"Google"-ს ხსნის.
და აკანკალებული ხელებით წერს ძმის სახელს.
ღმერთო.
მისი ძმა,
მისი ლამაზი, საყვარელი ძმა.
ჯიმინ, ჩემო ლამაზო ჯიმინ. ასე რატომ შეიცვალე?
მენატრები.
ძალიან მენატრები.
იუნგი ტირის.
ჯიმინის სურათს უყურებს.
ღმერთო.
ძალიან ბევრი,
ძალიან ბევრი სურათია.
ზოგიერთში ძალიან სექსუალურია.
ზოგგან კი საყვარელი.
იუნგი ნერწყვს მძიმედ ყლაპავს.
მის საყვარელ სურათს უყურებს.
უფრო ძლიერად ტირის.
ტკივილი მეტად ჭამს.
კარგად არ არის.
ძალიან ენატრება ჯიმინი.
ენატრება, მისი შეხება.
თვალებს ხუჭავს.
გრძნობს, როგორ ეხება ჯიმინი მის ტუჩებს.
ღმერთო...
ჯიმინი მთელ მის სხეულს ათბობს.
პატარა იუნგის თავისი ჯიმინი სჭირდება.
ახლავე.
