Vasto

68' Unutmadım

ÇIK İÇİMDEN !

Stark'ın bu sözleri yere yüz üstü uzandığı sırada ağzından çıkmıştı, tek kolu olmadığından sağ kolu ile yerden destek alarak kalkmaya çalışıyordu ama kendisini aşırı zorladığından kolunda ki kan akışı daha da hızlanmaya başlamıştı, Yüzünden ter ve kan karışımı sıvılar çenesinden yavaş yavaş üstünde durduğu kan birikintisine damlıyordu.

SEN NEYİN NESİSİN BÖYLE!

Vanta Stark'ın bedeninde iken bu sözleri söylemişti ve ardından kendi isteği dışında dışarıya zorla çıkartılmaya başladı, Stark'ın ağzından mavi duman yavaş yavaş çıkmaya başladı ve hemen ilerisinde birikerek buraya ilk geldiğinde ki şeklini aldı Vanta, mas mavi bedeni ve beyaz gözleri ile önünde ki kanlar içinde yatan Stark'a şaşkınlıkla bakıyordu şaşkındı çünkü onun içine girdiğinde gördüğü şeyi kelimelere tarif edemezdi.

Gora Stark'ın içler acısı halini görünce hızla konuştu: ACELE ET VANTA YOKSA ÖLE-

Gora onun öleceğinden endişelenip Vanta'ya acele etmesini söyleyecekti ama onun sözünü kesen Stark'ın soğuk sesi oldu: Gerek yok.

Dediği gibi bir kaç saniye de ayağa kalkmayı başardı Stark, Yüzünde acı yerine öfke vardı ve bu öfke kaybetmiş olmanın öfkesiydi. Kaybettiği şey yaşadığı savaş değil aksine o Vasto'yu kaybetti ve bu yüzden oldukça öfkeli, Stark ayağa kalktığında sol tarafından kanlar süzülerek akmaktaydı Gora onun bu halini görünce onun öfkesini anlamaya başlamıştı bu yüzden sessiz kaldı, sessiz kalmalıydı onu orada en iyi anlayan Gora'ydı çünkü kendisi de oğlunu kaybetmişti ve bu ikilinin öfkesi......

Gora yavaşça Stark'a yaklaştı ve sağ elini onun kanayan sol omzuna götürerek konuştu: Henüz ölemezsin Stark.

Dediği gibi eli alev aldı ve onun kopmuş olan sol omzuna bastırdı elini, ortaya çıkan ''Cosss'' sesi herkesin yüreğini ağzına getirecek türdendi, Gora onun kanamasını durdurmak için bu yönteme başvurmuştu, normalde hiç kimse bu acıya dayanamazken Stark'ın yüzünde tek bir ifade değişimi bile yoktu, Yüzünde saf öfke ve nefretten başka bir ifade yoktu.

Yılların sevecen adamı olan Stark'ın yaydığı atmosfer dehşet vericiydi hatta öyleydi ki bu Gora'yı bile etkilemeye başlamıştı, Gora elini çektiğinde kanama tamamen durmuştu aslında Gora'da onun bu kadar muazzam acıdan etkilenmemesine şaşırmıştı ama o şaşkınlığı kenara bırakarak Stark'a bir soru yöneltti: Orada neler oldu Stark.... o kara büyücü ile savaşan sendin biliyorum ama bu kadar kolay kaybetmen?

Öfkeyle boşluğa bakan Stark yüzünü Gora'ya çevirdi ve öfkenin soğuk halini bulmuş bir ifadeyle karşılık verdi: Kolay kaybetmek mi? Kaybetmedim Gora.......Sadece....

Gora onun cevap verip vermeme arasında tereddüte düştüğünü görünce merakı bir hayli arttı.

Gora: Ne? Ne oldu orada stark ?

Stark sağ elini sol omzuna atarak omzunu sıktı ve konuştu: Bunlar önemsiz...... Savaş bitti Gora... O kazandı!

Gora'nın gözleri şaşkınlıkla açılarak onun sağ kolunu tuttu ve öfkeli sesiyle konuştu: N- NE SAÇMALIYORSUN SEN! DAHA SAVAŞ BİTMEDİ STARK...... ASIL ÖFKEMİZİ ŞİMDİ GÖSTERMENİN ZAMANI ÇÜNKÜ-

Vanta Gora'nın öfkeli sesini keserek araya daldı: Çünkü artık kaybedecek bir şeyiniz kalmadı değil mi? bu yüzden tüm gücünüzü kullanacaksınız etrafa oluşturacağınız etkilerin sizin için bir önemi yok artık değil mi?

Gora duydukları ile bakışlarını Vanta'ya çevirdi ve Gora gülümseyerek konuştu: Evet.

Azazel onların yanına gelerek konuştu: Eh madem öyle alacağınız intikam için size yardım edeceğim.