Bu akşam annemle oturup laflamak için bi cafeye gittik. Merkez olunca cok kalabalık. Etrafta insan sesleri ve herkes bana bakyor. Evet bu ilk başlarda sinir bozucuydu ama artık alıştım. Annem alışamamış olacakki herseferinde "Amy bu millet sana neden böyle bakıyor." diyip soruyor. Bende tam nedenini bilmiyorum. Erkeklerin bakmasını anlayabiliyorum cunku karşı cins birisi ama kadınlar? Onları cözebilmiş değilim. Yolda yürürken hepsi beni baştan aşagı süzüyor.
Herneyse. Annemin arabası var ama babam sağolsun annem eline bile alamıyor.Diyorum kadına"Boşan kurtul" diye ama anlamıyor işte. Araba olmayınca eve otobüsle gidiceğiz. Otobüste annemim calıştıgı yerden arkadaslarını görduk. Laflarken zamanın nasıl gecmiş oldugunu anlayamadık ve inmemiz gereken duragı kacırdık. Bir durak sonra indik.
Burası evimize biraz uzak ve cok tenha. Heryer karanlık ve sokak lambası...ahh tam bi sinir bozucu. Yanıp yanıp sönüyor. Bazen keşke düzen takıntım olmasaydı diyorum.
Evimize tam yaklaştık derken birisini gördüm. Karanlıkta bize doğru hızla geliyor. Kapşon gibi bişey giymiş sanırım. Cekette olabilir. Üzerindeki beyaz ondan eminim ama cinsiyetini bile ayırt edemedim. Şapkasını takmış, elleri cebinde hızla geliyordu ve birden kayboldu. Hayal görmüşümdür diye düşündüm çünkü son sıralar böyle şeyleri hep görüyorum. Sanırım satanistliği fazla araştırmamalıyım .s.
Annem apartmanın kapısını acacakken sanki kapıda bi yansıma gördüm. Arkamda o yolda gördüğüm kişi. Artık cinsiyetini biliyorum. O bir erkek ve gülüyor. Korkudan hızlıca arkamı döndüm ve orda kimse yoktu. Bu artık sinir bozucu olmaya başlıyor. Sanırım bi doktora görünmeliyim.Sonunda annem kapıyı açtı ve eve girdik. Yorulmuştum bu yüzden kendimi yataga attım ve telefonumdan bi müzik açtım. Evanescance-Lithium. Ahh bayılıyorum bu gruba. Tam Evanescance nin diğer şarkılarından birine gecicekti ve bi ses duydum.
Büyük bi gümbürtü. Ne olduğunu anlamaya çalışyordum. İçeri girmek için ayağa kalktığımda elektrikler gitti ve ne yapıcağımı bilemedim. Ben ateşle oynamaya bayılrım. Her akşam yatmadan önce mumla oyunlar oynarım, kültablanın içinde peçete filan yakarım :D İyikide yapıyormuşum. Komidinin üstünden mum ve kibritimi aldım. Mumu yaktım ve kafamı kaldırdığımda karşımda yolda gördüğüm o şeyi gördüm. Bi anda mum söndu ve kalbim yerinden cıkıcak gibi atıyordu. Acaba olda gördugum şey gercekmiydi. Bu sefer yüzünü daha iyi ve yakından gördüm. Göz kapakları yoktu ve agzı...agzı kesilmişti ve kendisine hep gülen bi ifade veriyordu.
Tekrardan mumu yakmam gerektiğini düşündüm ve bu yüzden mumu aradım ama bulamadım. Sanrım kötü şeyler oluyor. Annemlere seslenmem lazım.
Ne kadar seslenirsem sesleniyim hiçbirinde cevap alamadım. Ne yapıcagımı bilmiyorum. Bana neden cevap vermiyorlar bilmiyorum ve kalbim sanki agzımda atıyor. Yatagımın üzerine oturdum, sırtımı yatak basına yasladım ayaklarımı kendime cekip sarıldım ve hüngür hüngür aglıyorum. Gözlerim karanlığa alıştı ama gene de etrafı tam anlayamıyorum. Daha fazla hayal görüyorum ve ellerim deli gibi terliyor.
Artık kesinlikle eminimki o yolda gördüğüm bi hayal değildi. Gerçekti ve ben nasıl başa cıkıcagımı bilmiyorum. Bu yüzden teslim olucam. Bu acıya katlanamıyorum. Korku beni katkat öldürüyor. Yaşarken ölüyorumda denebilir. En azından o şey bana bi kere zarar vericek ve bu dünyaya gözlerimi yumucam ama böyle durarak canım dahada fazla yanıyor.
Odamın tam ortasına geçiyor ve bagırıyorum. " Yeter artık. Bana ne yapıcaksan yap. Daha fazla dayanamıyorum" Bana sessizce bişey söyledi ve kalbimdeki o acı. Bişey saplandı. İçimde biraz acı ve huzur var. Şimdi anladım ne dediğini. Bana "Go to sleep" demişti..
