Beautiful Us (Completed MayWard Fanfic Romantic Story) COMPLETED!!!

The Whatnot 🍁

Chrillians and MayWardians!! The end is almost near and I just wanna say thank you for supporting this story. I love you all! Enjoy this chapter :)

The Whatnot 🍁

Three more months passed. I sent exactly ninety love letters addressed to my Marydale. Everyday is apology day. Everyday is a brand new day to make her feel loved and make her feel that I am genuinely asking for forgiveness. I may not stand another chance with her but at least I am honest with how I felt and how I feel today. I do not expect her to reply any of those letters anytime soon but I do hope that she read all of those sincere notes I made.

I aslo decided to finally leave the place where she used to care for me. I felt incomplete leaving behind tatay Fred and Nanay Tintay kasi sila rin ang mga taong walang sawa akong inalagaan at inintindi sa kabila nang pagkakasala ko sa kanilang lahat. So I decided to bid goodbye and move on. Hiningi ko kay Tatay Fred ang address ng aking mga magulang at nagdesisyong bumalik sa kanila.

Nang matanaw ako ng mommy ko sa labas ng gate ay walang alinlangan siyang tumakbo papalapit sa akin. I saw excitement and pure longing in her eyes. She hugged me like she's not going to see me after all these years.  We both cried while hugging, and my dad was just standing in the xorner watching us while wiping his tears.

"Welcome home anak.. akala ko ay di mo na kami matatandaan.. ", naiiyak na sabi ng mommy ko. Nanginginig ang kanyang boses at para bang di siya makapaniwala. I was speechless. I was crying, sobbing all the way.

"Okay na anak.. wag ka nang mag-alala, kung pinapaubaya ka na ni Maymay sa amin ay tinatanggap ka namin ng buong buo", sabi ng daddy ko sabay yakap din sa akin na umiiyak.

"Dad.. nagkasala ako.. nasaktan ko si Maymay dad..", hikbi ko pa lalo.

"Alam ko anak.. alam ko.. at alam namin ng mommy mo kung gaano ka nagsisisi ngayon..", sabi ni Dad na lalo pang umiyak.

*****

(Maymay's POV)

Letter number ninety. Ang huling sulat ni Ed para sa akin. Siguro sorry na naman ang nilalaman ng sulat na ito. Napapagod na yata ang puso ko at ang mga mata ko sa kakaiyak sa tuwing makakabasa ako ng sulat niya. Ilang taon rin akong naging alipin sa mundong umiikot sa kanya. Ilang taon rin akong naging bilanggo sa pag - ibig niyang sa tingin ko'y kailan man ay di naging akin.

Pero sa ngalan ng panghuling sulat na itoni Ed ay pinili ko paring basahin ito at damdamin ang huling sakit na idudulot nito.

My Marydale,

How is it going my crazy lady? This is finally my last letter as I felt the need to let you go. For the last time May, I am really sorry. Sorry dahil gago ang Edward na minahal mo. Sorry kasi gago parin ako ngayon. At sorry kasi masyado kitang nasaktan. Paulet ulet na diba? Nakakasawa na. So ito naman para bago..

May, I may have forgotten you but one thing is for sure, I have loved you. I still love you. No wonder ang gaan ng pakiramdam ko the first day na nagkakilala tayo ulet. I still love you May. I long for you May. And I am going crazy without you here by my side. If only I could reverse time just to save us, just to save myself from not fighting for you, gagawin ko. Kaso this is reality, I WAS A FOOL. I WAS A FOOL. And I have regretted that May.

And if I could exchange my life for our unborn child, I will gladly do it. Because I wanted to us to be together again. But since I can't take it back and since I surely don't have a chance I am really sorry May.

And if you wish to marry someone new or meet someone new or start anew with Bruner, okay lang. I will give your freedom.

And for the last time May let me just say that you are tragically the most beautiful thing that happened to me. And the next guy that will love you is the luckiest guy in the world and that I pray that he deserves you, cares for you and never ever hurt you the way I did.

So, there, I said it all. I love you my beautiful cray-cray lady. I love you my beautiful Marydale Entrata.

Always,
Edward.

Unti-unting nabasa ang papel na hawak ko. Unti-unti ko ring naramdaman ulet na bumubuka na naman ang dating naghilom na na sugat sa puso ko. Kasi kahit naman nangyari ang lahat ng ito si Ed pa rin ang pinaka magandang nangyari sa buhay ko. At sa tingin ko ay kailangan ko narin siyang palayain ng saganon ay maging malaya narin ako. Magiging malaya lang naman ako kung di ko na siya gagawing mundo. At magiging malaya lang naman ako kung lalabas na ako sa bilangguan na dati pang nakabukas.

Handa na akong maging malaya.

Pinapalaya ko na ang sarili ko.

Paalam Ed. Sana ay maging maligaya na tayo kahit hindi na sa piling ng isa't isa.

*****

(Ed's POV)

Nakatanaw lang ako sa malayo habang lumulubog na ang araw. Nakatulala sa lahat. Pilit pa ring inaalala lahat lahat pero sa kabila noon ay ginusto ko na ring wag na talagang bumalik ang alaala ko. Lalo ko lang kakamuhian ang sarili. Lalo ko lang di mapapatawad ang sarili ko. Pero isa lang talaga ang sigurado, magbalik man o hindi ang mga alaala ko, si Maymay pa rin ang ninanais kong makapiling. Siya pa rin ang hinahangad kong makasama sa habang buhay.

Pero huli na ang lahat at alam ko yun. Huli na ang lahat kaya sa pagkakataong ito ay pinapalaya ko na rin siya.

Hindi man maging kami sa habang buhay, sana ay manatili sa puso niya ang dating ligaya na meron kami.

Sana manatili sa puso niya na minsan ay naging bahagi ako ng buhay niya. Kahit pa pilit na niya akong nililimot.

Hanggang sa muli aking cray-cray.

I love you my crazy lady Maymay.

Could this be the ending?? Could this be it MayWardians?!

Ahmmmm nope, I think there is somehow a better and less painful ending awaiting 😊😊
Commence your comments now 😘😘