Avcı saatlerce avlandığı uzun bir günün ardından uçsuz bucaksız bir ormanın orta yerindeydi. Karanlık basıyordu, yönünü kaybedeceğinden ormanın yoğun olduğu kısımdan çıkana kadar tek bir yönde ilerlemeye karar verdi. Saatlerce yürüdüğünü düşündümeye başlamıştı ki küçük bir açıklıkta minik bir kulübeye rast geldi. Hava çok karardığından geceyi orada geçirmeye karar verdi. Eve yaklaştı, kapı aralıktı. İçerde kimse yoktu. Sabah ev sahibine olayı açıklamaya karar vererek kendini tke kişilik yatağa attı.
Etrafa baktığında oldukça şaşırdı, duvarlar çok sayıda portre ile bezenmişti ve hepsi inanılmaz detaylıydı. İstisnasız hepsi aşağı,nefret ve garezle buruşmuş suretleriyle ona doğru bakıyor gibiydi. onlara baktıkça daha da rahatsız oluyordu. Büyük bir eforla bu nefret dolu suratları görmezden gelerek duvara döndü, yorgun haliyle dinlendirmeyen bir uykuya daldı.
Avcı sabah uyandığında beklenmeyen gün ışığıyla gözlerini kırpıştırdı. Yukarı baktığında farketti ki kulübede hiç portre yoktu, sadece pencereler vardı.
