The Reset: An Unforseen Puzzle

530 11 22
                                    

"Alex!" Nathaniel immediately hugged me nang makita ako. Bumaba rin ng kotse sina Wisdom at si mama. Wisdom ran towards Renzo who opened his arms for his child while mama stood alone so I waved my hand para sumama siya sa akin. She's never been around with them for so long kaya sigirado akong naninibago siya. I also called my dad and told them that Mama and Wisdom are all safe. Papa shouldn't worry about them. Sigurado kasi akong nag-aalala na ngayon si papa nung tumawag ako kay Daddy. Considering how caring he is towards mama.

"You are one crazy woman! Do you know how nervous I was?!" Nathaniel said nang maghiwalay kami. "Fuck! What happened to you?" halos iikot na niya ako para lang maexamine ako.

"Hindi pa ba lumalabas yung hinihintay mo?" I asked, trying to divert his attention dahil sigurado akong sesermonan niya ako.

"Don't try to change the topic, wife. I'm going to have this discussion with you."

"Can you do it after this then? May kailangan tayong tapusin," I beamed at him but he just shook it. Hindi talaga niya ako tinantanan kahit na nagkakaputak na sa labas. Dinala nila si Mama at Wisdom sa isang kwarto to keep them safe while he brought me to the infirmary to treat my wounds. May galos sa ulo ko at mga kamay ko but those are not fatal. Mabubuhay ako even without treatment. Nathaniel was just overreacting right now. Halos ikulong pa ako sa isa sa mga kwarto dito para lang hindi ako makalabas. Pero, nakahanap ako ng paraasn and went back to my post. Hindi niya ako mapipigilan kasi sabi nga niya, I am too stubborn.

Although Nathaniel is still against it dahil wala pa raw siyang nakikitang rason upang lumabas ako, I defied his order to stay inside until the situation calls me to go out. Nabobore na ako sa loob at panatag naman na ang loob ko dahil nandito na si mama at si Wisdom. Both of them are now in good hands. Hindi ko na kailangang mag-alala and I can focus more on the bigger issue at hand. Hindi na mahahati ang atensyon ko plus, mas panatag na ako ngayon kaya mas makakatulong na ako sa mga kasama namin na nakikipaglaban sa labas.

Kasama ko ang isang troop dito sa armoured vehicle. Papunta sila sa isang area habang ako eh pupunta sa iba. Mas magadang mag-isa ko lang para mas makakagalaw ako ng mabuti. I won't have to think about my company, less hesitation din sa mga galaw ko. Kapag kasi may kasama ka, chances are, lahat ng magiging decisions mo eh kasama sila. Of course, hindi dapat pangsarili mo lang ang mga magihing decision ko because you are fighting as a team. That's why I prefer going alone so that I can be selfish kahit gusto ko. And Nathaniel already scolded me because of it.

Nang marating namin ang destinasyon nila, I loaded my gun at naunang bumaba ng sasakyan. Troops greeted me but we don't have time for fancies and formalities kaya dumiretso agad ako sa kung saan ako pupunta. I am also cautious dahil baka may lumilipad na palang bala ang papunta sa akin. They also have their snipers at hindi ko alam kung nasaan sila ngayon. We know our snipers' location but we decided not to put them on camera para in case of hacking, hindi nila malolocate kung nasaan ang mga snipers namin. Pero alam ko kung nasaan ngayon si Fall.

Habang naglalakad ako ay may naligaw na biglang nanutok sa akin ng baril. Hindi ko siya kilala and wala rin naman akong pakialam kung sino siya eh. Bumuntong hininga ako na lang ako tsaka siya hinarap. Nakatutok pa rin ang baril niya sa akin pero mukhang wala siyang balak iputok. I don't know if he's just weighing his choices dahil mukhang nakilala niya ako. My death would mean death for him and his family. I just stared at him at hinintay kung ano ang magiging desisyon niya. Mukhang tama nga ako, he is hesitating right now.

Napangisi ako when his hand faltered. I took the advantage of giving him a hard blow when he was distracted. Halata naman kapag distracted ang isang tao dahil naguging malikot ang mga mata nila and they are easily intimidated. That's when you know that they're harmless. Mukhang hindi pa gaanong hasa ang isang ito yet they put him on the battlefield, probably in the front line para kapag namatay sila eh hindi gaanong kawalan sa grupo nila. Ganun ang takbo ng isip ng isang sakim na tao. Obviously, their vision is directed towards the trophy so they're willing to exhaust everything.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jun 25, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

The Mafia Prince: The ResetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon