- 11 jaar geleden -
"Heey Isabelle, wakker worden alstublieft, straks vinden men ouders je zo!" Het duurde even voordat ik besefte waar ik wakker geworden was. Ik keek paar keer rond me en besefte dat ik me ik de keuken bevond en dat ik bezig was met de aardappelen te schillen. Ik moest in slaap gevallen zijn terwijl ik bezig was.
Die stomme overmoeidheid ook.
"Ik raak nooit meer op tijd klaar!" Ik begon te beseffen dat ik hierdoor weer aardig in de problemen kon komen. "Rustig Isabelle, we hebben nog ruim een halfuur met twee krijgen we nog op tijd het eten klaar," zei Olivier terwijl hij een mes nam om te starten met de groenten. "Neen Olivier, je weet dat je me niet mag helpen, als ze dit zien kom je ook in de problemen," protesteerde ik terwijl ik het mesje uit zijn handen probeerde te nemen. "Ten eerste kom ik nooit in de problemen, ten tweede we zorgen dat we niet gepakt worden. Wil je nu verder doen met die aardappelen? We verliezen kostbare tijd." Zijn bemoedigende woorden zorgde ervoor dat ik ook weer aan de slag ging met mijn werk.
"Waarom doe je dit voor me? Waarom ben je niet zoals je ouders?" Ik wist dat hij deze vraag niet graag hoort, maar toch stelde ik hem keer op keer omdat ik zijn antwoord na al die jaren nog steeds niet geloofde.
"Isabelle, ik doe dit omdat jij het verdiend zo behandelt te worden. Je bent mijn aller liefste zusje." Waarbij hij de klemtoon op de 'je' legde hij gaf me nog vlug een knipoog voordat hij verder ging met zijn betoog. "Je bent niet alleen dat, je bent ook mijn beste vriendin en beste vrienden doen alles voor elkaar ook deze rotklusjes. Wil je dit nu alstublieft voor altijd onthouden," probeerde hij het me nogmaals uit te leggen.
"Maar je ouders..." Al kon ik mijn zin niet afmaken want hij onderbrak me meteen met: "ik ben niet mijn ouders en nooit van mijn leven zal ik zo worden." Aan zijn ogen die vuur spuwden wist ik dat ik er beter over zweeg en verder deed met het koken in stilte
Wonderbaarlijk kregen we het eten op tijd klaar, en werd ik niet zonder eten naar mijn kamer gestuurd zoals het zo vaak gebeurde.
Dankzij hem.
JE LEEST
Onverwachte terugkeer
Romance"Jaren geleden had ik een beste vriend Olivier. Hij was alles voor me, mijn steun en toe verlaat in mijn moeilijkste periode. Hoewel ik dacht dat onze vriendschap voor eeuwig was, verloor ik hem ook. Daarmee verloor ik alles wat ik had." Wat als die...
