ARENA

14.BÖLÜM "Çözülen sırlar."

Sara'dan..

Bu bölümde Yavuz'un ağzından da bir şeyler yazdım. Umarım beğenirsiniz. Anlayışınız için çok teşekkür ederim iyi okumalar.

Arabaya binince şansımı denemek istedim.

"Nereye gidiyoruz Yavuz?"dedim. Emniyet kemerini takarken yan yan baktı bana sonra önüne dönüp arabayı çalıştırdı. Ben hala ona bakıp cevap bekliyordum.

"İşim var dedim ya."

"Tamam işin var. Ben neden gidiyoruz demedim. Nereye gidiyoruz dedim."

"Çok soru soruyorsun. Sus."deyince şansımı zorlamamak adına sustum.

Eve gidene kadar bir daha konuşmadık.

Araba evin önünde durdu.

"İn yanına evdekilere bir hafta gelmeyeceğini haber ver gel."

Bir hafta. Yuh daha bugün başlamıştık işe.

Tam arabadan inecekken beni durdurdu.

"Dur. Evdekilere bugün hastanede olanlardan bahsetme. Hastanenin ameliyathanesinde normal hastaların ameliyatına girdiğini söyle sorarlarsa."

Kapıyı açıp çıkacakken ona döndüm.

"Sormazlar. Bende söylemem. Beni merak bir ailem kalmadı."dedim ve inip binaya doğru yürüdüm.

Binaya girerken yine gözlerim doldu ama toparladım. Bu sefer onu suçlayacak şekilde konuşmamıştım. Sadece olanı söylemiştim.

Anahtarımla kapıyı açarken kendimi toparladım. İçeri gidip anneme tam gideceğimi söyleyecekken küçük kardeşim beni görüp yanıma koştu.

"Nereye gidiyorsun ablacım."

"Ben bir hafta yokum. Bir arkadaşım beni çağırdı onun yanında kalacağım. Gelince görüşürüz." 

"Tamam ablacığım." Annem bizi duyuyordu ama hiçbir şey söylemedi.

Bunun üzerine bende daha fazla konuşmadan evden çıktım. Yavuz'la gittiğimi anlamışlardır. Normalde Berenler de bile kalmama izin vermeyen canım ailem şimdi elin adamıyla nereye gittiğimi bile sormuyorlardı.

Binadan çıkıp arabaya tekrar bindiğimde gözlerim çoktan dolmuştu ama ağlamıyordum. Kendimi o kadar sıkıyordum ki kızardığıma eminim.

Araba yolculuğu sırasında Yavuz halimi görüp hiçbir şey söylemedi. Zaten görünen köy klavuz istemezdi.

Yavuz'la ormanın içinde büyük bir villaya gelmiştik. Bahçesinde kocaman bir havuz olan bir ev.

O arabadan inince bende indim. Sessizce arkasından yürürken, Yavuz'un bir adımı benim iki adımıma denk geldiği için o normal yürürken ben arkasından resmen koşuyordum. Biz kapıya yaklaşınca Yavuz daha kapıyı çalmadan kapı açılmıştı. Kapıyı adamlarından biri açmıştı. Galiba burada kadın çalışanlar yoktu.

Yavuz içeriye girince bende arkasından girdim. Salonda yürürken ceketini çıkardı ve tekli koltuğun üzerine fırlattı sonra geniş koltuğa kendini attı.

İki kolunu yanındaki yastıklara atıp başını geriye yasladı ve koltuğa iyice yayıldı. Bende onun oturduğu koltuğum yanındaki koltuğa yavaşça oturdum. Ben ellerimi önümde birleştirmiş vaziyette ona kaçamak bakışlar atarken o bir süre kafası geride gözleri kapalı bir şekilde oturdu. En sonunda aniden kafasını kaldırıp bana baktı. Önüme bakıyorken onun bakışıyla aniden gözlerimi ona çevirdim.