BİR İNSAN, HANGİ YAŞTA HAYAL EDER GELECEĞİNİ. ? YADA NE ZAMAN GÜÇLÜ BİR KARİYERİ OLMASI İÇİN SAVAŞ VERİR..? PEKİ YA NEDEN KENDİMİZDEN ÖDÜN VERMELİYİZ, BİR ŞEYLERİ DEĞİŞTİRMEK İÇİN.? VEYA SORUNSUZ BİR YAŞAM GEÇİRMEK İÇİN, GEREK Mİ BİRİLERİ.? NE ZA...
Yine pazar günüydü. Pazar günlerinden nefret ediyorum. Şu ortalığa bak bu insanlar bu kadar mı mutlu yoksa mutlu rolümü yapıyorlar. Şu caddelerde boş boş gezmekten bıktım. Gece yarısı sokaklarda dolaşmak tehlikeli olabilir biliyorum ama hyo sonn'un yanına gitmem lazım.
O DA NE!! Ağzı yüzü kan içinde kalmış bir adam. Sırtını duvara yaslamış, hiçbişey olmamış gibi öylece oturuyordu.
Yanına gidip " İYİ MİSİNİZ? " diye soru yöneltim. Yüzü kanlar içinde olduğu için yüzünü net bir şekilde göremiyordum. Zaten sokakta fazla karanlıktı. Ay'ın ışığı vuruyordu üstümüze.
Sorduğum soruya bi cevap gelmeyince elimdeki poşetleri bırakıp yanına oturdum ve yüzüne dokunarak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" ÇOK KÖTÜ GÖRÜNÜYORSUN. HASTANEYE GİTMEMİZ LAZIM. SANA YARDIM ETMEME İZİN VER" dememe kalmadan yüzündeki elimi sertçe geriye doğru itti. O kadar kaba bir şekilde itti ki arkaya doğru düştüm. Bileğime çok fazla yüklendiğim için galiba burkmuştum. Çok fena aciyordu.
O hemen ayağa kalkarak " SENİN GİBİ APTALLARLA UĞRAŞACAK VAKTİM YOK. YARDIM FALAN DA ETMENİ İSTEMİYORUM" diyerek uzaklaştı.
Bende hemen ayağa kalkıp, koşarak ona ulaştım. " SEN NE BİÇİM BİR İNSANSIN. DERDİM SADECE SANA YARDIM ETMEKTİ . SENİN YAPTIĞIN İSE BUMU? AYRICA O APTAL OLAN SENSİN. BENCİL DÜŞÜNEN GERİZEKALI! !." Dedim ve tam ordan ayrilacakken kolumdan tutup duvara sert bi şekilde yasladı. Hem bileğim hemde sırtım acımıştı. Ona bakarak " BİLEĞİM ACIYOR! SEN NAPTİGİNİ SANIYORSUN BIRAK ÇABUK BENİ" diye bağırdım.
Birşey demeden bana bakıyordu. Etraf çok sesizdi. Gittikçe korkmaya başlamıştım. Acaba bana zarar verirmiydi?! Yüzlerimiz çok yakın olduğu için nefes alıp verışini hissedebiliyordum. Donuk bir şekilde bana bakıyordu. Dikkatlice yüzüne baktığımda bu kantinde gördüğüm 3 yakışıklıdan biriydi!
İkimizde birbirimize öylece bakıyorduk. Gözleri o kadar derin bakıyordu ki o anı bozmadım çünkü böylece durmamız pek hoş değildi, haddinden fazla yakındı çünkü. O kadar yakışıklıyı ki resmen büyülenmiştim. Hiçbir eylem gosteremedim. Kalpim çok fazla hızlı atmaya başlamıştı. Eğer bir süre daha böyle kalırsak yerinden çıkabilirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"SEN O KELİMELERİ BANA SÖYLEMEYE NASIL CÜRET EDERSİN!!" Gözlerinden alev çıkıyordu resmen. Çok korkmuştum. " CANININ DAHA FAZLA YANMASINI İSTEMİYORSAN SESİNİ KES!! SENİNLE DAHA FAZLA UĞRAŞAMAYACAĞİM. EĞER BİDAHA KARŞIMA ÇIKARSAN SONU KÖTÜ OLUR ! ANLADINMI APTAL KIZ . SAKIN BANA KARŞILIK VERME. ŞİMDİ DEFOL GİT!." Çok fazla korktuğum için ses çıkaramadım. Yavaş hareketlerle yanımdan ayrıldı. Bir süre sonra caddede kayboldu. Ben hala onun etkisindeyim. Yerimden kimildayamadim. O kadar beni aşağılamasına rağmen ondan etkilendim. Galiba gerçekten de aptalım. Bileğim çok acıyordu. Bu yüzden direk hastaneye gittim. Bileğimi burtuģumu öğrendim. Yardımcı hemşire bileğimi sardiktan sonra eve doğru yöneldim. Ve tek düşündüğüm şey ise yarıdan itibaren onu hiç görmemekti. .
