WİNDOW //don't talk about it (TAMAMLANDI)

☆18☆

Selamlar selamlar selamlar. Yazdığım en uzun bölümle karşınızdayım.

Umarım siz de okurken benim yazarken eğlendiğim kadar eğlenirsiniz.

********

'GÜVEN,

RÜZGÂR'DAN

Bitirdiğim üçüncü sigarayı kül tablasında söndürürken onun penceresine bakmaya devam ediyordum.

Neden bir türlü odasına çıkmıyordu?

Sabırsızlıkla dördüncü sigaramı da yaktım. Tam içime çekeceğim sırada ışığı birden açılınca duman boğazımda kalmıştı.

Öksürdükten sonra, beni görüp hareket ederken çekinmesin diye geriye kaçtım ve yatağıma oturdum. Nasıl olsa ışıklarım kapalıydı.

Görüş açıma girdiğinde ifadesini tam seçememiştim ama yatağına oturup başını eğerek yüzünü elleriyle kapattığında ağladığını anlamıştım.

Çünkü hıçkırıklarla sarsılıyordu.

İlk aklıma gelen ona mesaj atmak olmuştu. Neden yine bu hâldeydi kim bilir...

Ama sonra günlerdir telefonuna bakmadığı kafama dank etmişti.

Bir süre daha ağlamasına izin verdikten sonra dikkatini çekmek için ne yapabileceğimi düşündüm.

Biraz klasikti ama aklıma gelen tek seçenek de buydu...

Elimdeki silgiyi tüm gücümle penceresine fırlattım.

Anında başını kaldırıp kıpkırmızı olan yüzüyle penceresine baktı. Önce beni fark edememiş olsa da hafifçe el salladığımda gözlerini sildi ve başını ' ne?' der gibi iki yana salladı.

İç geçirdim.

Hangi ara bu kızdan bu kadar etkilenmeye başladığımı hiç bilmiyordum.

Cebimden telefonumu çıkarıp ekranını açtım ve görsün diye onu havada salladım.

Anlamayarak kaşlarını çattı. Ağzımı oynatarak ' telefonuna bak.' dediğimdeyse duraksasa da başını sallayarak ayağa kalktı ve masadan telefonunu aldı.

Şimdi önceden attığım mesajları okuyor olmalıydı.

' O adları öğrenemeyeceğimi mi sanıyorsun?'

' Neden telefonuna bakmıyorsun?'

' Siktir son fotoğrafına gelen yorumlar'

' Ben bunları sikerim ama yeter'

Gibi...

Başını kaldırıp bir an bana baktı ama gözlerini tekrar telefonuna çevirmişti.

Pencerenin tam önüne oturduğunda sokak lambasının ışığıyla artık onu net bir şekilde görebiliyordum.

Ben de onun gibi telefonumu açıp İnstagram'a girdim.

rüzgar.kargın: Ne oldu?

rüzgar.kargın: Neden ağlıyordun? 

Yazmasını beklerken gözlerimi ona çevirdim. Yanaklarının ıslaklığı buradan bile belli oluyordu.

eylülnesk: Annemlere anlattım