Part 4

12.5K 1.4K 15
                                    

၀ုန္း..

က်ယ္ေလာင္ေသာ မိုးျခိမ္းသံေနာက္တြင္ ေကာင္းကင္ျပင္ထက္ တိမ္ညိုတိမ္မည္းမ်ားျဖင့္ ရုတ္ခ်ည္းျပည့္ႏွက္လာသည္။ မၾကာေသးခင္ေလးကမွ အျပာေရာင္လြင္စြာ ေတာက္ပၾကည္လင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ယံမွာ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ ညိုပုပ္မည္းေမွာင္လာေနသည္။ အလိပ္လိပ္ထပ္လာေသာ တိမ္ညိုတိမ္မည္းမ်ားသည္ မည္သည့္ေနရာက ေရာက္လာသည္မသိ။ တစ္ခုေပၚတစ္ခု သိပ္သည္းထူထည္းစြာႏွင့္ ကမၻာေျမျပင္ေပၚ အိက်လာေနသည္။

သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ တေ၀ါေ၀ါႏွင့္ နတ္ဆိုးေအာ္သံတစ္ခုလို ဆင္ဆင္တူေသာ မိုးရြာသံသည္ ဆူညံစြာျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ၾကီးမားေလးလံလြန္းေသာ မိုးစက္မ်ားသည္ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားဟု တင္စားလို႔ပင္ မရႏိုင္။ ေပတစ္ရာျမင့္သည့္ ေရတံခြန္ကိုပိတ္ပင္ကာထားေသာ ေရေလွာင္တမံတခါးတစ္ခုကို ဖြင့္ခ်လိုက္သလိုပင္။ ဆူညံေလးပင္စြာ က်ဆင္းလာေနသည္။

အားလက္စ္ ေျပးေနသည္။ မိုးေရမ်ားျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲသြားေပမယ့္ ေျပးေနေသာေျခလွမ္းမ်ားကို မရပ္။ မ်က္စိမ်ားပင္ ေကာင္းေကာင္းဖြင့္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်က္ႏွာျပင္ထက္သို႔ လာေရာက္ကာဆီးေနေသာ မိုးေရမ်ားကို သပ္ခ်ဖို႔ မစဥ္းစားမိ။ ရႊံ႕ႏြံဗြက္အိုင္မ်ားၾကားမွာ မၾကာခဏလဲက်ေသာ္လည္း ေသးငယ္ပိန္လီွေသာ ေျခေထာက္မ်ားကို လံုးလံုးအနားမေပး။ ဘာဆိုဘာကိုမွ မၾကားေတာ့၊ မျမင္ေတာ့သူတစ္ေယာက္လို ဦးတည့္ရာမဲ့ ေျပးေနျခင္းျဖစ္သည္။

ေလသည္ ျပင္းသည္ထက္ ျပင္းလာသည္။ မိုးစက္မ်ားကို တည့္မတ္စြာပင္ မက်ဆင္းေစေတာ့။ မ်ဥ္းတေစာင္းမ်ားျဖစ္ေအာင္ အားကုန္တိုက္ခတ္ေနသည္။ ေလျပင္းေၾကာင့္ မိုးစက္မ်ားသည္ ဆူးခၽြန္မ်ားႏွင့္ တူလာသည္။ မ်က္ႏွာျပင္ထက္၊ လက္၊ ေျခေထာက္မ်ားထက္တြင္ ဆူးခၽြန္ငယ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ တူးဆြေနသလို ခံရခက္လာေစသည္။

မ်က္စိေရွ႕မွာ ဖြားခနဲေပၚလာေသာ ပင္လယ္ျပင္က အားလက္စ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို တြန္႔ဆုတ္သြားေစသည္။ သူ႔ေရွ႕တြင္ ဆက္ေျပးစရာ ေျမျပင္မရွိေတာ့။ ေဒါမာန္ၾကီးစြာ လွိုင္းထေနေသာ ပင္လယ္ျပင္သာရွိေတာ့သည္။

Dark AngelWhere stories live. Discover now