HÜZN-Ü MASUMANE

11. Bölüm: Özel Anlar

Herkese iyi haftalar...

Pazartesi günün neşesi olmak adına yeni bölümümüzü hemen yayınlıyorum... 🙈

Bol bol vote istiyorum 😇👍

***

Yazarınız Keyifli Okumalar Diler...
💃🏻💃🏻💃🏻

***

Ne yaptım ben...?

Hala ne yapıyorum ben...?

Aklımı kaçırmış olmalıyım...

Birde mutlu mu oluyorum!?

Böyle olmaz! Şu an olmaz.!

Gerçekten onunla beraber mi olmak istiyorum?

Neler oluyor bana...?

İlk öpen Cihangir olsa ne yapıyorsun der kızar atardım üstümden... Ama durum tam tersiydi...

Nasıl duracağım şimdi...?

Nasıl kurtulacağım onun elinden...?

Kollarını da dolamış belime bırakmıyor...

'Nefeste mi almayak bir bırak...' dedi Asiye... Ve uzaklaştırdı kendini Cihangir'den.

"Ci..." demişti ki Asiye sustu. Daha doğrusu sadece bu kadarını söyleyebilmişti... Geri kalan harfler dışarı çıkamadan boğulmuştu ikilinin dudakları arasında. Cihangir kendinden ayrılan Asiye'yi yeniden öpmüştü.

Cihangir o kadar güzel öpüyordu ki... Durduramıyordu Asiye... Hem tutkulu, hem sabırlı... Hem toy, hem becerikli...

Yok olmayacak böyle... Sıcak bastı... O durmuyor... Ben duramıyor... Biri... Bizi... Ayırsın...!!

Asiye'nin bu çağrısını onu seven(!) biri duymuş olacak ki aniden odalarının kapısı tıklatıldı. Asiye şükür duası ederken... Cihangir kapıyı duymuyordu bile... Asiye üç kez Cihangir'in koluna vurdu. Cihangir gözlerini açtı lakin dudakları hala Asiye ile birlikteydi. Bu sırada yeniden kapı çaldı. Bunu duyan Cihangir de çekti dudaklarını Asiye'den...

Asiye rahatça nefes alabilmenin sevinci ile kurtardı kendini Cihangir'in kollarından. Ve yatağın ortasına doğru ilerledi.

Kapı üçüncü defa çaldı. Bu sefer çalan kişi telaşlanmıştı. Ve "Cihangir... Asiye... Niye kapıyı açmıyorsunuz... Birşey mi oldu?" dedi.

Sesten anlaşıldığı üzere gelen kişi Dilber anaydı. Telaşlanmıştı... 'Daha yarım saat olmadı odalarına gireli... Niye duymuyorlar? Niye açmıyorlar?' dedi içinden.

Asiye yatağın ortasında oturuyordu. Cihangir ise onun yanında fakat ayakları yataktan aşağıya sarkmıştı. Asiye, Cihangir'i yeniden dürttü. 'Çocuk bir türlü kendine gelemedi... Ne oldu ters mi tepti acaba...' diye düşünmeye başladı.

"Cihangir...? Anan kapıda... Kapıyı açsana..." dedi Asiye.

"Asiye... Sen aç..." dedi Cihangir zar zor konuşmuştu.

"Sen niye açmıyorsun? Ne oldu...?" dedi Asiye telaşla.

"Bilmiyorum... Asiye.... Bacaklarım... Titriyor... Kalbim çok hızlı atıyor... Sanki... Ayakta duramayacakmışım gibi hissediyorum..." dedi Cihangir. Söylediklerinin yanı sıra kalbi kulaklarında attığı için hala ortama ayak uyduramamıştı. Ne olduğunu, Asiye ile ne yaptıklarını çözmeye çalışıyordu içinde...