Tagalog Poems (On-going)

Ala-ala

Ako ay tinanong

Kung ano ang kinatatakutan ko..

Ako ay sumagot at tumayo sa akin upuan

At sinabing

Ang pinaka kinatatakutan ko ay ang mawala ang ala-ala ko

Kinatatakutan ko ito

Sapagkat kapag nawala ito

Hindi ko na makikita ang halaga mo

Ang halaga mo para sa akin

Kung ano ka para sa akin

At bakit ikaw ang ibinigay sa akin

Ang ala-alang nagsasabing...

Ikaw ang pinakamahalga sa akin

Husgahan niyo na ako

Dahil ito ang kinatatakutan ko

Oo para toh sa mga duwag..

Pero kapag nawala ito

Mawawala ang mga halaga ng taong nasa paligid ko..

Mawawala ang halaga nila sapagkat sila ay aking kinalimutan na

Sila ay mawawalan ng halaga sapagkat hindi ko na sila naaalala pa

Sila ay mawawalan ng halaga dahil nawalan ako ng ala-ala kung paano kita nakilala

Mawawala sa aking isip kung paano kita natagpuan

At mawawala sa aking isip kung ano ka talaga

Ang alaala ay parang isang malaking saranggola

Kung ito ay iyong papaliparin

Titignan mo lamang ito sa langit

Pero kapag ito ay iyong napakawalan

Hindi na ito babalik sa atin.

Kinatatakutan ko ito sapagkat kapag ito ay nawala

Mawawala ang halaga ng mga taong naging bahagi ng buhay ko

At magiging Bahagi pa lamang ng buhay ko

Lahat sila naging bahagi ko

Lahat sila ay naging dahilan upang ako din ay tumayo

At kapag nawala sila

Baka ito pa ang sanhi ng pagbagsak ko

Alaalang aking nasa isip

Alaalang palagi kong pinapaulit ulit

At ang alaalang aking naging sandalan

Sa oras na ako ay nanghihina

At nahihilo na sa mga nangyayari

At ang alaalang iyong ibinigay

Ngayo'y aking itatayo upang hindi bumigay