RUHSUZ KALP

BÖLÜM 12

Saat 04.46.
Epey bir zaman geçti, biz neden bu saate kadar oturuyoruz ki. Yavaştan uykum geldi. Ancak Jungkook'la o kızı tek başına bırakmak istemiyordum.
Gerçi  benim burada olup olmamam onlar için bişey ifade ediyor sanki.
Ya o değil de bana noluyor ki.? Neden bu kadar önemsiyorum? Çok saçma. Hadi, kalkıp odama gitmeliyim biran önce. Tam ayağa kalkmışken, jungkook'

-' Ayağa kalmışken bize içecek bişey getir.'

-' Pardon..?'

-' İçecek diyorum. Algılamanda  bir sorunmu var.?'

-' Ne diyorsun sen ya. Hizmetcinmiyim ben?'

'- Ya hadi boş yapma. Hadi.. Hadi..'

    Dişlerimi o kadar sıkıyordum ki birazdan kırılabilirdi. Jungkook' a tekrar bişey soyleyecektim ki ordan kız aramıza girdi. Çocuksu bir konuşma tarzı ile:

'- Aşkım! Bu kız hizmetci değil ise ne? Neden burda.? Gitsin de biz biraz yalnız kalalım. Seni özledim ama beeen.'

'- Ya takma onu. Kalacak yeri yokmuş. Bu gece burda kalmasına izin verdim. Her neyse, gel yanıma.!'

Dedi gülerek jungkook. Kız da hemen jungkook' un kucağına oturdu. Ben orda yokmuşum gibi öpüşmeye başladılar. Öyle kötü hissediyordum ki. Birazdan kızın saçından tutup, evire çevire dövecektim. Ancak işte.. Yapamadım..

Koşarak odama çıktım. Pijamalarımı giydim ve yatağa girdim. Ama uyuyamıyordum. Neden diye hep düşünüyorum. Neden burdayım, neden Jungkook'a değer veriyorum hala!? O bana hayvan gibi davranıyırken ben onu neden önemsiyorum ki. Hayır bu aptallığı yapmış olamam, aşık olamam.! Biran önce kendimi toparlammalıydım.

Sabah 10.37
Bu sabah gezmeye karar verdim. Kahve içip, dışarı çıkacaktım. Üstümü giydim. Ne kadar kötü hissetsem de dışarı çıkınca bi nebze olsun rahatlayacaktım.

Yavaş yavaş aşağı indim. Birde ne göreyim o kız hala gitmemiş ve salonun ortasında sadace iç çamaşırlarıyla dans ediyor du. Büyük bir şok içerisindeydim. Jungkook salonda değildi. Ben de bunu fırsat bilip kızın kolundan sıkıca tutup :

'- Sen burda, bu şekilde ne yapıyorsun hea? Bu ne iğrençlik. Defol burdan.'
Dedim bağıra bağıra. Arkadan jungkook geldi, yakalandım..!

'- Hayırdır Eun.? Burası senin evinde benim mi haberim yok?. Kızın kolunu bırak. Sen defol git burdan'

'- Burası benim de evim jungkook. Zaten dışarı çıkıyordum, sizi görmeye çokta meraklı değilim zaten.'

'- öyle değil canım, temelli s**tir ol git.! Hadi..'

'- Kendine gel, sen bana küfür edemezsin. Anlaşmamızı unuttun galiba.'

'- Sen unuttun galiba o anlaşmaya ben değil sen kurallarına uymak zorundasın. O anlaşmaya göre  bir süre benli evli olarak kalmak  zorundasın. Nerde kaldığın, ne b*k yediğin beni ilgilendirmez. Hadi çık. '

Dona kalmıştım, tek bir kelime bile edemedim. Çantamı aldım ve çıktım. Ne yapacağım, nereye gideceğim şimdi ben.? Ama böylece jungkook' un nasıl pislik biri olduğunu bir kere daha anladım.

Yürüye yürüye deniz kenarına geldim. Bankaların hepsi dolu olduğu için yere yani taşların üzerine oturdum. Düşünmeye başladım nereye gidebilir, ne yapabilirdim ki şimdi.? Param da yok zaten. Acilen bir iş bulmalıyım. Derken gözlerim doldu bir an. Hazır kimse de yokken, sessizce ağlamaya başladım. Yorulduğumu fark ettim.. Hemde çok.

Öylece denize  bakıp içimi dökerken yandan peçeteye sarılmış küçük bir mor çiçek çıktı...!

'- Neye üzüldüğünü bilmem ama yardımcı olmak istedim. Peçeteyle göz yaşlarını silersin, çiçek de mutlu ol diye.'

Tok bir sesi vardı. Hoş ve etkileyici. Cümlesini tamamladıktan sonra kahkaha attı. Ama hala yüzünü göremiyordum. Yanıma oturdu ve :

'- Evet hayat zor. Ama şu denize baksana. Mükemmel. Sanki dertlerini alıp götürüyor. Demi..? '

Bişey diyemedim. Öylece kalıp, onu izlemeye başladım.

 

' ARKADAŞLAR LÜTFEN DESTEK VERMEYİ, BEĞENMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM. LÜTFEEEN.' 🙏🍀💜💜😇