Numb

17 / numb

Soru, yorum ve eleştiri için ask.fm hesabıma gelebilirsiniz, profilimde mevcut. Keyifli okumalar herkese! ♡
***

Saat sekizi yirmi geçerken, yaptığım tek şey boy aynasındaki yansımamı seyretmekti. Sırtı açık, boyundan bağlamalı siyah tulumumla hiç fena gözükmüyordum. Saçlarımı hafif dalgalandırmış, onları tek bir omzumda toplamıştım. Dudaklarımda koyu kırmızı bir ruj, tırnaklarımda ise titizlikle sürdüğüm siyah ojeler vardı. Bu hazırlığımın tek nedeni, sadece on dakika sonra Zayn Malik'in beni evimden alıp, beraber Collin Templon'ın kız kardeşinin verdiği davete katılacak olmamızdı.

Kısacası, bir kabusu canlı canlı yaşama tecrübesi edinecektim.

Yaşanılanlar yetmezmiş gibi onunla bir davete katılmanın ne kadar kötü olduğunu anlatamazdım. Arabasına tekrar binecek, aynı ortamda bulunup, aynı havayı soluyacaktım. Sözlerini ve rahatsız edici bakışlarını saymıyordum bile. Kendimi oltaya takılmış, çaresiz bir balık gibi hissediyordum.

Kısa bir süre sonra duyduğum araba sesiyle boy aynasındaki görüntümü izlemeye bir son vererek pencereye doğru ilerlemeye başladım. Uzun, kalın perdeyi elimin tersiyle iterek göz ucuyla aşağıya baktığımda, sinyallerini yakmış bir şekilde bekleyen lüks arabanın apartmanın tam önünde durmakta olduğunu gördüm. Karanlıkta tam seçemesem de, bunun Zayn Malik'in arabası olduğunu anlamamam mümkün değildi. İçime sinen kötü enerji bunu anlamama yetiyordu.

Pencereden ayrılarak, koltuğa bıraktığım çantamla kabanımı aldım ve seri adımlarla kapıya doğru ilerlemeye başladım. Topuklularımın çıkardığı tok ses geniş salonda yankılanırken, bir yandan da gerginlikle dudaklarımı ısırıyordum. Telefon ve cüzdanımı ufak çantama koyduğumdan emin olduktan sonra kapıyı açıp dışarı çıktım ve asansörün düğmesine basarak beklemeye başladım. Merdivenlerden inebilecek kadar alçakta oturuyordum ancak ayaklarımı saran topuklularla bunu yapmaya cesaret edememiştim.

Asansör saniyeler içinde gelmişti. Kendimi dar kabine atarak zemin kata ulaşmayı beklediğimde, fazlasıyla tedirgin hissediyordum ve bu duyguya engel olamamak beni delirtiyordu. Biraz daha sakin, aynı zaman da sabırlı olmam gerekiyordu, biliyordum ancak beceremiyordum. Zayn Malik'in kabalığı, soğukluğu, kendini beğenmişliği bana o kadar ağır geliyordu ki, sabrımın sınırlarını epey zorluyordu ve ben buna katlanamıyordum.

En sonunda zemin kata ulaştığımda, asansörden çıkıp kapıya doğru seri adımlarla ilerlemeye başladım. Kurumaya yüz tutan dudaklarımı dilim yardımıyla ıslatırken, içten içe bu gecenin çabuk bitmesini diliyordum. Şimdiden evimi ve yalnızlığımı özlemiştim.

Kapıdan çıktığım an yüzüme vuran soğuk havayla bedenim bir buza dönüşürken, yaptığım ilk şey öne eğmiş olduğum kafamı kaldırıp, gözlerimle onu aramak olmuştu. Bulmam ise uzun sürmedi. Oradaydı. Tam karşımda, siyah arabasına yaslanmış bir şekilde beni izliyordu. Ve onun bir kabus olduğunu anlamamı ister gibi, baştan aşağı simsiyahtı.

Şarkıda dendiği gibi, o rüya giyinmiş bir kabustu.

Kendime gelmek istercesine bakışlarımı hızla ondan kaçırdım ve derin bir nefesi içime doldurdum. Evet, gitme vaktiydi. Çantamı ve kabanımı kollarımın arasında destek almak istercesine sıkarak ona doğru ilerlemeye başladığımda, adımlarım ruhumun aksine gayet kararlı gözüküyordu.