Alexandra

713 18 0
                                    

ALEXANDRA’s POV

The rain is pouring heavily at halos natatakpan na rin ng fog ang buong paligid dahil sa southwest moonson na hinihila ng isang bagyo. Nakasakay ako sa kotse ko at kasalukuyang binabaybay ang isang kalsadang hindi pamilyar sa akin. I had no choice but to use this road kasi hindi na accessible ang daan papunta sa mansion nila Summer kung saan kami tumutuloy kaya napilitan akong maghanap ng ibang daan. Though, this way is the long cut, wala naman akong choice kundi ay hindi ako makakauwi kung sakaling hindi ako maglakas loob na dumaan dito.

There were no street lights or even houses to luminate the road. It’s also covered with thick and tall trees. Tanging ang ilaw lamang na nagmumula sa kotse ko ang nagsisilbing liwanag ng daan. Katrina shooed me already. Pinapauwi na niya ako kaya I had no choice but to go home. Ilang beses na rin akong tinawagan nila Winter. Autumn’s back at hinahanap na rin ako so I decided to go back. The rain was non stop. Tuloy tuloy ang pag-ulan niya, mabuti na lang at may sarili akong sasakyan. Thanks to Autumn for teaching me how to drive. Motor nalang ang hindi.

Habang binabaybay ko pa rin ang mahabang kalsada ay biglang nag-ring ang phone. It’s very surprising to know that the signal was still strong despite the bad weather. The Computer and Technology Department really did their job to improve our gadgets. They were able to have their own makeshift satellites na hindi ko alam kung paano nila nagawa. Basta ang alam ko lang eh nagtagumpay sila kasi as you can see, I’m driving in a deserted road with a really bad weather but I still have my signal. Sinagot ko ang tawag using my bluetooth earphones as I cannot risk my life. Mahina ang preno ko dahil nababasa ng tubig ulan.

“Summer?”

[Where are you na ate?]

“Pauwi na ako. It may take me a while kasi hindi accessible yung short cut pauwi kaya nag-long cut ako”

[Then, where are you now?]

“Hindi ako pamilyar sa lugar na ito. Walang tao at wala rin street lights”

[Open your GPS] sinunod ko naman ang sinabi ni Summer. Mabuti na rin yung may nakakaalam kung nasaan ako.

“Done”

[Okay. Hahanapin ko kung nasaan ka]

“Okay” naririnig ko pa ang pagtipa ni Summer sa kanyang keyboard nang mapatigil siya. I was waiting for her to talk pero hindi siya nagsasalita.

[Can someone call Autumn!] rinig kong sigaw niya mula sa background followed by a static sound.

“Why? What’s happening?” tanong ko pero walang sumagot sa akin. “Summer? Are you still there?” hindi pa rin siya sumagot sa akin kaya nagsimula na akong kabahan. Maya maya pa ay nakarinig na naman ako ng static sound.

[Ate Ry? Are you still there?] this time, hindi na si Summer ang kausap ko. It’s Autumn.

“Oo Autumn. Nasaan si Summer? Bakit hindi niya ako sinagot”

[Don’t mind her but I need you to listen to me]

“Oh? May problema ba?”

[You’re heading to a squatter’s area and you are already 8 kilometers away from them. There’s a mission in that area and I suggest you to stop right where you are dahil nagpadala na kami ng susundo sayo]

“A mission?”

[Yes. A mission to catch Nico’s mother. Our spy told us that she runs a small meth laboratory in a squatter’s area at natunton namin yun. We already sent our troops so I suggest you not to enter the location]

“Eh teka... Baka makatulong ako”

[No ate Ry! Don’t try to help them!]

“Eh Autumn. Malapit na ako”

The Mafia Prince: The ResetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon