Ο Γείτονας!

(60)

Harry's pov

Επιτέλους η μέρα του γάμου μας έφτασε. Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω. Θα γίνει γυναίκα μου έστω και για μερικές μέρες. Δεν με νοιάζει, αυτό που μετράει είναι πως θα γίνει η γυναίκα μου και εγώ ο άντρας της. Θα είναι ευτυχισμένη και αυτό μετράει για μένα, να φύγει χαμογελώντας. Είμαστε χωριστά καθώς εκείνη ετοιμάζεται με τα κορίτσια, ενώ εγώ είμαι εδώ με τα αγόρια και βλέπουμε λόγο τηλεόραση. Σε λίγο θα ετοιμαστώ, άλλωστε δεν έχω και πολλά να κάνω. Ελπίζω μόνο να μην την κουράσουν πολύ τα κορίτσια.

«Ώστε παντρεύεσαι βλαμμένο.» λέει ο Ζοζέφ και με σκουντάει μαλακά στον ώμο μου.

«Ναι ρε.» απαντάω γελώντας.

Του κάνω νόημα με τα μάτια να πάμε στην κουζίνα. Με ακολουθεί και καθόμαστε στον πάγκο την κουζίνας. Κοίταξα μια φορά προς την πόρτα να δω αν μας ακολούθησε κάνεις και όταν βεβαιώθηκα πως ήμασταν μόνοι μας, τον κοίταξα στα μάτια.

«Τι γίνεται με εσένα και την Μπεατρίξ;» ρωτάω γρήγορα.

«Τι γίνεται;» ρωτάει άβολα.

«Εννοώ... ξέρεις μιλήσατε ή...»

«Βασικά... το ξανά κάναμε. Δυο φορές κιόλας...» λέει ντροπαλά.

«Σοβαρά; Πότε ρε μαλάκα;» ρωτάω σοκαρισμένος.

«Μερικές μέρες πιο πριν. Μην το πεις πουθενά Χάρρυ σε σκότωσα. Δεν... δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε ακόμα. Θα το δούμε.»

«Την καλύτερη λύση βρήκατε λοιπόν. Φίλοι με προνόμια και έτσι!» γελούσα καθόλη την διάρκεια της συζήτησης.

«Δεν είναι έτσι ακριβώς... απλά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε άσε που...»

«Που είστε ρε παίδες; Έλα να ετοιμαστείς Χάρρυ.» μας διακόπτει η φωνή του Τάιλερ. Κοιτάζω τον Ζοζεφ και κουνάει καταφατικά το κεφάλι του.

Πηγαίνω στον δωμάτιο και αλλάζω. Βάζω τα ρούχα μου και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα ο Τζερεμι. Με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω με το δεξί του φρύδι σηκωμένο. Φτιάχνω τα μαλλί μου και εκείνος χαμογελάει σαν να εγκρίνει. Αφού μου βάλει ένα λουλούδι στην πάνω τσέπη του σακακιού μου, ξεκινάμε όλοι μαζί για την εκκλησία. Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να την δω...

Φτάνουμε και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Ακούγονται μερικά χειροκροτήματα από τους φίλους, συγγενείς και γνωστούς μας. Παίρνω την ανθοδέσμη, αφού φιλήσω τον πατέρα μου και ανεβαίνω στα σκαλιά. Μετά από μερικά λεπτά ακούω κορναρίσματα. Καταλαβαίνω πως έρχεται. Κάνει μερικές σβούρες γύρω από το ιερό, ώσπου σταματάει μπροστά. Ο πατέρας της ανοίγει την πόρτα και εμφανίζεται. Είναι τόσο υπέροχη. Έχει βαφτεί ελαφρά και όμως είναι τόσο πανέμορφη. Στηρίζεται στον πατέρα της και έρχεται προς το μέρος μου. Φαίνεται πιο αδύναμη από ποτέ, όμως χαμογελάει σε όσους χειροκροτούν. Με πλησιάζει και της δίνω την ανθοδέσμη. Προχωράμε προς το ιερό. Μέσα σε μόνο μερικά λεπτά έχει περάσει το μισό μυστήριο. Γυρίζω να την κοιτάξω και εκείνη με το ζόρι σηκώνει το κεφάλι της να με αντικρίσει.

«Όλα καλα;» ψιθυρίζω.

«Ναι..» απαντά και κοιτάζει αλλού.

«Φαμπ...»

«Απλά νιώθω πολύ αδύναμη σήμερα. Αυτό! Όλα θα πάνε καλά Χάρρυ...» προσπαθεί να χαμογελάσει.

Ξεφυσάω και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. Γυρίζω να κοιτάξω τον παπά, ο οποίος έρχεται προς το μέρος μας. Μας βάζει τις βέρες και με κοιτάζει. Παίρνει μια ανάσα και στρέφει την προσοχή του σε εμένα.

«Χάρρυ Έντουαρντ Σταιλς δέχεσαι την Φαμπιάνα Γουέσλεϊ για σύζυγο σου; Να την αγαπάς και να την φροντίζεις μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;» κοίταξα την Φαμπ. Είχε κλειστά τα μάτια της και ανασαίνει βαριά.

«Ναι, δέχομαι.» είπα γυρίζοντας και κοιτάζοντας τον παπά. Εκείνος πήγε προς την Φαμπιάνα.

«Φαμπιάνα Γουέσλεϊ δέχεσαι τον Χάρρυ Έντουαρντ Στάιλς για σύζυγο σου; Να τον αγαπάς και να τον φροντίζεις μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;»

Γύρισε να με κοιτάξει. Μου χαμογέλασε με το πιο αδύναμο χαμόγελο που μου έχει χαρίσει ποτέ. Μόλις ανοίξει το στόμα της να απαντήσει, βλέπω τα μάτια της να κλείνουν. Ξαφνικά βρέθηκε πεσμένη στο πάτωμα ανάσκελα. Όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και εγώ έμεινα παγωμένος στην θέση μου χωρίς να μπορώ να κουνηθώ. Μετά από λίγο, συνήλθα από το πρώτο σοκ και έπεσα κάτω και προσπάθησα να δω αν αναπνέει. Δεν είχα σφυγμό... έκατσα κάτω με τα γόνατα στο στήθος μου και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Δεν πρόλαβα να την πω πόσο την αγαπώ και πόσο θα μου λείψει. Τότε κατάλαβα πως ήρθε το τέλος για εκείνη, για εμένα, για εμάς...

~The End~

ΠΕΡΙΜΈΝΩ ΤΗΝ ΓΝΏΜΗ ΣΑΣ ΣΤΑ ΣΧΌΛΙΑ. VOTE & COMMENT. THAΝK YOU:*