"Echt waar Isa! Waarom laat je die jongen gewoon niet met gerust? Of probeer je tenminste aardig te doen! Zo ken ik je niet, en ik weet niet of ik deze versie van je leuk vind hoor," mopperde Elly meteen wanneer ik tijdens de lunch bij haar aan de tafel schoof.
"Ik moet je iets vertellen Elly, maar niemand mag het ooit te weten komen. Pinky?" Gisterenavond heb ik heel de avond wakker gelegen en nagedacht hoe ik het ging aanpakken met hem. Al snel was ik tot het besluit gekomen dat ik Elly haar hulp nodig had.
"Natuurlijk! Pinky," zei ze terwijl ze haar pink verbond met mijn uitgestoken pink.
"Jaren geleden had ik een beste vriend Olivier. Hij was alles voor me, mijn steun en toe verlaat in mijn moeilijkste periode. Hoewel ik dacht dat onze vriendschap voor eeuwig was, verloor ik hem ook. Daarmee verloor ik alles wat ik had." Pas na dat ik mijn laatste woorden uitgesproken had keek ik haar weer in de ogen om haar reactie te peilen.
De eerdere boosheid had plaats gemaakt voor verwarring. "Die jongen is Olivier?" Ik moest niet eens antwoorden want ze knikte al 'ja' en mompelde natuurlijk is hij dat, dat verklaart alles." Met een lichte grijns zat ik haar gemompel aan te kijken, maar deze verdween snel toen ze zei: "hij is uit de periode van je eerste adoptie hé?" probeerde ze voorzichtig informatie uit me te peuteren, maar mijn blik legde haar meteen het zwijgen op. Ik praatte niet graag over die tijd.
Die tijd heeft me veel te veel pijn gedaan.
JE LEEST
Onverwachte terugkeer
Storie d'amore"Jaren geleden had ik een beste vriend Olivier. Hij was alles voor me, mijn steun en toe verlaat in mijn moeilijkste periode. Hoewel ik dacht dat onze vriendschap voor eeuwig was, verloor ik hem ook. Daarmee verloor ik alles wat ik had." Wat als die...
