Ένας μήνας μετά
Δημήτρης
"Πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μου είπε τίποτα..ίσως να μην το θεώρησε τόσο σπουδαίο..είναι χαμηλών τόνων κορίτσι η Μαρίνα..παρακαλώ όχι αυτά..τα κόκκινα της βιτρίνας θέλω..είκοσι..ή μάλλον τριάντα τριαντάφυλλα "
Ο Αλέξης κοιτά απο πάνω ως κάτω την ανθοπώλισσα , με γράφει κανονικά..
"Σου μιλάω..λέω εμένα γιατί να μην μου το είπε οτι κάνει έκθεση? Εντάξει μπορεί να μην έχουμε ερωτικό δεσμό, αλλά νόμιζα οτι ήρθαμε κοντά το τελευταίο καιρό..ε..σαν φίλοι"
"Δημήτρη η γνωστή ζωγράφος Μαριτίνα Λαμπράκη εκθέτει μια παλαιότερη συλλογή της τα "24 πορτραίτα του έρωτα " και η Μαρίνα απλά κέρδισε στον διαγωνισμό με έπαθλο να συμμετάσχει στην έκθεση με ένα γλυπτό της, μπορεί όντως να μην το θεώρησε σπουδαίο"
"Ε δεν το λες και απλό βέβαια..την έβλεπα που περνούσε ώρες στο εργαστήριο αλλά δεν μου είπε κάτι..μπράβο το κορίτσι μου..ε είμαι περήφανος για εκείνη..λες να της αρέσουν τα σκουλαρίκια που της πήρα? μήπως έπρεπε να της πάρω ρολόι? αλλά τα σκουλαρίκια είναι πιο ιδιαίτερα..έχουν μια κομψότητα σαν της Μαρίνας..απλά και..τόσο σικάτα..και ας γυρνάει με φούτερ..το εκπέμπει απο μέσα της..ξέρεις την θυληκότητα και την.."
Τον βλέπω δίπλα μου να ξεκαρδίζεται.
Η ανθοπώλισσα μου δίνει την τεράστια ανθοδέσμη και ο Αλέξης γελάει ακόμη περισσότερο.
"Τι γελάς ρε καραγκιόζη?"
"Με τα χάλια σου "
"Τι εννοείς?" λέω και καθρεφτίζομαι στην βιτρίνα. Δεν πρόλαβα να πάω απο το σπίτι να αλλάξω. Φαίνομαι χάλια? Φοράω το ίδιο κουστούμι απο το πρωί, αλλά έπρεπε να προλάβω να πάρω και το κόσμημα και λουλούδια και γιατί τελοσπάντων εμένα δεν με κάλεσε στα εγκαίνια της έκθεσης?
"Γιατί δεν με κάλεσε?" μουρμουράω απορροφημένος και τον ακούω να με προσπερνά γελώντας.
"Εσύ γιατί γελάς είπαμε?"
"Με την στραβομάρα σου"
Δεν κατάλαβα τι εννοεί αλλά δεν θα το κουράσω κιόλας.
....
...
Την βλέπω μέσα στο πλήθος. Ξεχωρίζει. Φοράει ένα μαύρο απλό φόρεμα με χρυσά σανδάλια. Ανυπομονώ να της δώσω τα σκουλαρίκια να τα φορέσει και ανυπομονώ να μου δείξει το γλυπτό της.
