Ο Δημήτρης τρώει πρωινό και διαβάζει στο τάμπλετ , όταν φουριόζα μπαίνω στην κουζίνα. Έλεγα να τσιμπήσω κάτι πριν την δουλειά αλλά δεν πρόκειται να κάτσω μαζί του στο ίδιο χώρο.
Σηκώνει το βλέμμα του πάνω μου , πίνει λίγο καφέ και περιεργάζεται το τζην και το φούτερ μου και η ματιά του σταματά στο διαφημιστικό καπελάκι της coca-cola.
Έτσι ακριβώς ήμουν ντυμένη όταν τον πρωτοαντίκρυσα. Όταν δούλευα στο καφέ του πανεπιστημίου. Όταν τον είδα να μπαίνει και φωτίστηκε ο κόσμος όλος απο την ομορφιά του και η καρδούλα μου γέμισε έρωτα. Που μου μίλησε και μου έφυγαν τα κέρματα απο τα χέρια απο την ντροπή μου. Που τραύλιζα και δεν μπορούσα να σηκώσω το βλέμμα μου πάνω του..Πού να το θυμάται βέβαια..
Όταν είχα μια ανέμελη ζωή..
Αλλά όλα θα τα φτιάξω απο την αρχή. Και πρώτον, μίλησα με το παλιό αφεντικό μου και με δέχτηκε να επιστρέψω στην δουλειά. Εγώ δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω ξανά την χρυσή κάρτα που μου έδωσε ο Δημήτρης. Όσο θυμάμαι να με μαλώνει που είχα δισταγμό να ξοδέψω
" τα χρήματα μας", μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Γι αυτό επέμενε να σταματήσω την δουλειά και με μάλωνε που δεν ξόδευα ασύστολα τα λεφτά του όπου θέλω, ..ε..βέβαια..είχε τύψεις το γαιδούρι που με κορόιδευε και ήθελε να χρυσώσει το ενοχικό του χάπι με τα λεφτά του. Τέρμα όμως αυτά.
"Και γιατί είσαι ντυμένη όπως όταν δούλευες στο καφέ?"
Θυμάται? Θα είχα συγκινηθεί, αλλά δεν με αφήνει το κέρατο που μου έριξε..
Επίσης κάνω τιτάνιες προσπάθειες να μην επεξεργαστώ το ημίγυμνο κορμί του. Τόσα λεφτά έχει, μια μπλούζα δεν έχει να βάλει?
"Καλημέρα λέει ο κόσμος..και είμαι έτσι γιατί προφανώς πάω για δουλειά"
Λέω καθώς κοιτάω με ενδιαφέρον το ταβάνι.
Αυτή κι αν είναι γρήγορη αντίδραση!
Σηκώνεται αστραπιαία πάνω και με πιάνει απο το χέρι πριν καταφέρω να φύγω.
"Αυτό. Ξε.χα.σε.το"
Μμμ..πόσο γυμνασμένος είναι..μετράω κοιλιακούς..και αυτή η φόρμα του πολύ φαρδιά..έτοιμη να του πέσει είναι..όχι οτι συγκινούμαι ιδιαίτερα ..λίγο τρέμω..
Με κοιτάει σοβαρός και νομίζω οτι έχει θυμώσει! Α δεν σου τα είπαν καλά Δημητράκη..
