Onverwachte terugkeer

23. Brief

Toen ik zag hoeveel pijn hij leed, wist ik dat ik iets moest zeggen. Dat ik eerlijk moest zijn tegen hem. Alleen ik kon het niet. Ik vervloekte mezelf, want het kon misschien iets van zijn pijn wegnemen. Alleen heeft hij mij niet alleen als stront behandeld, maar deed iets dat onvergefelijk was voor me.

"Geef de hoop niet op Olivier," probeerde ik hem te motiveren. Alleen had het omgekeerde effect. "Ik heb al lang geleerd dat hoop niets waard is. Ik heb jaren iedere dag gehoopt dat ze terug kwam. Dat ik haar weer in mijn armen kon nemen, maar ze kwam niet terug. Als ik haar was zou ik dat ook niet doen. Dus geef me geen valse hoop. Dat doet alleen maar meer pijn," zei hij zacht, maar hoe verder hij ging hoe meer ik zijn blik zag verharden. Tot hij opstond en zijn spullen nam. "Ik zie je morgen wel weer Isa, bedank je moeder voor het eten." Zonder dat ik er nog veel over kon zeggen, was hij weg.

Er werd me alleen niet veel rust gegund om te denken over wat er gebeurd was voor ik alweer geklop hoorde. "Waarom in godsnaam Isa. Hij heeft je zoveel pijn gedaan, en toch ben je weer een te goed mens. Hij zal je weer pijn doen," zei hij meteen toen ik de deur open deed voor James. "Kom, en ga eens zitten James," zei ik terwijl ik de deur wijder openhield voor hem. Zelf nam ik plaats op de bureaustoel voor hem. "Ik weet dat het moeilijk is voor je. Dat is het ook voor mij, maar ik ben oud genoeg om mijn eigen keuzes te maken. Ik hoop alleen dat je er voor me bent. Wat ik ook beslis," zei ik voorzichtig.

Vol verbazing keek James me aan. "Je denkt dat ik er niet voor je zal zijn?" zei hij ongelovig. "Als ik eerlijk ben, denk ik dat inderdaad. Ik heb het gevoel dat je zo slecht denkt over Olivier dat je vergeet er te zijn voor me. Ik weet het misschien heb je gelijk. Alleen vandaag zag ik een totaal andere kant van hem. Ik denk dat hij oprecht spijt heeft van wat hij gedaan. Zo goed kan iemand niet toneel spelen," zei ik zacht. "Hey zus, ik wil alleen het beste voor je. Dat weet je toch wel hé?" met ogen van spijt keek hij me aan. "Natuurlijk! Alleen heb ik nu meer aan een broer die ervoor me is, en niet iemand die mijn keuzes constant in twijfel trekt. Kan je dat? Alstublieft?" probeerde ik voorzichtig hem duidelijk te maken. "Voor jou alles zusje," terwijl trok hij me bij hem op het bed zodanig dat hij me in een knuffel kon nemen.

"Sorry," zei hij oprecht van spijt. "Ik ben niet boos James! Hoe kan ik kwaad zijn op de belangrijkste persoon in mijn leven," lachte ik vrolijk. Al snel zag ik zijn blik weer verzachten totdat er een glimlach op zijn gezicht verscheen.

"Je bent de beste zus ter wereld weet je dat?" glimlachte trots naar mij. "Ik vond Olivier toch een betere broer dan jij hoor!" plaagde ik hem. Quasi geïrriteerd keek hij me aan en zei: "dat neem je terug!" Hoewel ik wist wat er me te wachten stond gilde ik vrolijk: "nooit!" en liep zo snel mogelijk uit mijn kamer. Ik wist dat er me een kriebelgevecht te wachten stond.

Alleen kreeg James me niet te pakken, want mijn moeder hield me al snel tegen.

"Er lag een brief onder de deur met jouw naam erop." Ze gaf me een opgevouwen briefje in mijn handen waar in het handschrift dat ik na al die jaren nog herkende mijn naam in sierlijke letters stond. Vroeger plaagde ik hem altijd dat hij schreef als een vrouw.

Lieve Isa,
Morgen kom ik je halen om 17 uur. Hoewel ik weet dat je er sprankelt uit zal zien raad ik je nogmaals aan om iets leuks aan te doen. ;)
Ik verlang al naar morgen! Ik hoop jij ook
Je berouwvolle Olivier.