მეორე დღეს.
როცა იუნგი იღვიძებს.
ჯიმინი იქ არ ხვდება.
ოთახი არაა არეული.
მისი ტანსაცმელი დაკეცილია.
მოგონებები თავში უტივტივდება.
და იღიმის.
ოდნავ შეშინებულია.
ჯიმინმა ცოლი მის გამო მიატოვა.
თავს დამნაშავედ გრძნობს.
იღიმის.
ჯიმინი და იუნგი...
მათ, ხომ სექსი ჰქონდათ.
და ამდენი წლის შემდეგ, იუნგი თავს ბედიერად გრძნობს.
ჯიმინი უყვარს.
ძალიან ენატრება მისი ძმა!
სად წავიდა?
იატაკიდან ტელეფონს იღებს.
მაგრამ ახსენდება, რომ ჯიმინის ნომერი არ აქვს.
ჰო...
იუნგი თავს ცუდად გრძნობს.
მაგრამ, იცის რომ დაბრუნდება.
საცვალს იცვამს და ტელეფონს უბრუნდება.
37 გამოტოვებული ზარი და 22 შეტყობინება ჯეიმსისგან.
ღმერთო არა!
ჯეიმსი, როგორ დაავიწყდა!
საშინლად ცუდ დღეშია.
მეგობარს ურეკავს.
"მოგკლავ იუნგი!"
"გამარჯობა ჯეიმს."
"წადი შენი! იცი როგორ ვინერვიულე? ღმერთო ჩემო. რა მოხდა, სად ხარ?"
იუნგი ჩუმად ხითხითებს.
ძალიან ბევრი რამ
ძალიან ბევრი რამ მოხდა.
"ამ სასტუმროში ვრჩები."
"ვაუ. არ ვიცოდი თუ ასეთი მდიდარი იყავი."
ჯანდაბა.
"კარგი, შენ როგორ ხარ?"
"მე კარგად ვარ. სიახლეები გავიგე "ცნობილმა მოდელმა ჯიმინ პაკმა, ცოლი ელისონ დილაურენტისი ქორწილში მიატოვა" ძმაო, შენი ძმა ნამდვილი შეშლილია. რატომ დატოვა?"
იუნგი ძლივს ვუნთქავს.
"არ ვიცი."
ნერწყვს მძიმედ ყლაპავს.
"მე... უნდა წავიდე, სახლში გნახავ."
"ძმაო შე-..."
იუნგი ყურმილს კიდებს.
ძალიან ეშინია.
თავს დამნაშავედ გრძნობს.
ჯიმინის ნახვა უნდა.
მაგრამ, სად არის?
"დაბრუნდება."
თავს იმხნევებს.
ჯიმინი მეტად აღარ მიატოვებს.
რატომ უნდა დაეტოვებინა?
შესანიშნავი ღამე ჰქონდათ.
დაბრუნდება.
ასე უნდა იყოს.
