Not Your Ordinary Cinderella Story

Chapter Twenty Seven

Jesse

Pinakiusapan ko na si lolo. Nangako ito na papaimbestigahan niya si Priscila Voda na iyon. Kahit naman matanda na si lolo ay marami pa rin itong koneksyon. Isa pa ay malakas ako kay lolo. Magkapareho kami ni dad na paborito ni lolo. Yun nga lang ay takot si dad kay mom. At ako lang ang malayang sumipsip kay lolo.

Ilang linggo na rin akong nagpapakabusy. Tutal ay wala ako sa mansyon, naisipan kong asikasuhin na yung mga resto ko. Naiilang ang mga pinsan ko sa kasipagan ko. Ewan ko nalang kung paghinalaan pa nila akong adik. Ang gwapo ko namang durogista kung ganon.

Sa isang linggo na ang kasal. Wala akong balita kay Marianne. Dapat talaga ay Marianne na ang itawag ko sa kanya. Dahil sigurado naman ako g siya iyon. Nakita ko minsan ang pangalawang anak ng mga Benitez dito sa resto na kasama ang nobyo nito. Si Lauren, minsan ko na iyong nakausap sa isang party, childrens party actually. Dalaga na ito ngayon at nagiging kahawig na ng ina nito.

Naalala ko na naman ang pamilya nito. Malaman ko lang na pinaglaruan nila ako, na ginagago nila ako, magkamatayan na, hindi ko sila papatawarin.

"Sir,una na po kami, hindi pa ho ba kayo uuwi?" tanong ng isang waiter ng resto. Ala-una na pala ng madaling araw, 12:30 am ang closing time ng restobar ko dito sa bayan. Ito yung main branch namin.

"Ako na ang bahala. Salamat ulit at magpahinga na kayo. Ingat kayo sa pag-uwi." sabi ko pumasok sa opisina. Narinig ko pa ang pagsara ng automated lock ng glass door sa labas.

Kinuha ko lang ang susi ng kotse ko at ang leather jacket ko then lumabas na ako ng opisina ko.

Sinigurado ko na maayos ang lock ng pinto then nagbilin ako sa guard.
Nasa parking lot na ako at naglalakad papunta sa aking kotse ng may tumawag sa akin.

"Jesse!"

Lumingon ako at nakitang papalapit sa akin si kuya Jojo na pinsan ko. Bigla niya akong sinuntok kaya natumba ako. Then may itinakip siyang panyo sa aking ilong. Nalanghap ko ang panyo at unti-unting nagdilim ang paningin ko.

Marianne

I insist on delivering the black wedding gown. Papa, my father, is with Maxine and Marcus. It's nice hanging out with them, but I really need to take the gown to my client. Her wedding will be the day after tomorrow.

I parked my car in their mansion's garage. I asked one of the workers to help me bring the box inside.

There, I saw Ms. Melody with her mom. I smiled.

"Good afternoon, ladies. I came with your wedding dress, I hope you'll like it." I said.

They smiled at me. After a few minutes, I saw my creation wore by Melody. It looks wonderful on her.

"Oh my! I like this black dress mom! My hubby will sury love it too!" she exclaimed.

The dress is black but it really isn't bad for a wedding gown. Some may think it's odd but it defers on the people who will wear it.

As I started to reach for the box, a memory came into my mind..

'On my wedding,I'll wear a black wedding dress, sissy.'

'Ang weird ng taste mo.'

'oh no no no.. Yun ang style ko Marriane, walang basagan ng trip. Kahit anong pilit nila mama, ako ang masusunod kung ano ang isusuot ko.'

I blinked rapidly. Both tita and Melody were busy about the gown that they didn't saw me stared into space.

After a few exchange of gushes and compliments, I'm on my way home.

I stopped by the nearest resto from the mansion and decided to take some snacks out for my twins and father.

I smiled while thinking about them.

"Look who's here. How's life,Marianne?" said the guy from the counter. Jesse.

I smiled at him, though my heart is going crazy inside my chest.

"Hello, Jesse. I'm good. And you?" I asked.

He looked taken aback. But soon he smiled seductively..

"I'm feeling good. Seems like things are going my way too soon. What would you like to order, missy-sss?"

Huh? Is he, by any chance, on high?
Why is he acting wierd?
And what's with his malicious grin?

Did I really have a fling with this man?