Niedawno byłem tylko policjantem z drogówki, a teraz po awansie wręcz tonąłem w papierach. Moje czerwone włosy ledwie wystawały znad sterty segregatorów oraz dokumentów. -Jeszcze godzina i koniec - obiecywałem sobie. W sumie to mogłoby być prawdą, gdyby nie inne osoby z mojego wydziału przeszkadzające mi w non stop. Była 23, więc byłem strasznie zmęczony. Jako nowy pracownik chciałem ze wszystkimi utrzymywać przyjazne kontakty, więc starałem się ukryć poirytowanie. Nie byłem nerwowym człowiekiem, a raczej wcieleniem spokoju i ciepła, ale gdy zdarzała się niebezpieczna sytuacja potrafiłem zmienić się w niepoddającego się panice człowieka.
-Jimin!-krzyknął chłopak wpadając nagle do biura. - Potrzebują wszystkich wydziałów do akcji mających kiedykolwiek doświadczenie w pracy w terenie, a mi kazali cię powiadomić. - powiedział, a raczej wykrzyczał, mój przyjaciel i znakomity detektyw Kim Teahyung.
-Tae, nie krzycz, proszę - jęknąłem.
-Zgoda, ale pamiętaj, że cie poinformowałem. Możesz przekazać to dowództwu. - powiedział i puścił do mnie oczko. W szefostwie jako oficer pracował 21 letni mężczyzna, który mu się podobał, a to ja miałem z nim kontakt, więc Tae starał się to wykorzystać do zbliżenia się do niego. Miał na imię Jeon Jungkook i niewiele o nim wiedziałem. Widziałem go z bliska raz, czy dwa, więc nie mogłem oszacować, czy podoba mi się, ale Tae zauroczył się w nim już dawno temu. To dla niego przeniósł się do policji, choć już wcześniej wiedział, że ze swoimi zdolnościami mógł pracować tu wcześniej. -Jezu, w końcu coś ciekawego-powiedziałem i przeciągnąłem się wstając. -A co konkretnie się dzieje?
-Podobno jakaś duża bitwa gangów.
Na wieść o tym zbladłem, bo już kiedyś widziałem bitwy gangów, a każda była gorsza od drugiej. Często zakończenie sprawiało policjantom kłopoty i prawie zawsze skutkowało to atakiem na funkcjonariuszy. -Jimin, wszystko dobrze? -Nie, nie. A wszyscy muszą tam jechać? - zapytałem się łamiącym głosem. -Chyba tak - beztrosko odpowiedział Tae. -Do zobaczenia później. -Pa - pożegnałem się. Zacząłem strasznie się bać. Po chwili do mojego biura wszedł Jeon ledwie mijając się z Teahyungiem. -Mam przekazać polecenie. Wszyscy muszą stawić się pod budynkiem w mundurach.-powiedział ciemnowłosy mężczyzna. Był dobrze zbudowany, ale nie wyglądał na mięśniaka. Trochę tak jak ja, ale on miał o wiele większe doświadczenie... i mięśnie. -Oczywiście. -Tylko musisz być punktualny -dodał wychodząc. -Boję się jak cholera -szepnąłem chowając twarz w dłoniach. Podskoczyłem, kiedy usłyszałem szept kolo ucha: -Nie będziesz sam. -Dziękuję - odpowiedziałem. Przed wyjściem Jungkook przytulił mnie. Trochę uspokojony wróciłem do pracy, ale właśnie wtedy do pokoju wparował Teahyung. -Czemu Jeon wychodząc miał taką szczęśliwą minę? Co-zapytał lekko zazdrosny i poirytowany Tae. -Przekazał mi wiadomość o tym, że mam być gotowy na akcje - powiedziałem trochę zakłopotany. -Powiedzmy, ze ci wierze...-odpowiedział podejrzliwie. - Wracając, musisz z nimi jechać?-zapytał zatroskany, bo wiedział, że boję się takich rzeczy. -Nie mam wyboru-westchnąłem. Po chwili znowu pożegnał się i wyszedł zostawiając mnie sam na sam ze swoim strachem. Sił dodawała mi myśl, że nie będę sam. U swojego boku będę miał ludzi, którym ufam i wiem, że przynajmniej kilka osób pomoże mi w potrzebie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
a/n I kolejny rozdział właściwie to miał być wczoraj ale miałam problemy z internetem :) Mam nadzieje, ze się spodobał.
